Over kwaliteiten en valkuilen

Of wat Julia eigenlijk wilde zeggen:

Proevertjes

Ahh, hier zijn ze ‘r mee se!

Wablieft? Is het dat? En oh wacht, dit is niet alleen voor Simonne, dit is ook voor Femke.
Ik weet niet of je het gehoord hebt Julia, maar Femke en Simonne hebben hier hun lunch voor gelaten.

Hun volledige lunch!

Aan de aandeelhouders van de Zus & Zo

Als jullie denken dat de gasten niets merken van al die conflicten, hebben jullie het goed mis.

Ik heb de reviews op Yelp eens bekeken en ze zijn helemaal niet goed!

Vinger, hand, arm, …

Rosa had gekozen tussen Peggy en Waldek.
Nu ja gekozen, niet op papier of zo. Eerder bij wijze van spreken want de week erop hadden moeder en dochter alweer contact. Eerst zocht Rosa Peggy buitenshuis op maar dat werd al snel een heel gedoe. Dus niet veel later zette Peggy haar eerste voorzichtige stapjes in de Zus & Zo. In het begin als Waldek er niet was maar uiteindelijk dacht Rosa dat Waldek zou vergeten zijn dat Peggy voor hem te ver was gegaan.

Maar Waldek was het niet vergeten, hij besefte wel dat hij Rosa niet kon verbieden haar eigen dochter te zien.
Peggy mocht wel in de B&B komen, maar niet in de privé.

Oké Waldek, beloofd. Niet in de privé.

Een week later koopt Peggy de aandelen van Jenny en werkt ze zich zo terug binnen in de Zus & Zo.

JA WAT NOU WALDEK
IN DE BED & BREAKFAST
NIET IN DE PRIVE

Een heel gedoe

Dat Rosa en Jenny Luc nog steeds niet vertrouwen en hem en dus ook Julia op afstand willen houden, dat verstaan we allemaal.

Maar de uitnodiging voor het trouwfeest bovenop het oud papier leggen en de bruid vragen het buiten te zetten? Dat gaat er zwaar over!

Wie doet nu zoiets!

Ze had toch ook gewoon kunnen zeggen dat ze niet kwam. Ze had er zelfs bij kunnen zeggen waarom. Ze kon Julia voor eens en altijd duidelijk maken dat het geen zin heeft familiair te worden.
Dit was zo gemeen dat zelfs ik (die vindt dat Luc en Julia niets te zoeken hebben in de Zus & Zo) met Julia te doen had.

Zo’n gedrag zie je meestal enkel bij burenruzies of aanslepende familievetes waarvan niemand nog weet waarover het gaat. Alleen dat één van hen ooit iets heeft gezegd wat bij een ander toen in ’t verkeerde keelgat was geschoten. Een heel gedoe is dat toen geweest. Heel onnozel eigenlijk maar die anderen zijn moeilijke mensen, altijd geweest. Daar valt niet met praten.

Het verschil in Thuis is dat zij allemaal gedoemd zijn constant met elkaar om te gaan. Ze wonen in dezelfde straten, werken bij dezelfde zaken en kennen dezelfde mensen.

Dus voor wie vindt dat het de laatste tijd allemaal wat overdreven is, heb ik slecht nieuws. ’t Zal alleen maar vuiler worden, er is geen weg terug!

Daar zijn nog beloftes rond gemaakt. ^_-

Coworkers

Stelling:
Om te genieten van zijn favoriete reeks, mag een thuis-kijker zich de laatste tijd niet al te kritisch opstellen.

Ik denk dat we het daar allemaal eens over kunnen zijn. Misschien vinden sommige mensen dit een positieve evolutie maar ik heb er toch wel even mee geworsteld. De enige manier die het mij mogelijk maakt om trouw te blijven aan de reeks die ik al heel mijn leven volg, is me in de zetel gooien en de gebeurtenissen gewoon op me af te laten komen. Ik onderga het. Toegegeven, ik heb daar enkele weken op moeten trainen. Om de paar minuten kwam er altijd wel een vraag, er was altijd iets wat mij onredelijk leek. Of onlogisch. Met irritatie of zelfs woede tot gevolg. Wat doe ik nu? Ik aanvaard het. Want er is altijd een antwoord te bedenken op die vragen. Al is het er maar één. Een paar voorbeelden. 

Waarom denkt Femke dat er voor haar en Tim nog een toekomst is weggelegd?
Omdat liefde blind is.

Waarom gaat Nancy niet werken in de Frens als ze wordt weggestuurd door Ann als je weet dat ze daar volk te kort hebben en Bram nu zelf de toiletten moet kuisen. Wetende dat Nancy ‘aan haar uren moet geraken’?
Omdat ze in de Frens niet kunnen weten dat Nancy vrij is en Nancy er niet vanuit mag gaan dat ze zomaar kan komen werken wanneer zij dat wil.

Waarom voelen alle vrouwelijke klanten van de Frens zich aangetrokken tot Bram?
Omdat hij een charme heeft die niet overkomt op tv.

Ann wil de banden aanhalen met haar broer en collega en vraagt Tom en Judith om ’s avonds gezellig te komen proeven van haar beroemde paella. Maar als die zeggen dat ze ’s avonds niet kunnen, stelt ze de plannen niet uit. Neenee, ze vervroegt ze en vraagt hen ’s middags al omdat ze toch moeten eten. En ze weet wel dat het dan niet zo gezellig zal zijn en dat haar gasten niet veel tijd zullen hebben. Maar waarom maakt ze dan soep? In een terrine, alsof het zondag is?  -_-
Omdat Ann niet erg veel ervaring heeft in het ontvangen van gasten.

Waarom zou Julia uit eten willen gaan met Luc?
Omdat liefde blind is. En Julia Julia is.

Die antwoorden hebben het mij mogelijk gemaakt opnieuw te … nu ja, genieten. Tot voor kort.

WANT WAT IK NIET BEGRIJP …

Waarom verwacht Luc dat Toon de dispatch kan gebruiken als kantoorruimte? Waar haalt hij dat? Waarom is dat nodig? En waarom vindt Peggy dat oké en moet Simonne iets gaan argumenteren dat eigenlijk heel normaal is? Omdat Toon toch ergens moet werken? Oké, maar waarom daar? Omdat zo’n gedeelde werkplaats tegenwoordig heel erg in is? Oké, maar waarom daar? In de dispatchruimte van een taxibedrijf, losstaand van alle spanningen met de mensen die daar zitten? Sorry, maar nee. Ik probeer, maar het lukt me niet hier iets op te verzinnen.

En wat zit er in die doos? Wat kan er mogelijk te lezen zijn in al die volle kaften. Een cursus event-management voor dummies? De boekhouding van sanitechniek?

Ik zou die doos graag willen inkijken. Mag ik? Misschien vind ik daar wel het antwoord.
Bruno heeft intussen afgehaakt.

Met klasse!

De rust altijd bewaren, situaties snel inschatten en mensen kunnen aanvoelen.
Je nooit zomaar gewonnen geven, hoe hopeloos de situatie ook mag lijken.
De opeens grimmige sfeer laten verdwijnen met een grapje en een knipoog.
Een pijnlijke gebeurtenis omtoveren in een leuk momentje.

Rosa kan dat! Hihihihihihiihihihiii.

Glaasje op? Zij kan rijden.

Omdat we een hele zomervakantie bezig zijn geweest met de moordaanslag op Luc, waren we bijna de Peter-Femke-Tim-historie vergeten. Eigenlijk kon het me niet veel schelen, tot nu. Om te beginnen had je dat koffertje. Bruno dacht dat Tim bij het verlaten van de Zus en Zo zijn koffertje vergeten was en dat dat een fout was van de regie. Dat liet mij denken dat Tim eigenlijk het koffertje van Femke had gemaakt en hij dat ging afgeven op het feest. Maar als Femke Tim niet had gestopt, had ze die koffer niet gevonden. Beetje verwarrend. 
Anyway, mijn gevoel bij het einde van de aflevering van vandaag: terug naar af. Femke vertrekt net zoals vorig jaar onder invloed op een trouwfeest maar in plaats van iemand van de baan te rijden, wordt ze deze keer wel gepakt. 

Moest Tim haar laten gaan? Neuh.
Maar om dan ‘zo’ te doen? Femke had wel een punt. Ook al was het haar eigen fout, hij deed wel ‘zo’. Tim deed zo beleefd en correct dat het beledigend was. Zelfs voor zijn doen, deed hij belachelijk koel. “Jamaar Femke had hem wel bedrogen he.” Klopt, maar dat had hij haar vergeven. Dat ze na dat slippertje achteraf zwanger blijkt te zijn, is iets dat erbij komt en ik snap dat dat voor Tim te veel was om er nog bij te pakken. Maar hij moet nu niet doen alsof het iets verandert aan het bedrog van Femke.

En toch is dit zeker niet het einde. Toen Femke met haar koffertje de nacht inwandelde, zag ik toch iets van spijt in zijn ogen. Vond hij zelf dat hij te hard was geweest?

Of was het toch zijn koffertje? 

 

Tegen de waanzin

Je kan eens onnozel doen, er mag eens gelachen worden.
Peggy, slaaf van haar impulsen, drijft het altijd iets te ver.

Even dacht ik.
’t Is gebeurd!
She lost it. Peggy is gek geworden.

Maar nee hoor, het is nog steeds dezelfde. We weten hoe ze is …

Te nemen of te laten.

Night of the living dead

Het was op zijn minst gezegd een erg vreemde scène.
Een kamer vol zombies en een mummie.

… hoe wist die dat eigenlijk zijn?