Aanschouw … de boekhouding van Taxi Leo!
De helft daarvan, een volledige map, gaat over ‘lonen personeel’.
Komaan he Simonneke, zoveel werk kan dat toch niet zijn? Ging jij dat gisteren niet doen?
Zet nog even door tot het eten. Waldek is aan het koken. Lees als het kan nog de brief van Angèle en zet je zorgen opzij …
… want vanavond eten we papegaai!
Rosa had gekozen tussen Peggy en Waldek.
Nu ja gekozen, niet op papier of zo. Eerder bij wijze van spreken want de week erop hadden moeder en dochter alweer contact. Eerst zocht Rosa Peggy buitenshuis op maar dat werd al snel een heel gedoe. Dus niet veel later zette Peggy haar eerste voorzichtige stapjes in de Zus & Zo. In het begin als Waldek er niet was maar uiteindelijk dacht Rosa dat Waldek zou vergeten zijn dat Peggy voor hem te ver was gegaan.
Maar Waldek was het niet vergeten, hij besefte wel dat hij Rosa niet kon verbieden haar eigen dochter te zien.
Peggy mocht wel in de B&B komen, maar niet in de privé.
Oké Waldek, beloofd. Niet in de privé.
Een week later koopt Peggy de aandelen van Jenny en werkt ze zich zo terug binnen in de Zus & Zo.
JA WAT NOU WALDEK
IN DE BED & BREAKFAST
NIET IN DE PRIVE
Krakau, Polen. We bevinden ons in het ouderlijk huis van Waldek. Ze zijn er nu een week en Rosa moet toegeven dat het tot hiertoe fantastisch was. Ze zitten in de keuken. Rosa kijkt hoe Waldek en Beate gezellig zitten te kletsen. Ze praten Pools en dat verstaat ze niet maar wat dan nog, die twee hebben elkaar 8 jaar niet meer gezien. Het doet haar goed Waldek zo te zien, hij ziet er gelukkig uit. Misschien zouden ze dit elk jaar kunnen doen. Ze zou het hem vertellen als ze terug in België waren, als alles goed was gegaan en het huis was verkocht. Anders zou hij misschien denken dat ze hem wil pushen.
Rosa zit op een stoel aan het raam dat uitkijkt op de grote tuin. Een man komt via het poortje de tuin binnengelopen. Hij is in pak maar zijn vest draagt hij losjes over zijn arm. Het is een prachtige zachte herfstavond, een van de laatste. Even slaat hij een praatje met Andrezej, een oude man uit de buurt die wel eens komt helpen in de tuin. Nog iemand die het huis eens verkocht, zal missen. Beate tikt op het raam en wenkt de man. De man komt binnen en wordt hartelijk begroet door Beate, zij kennen elkaar. Ook Waldek is heel blij hem te zien, hij schudt hem de hand en noemt hem Ulryk. De man gaat zitten. Beate schenkt thee en biedt de heren een stuk babka aan. Eigenlijk een paasgebak maar omdat Waldek er gek van is, bakte ze er nu ook een. Lieve Beate. Ze praten, eerst losjes, over koetjes en kalfjes. Dan wordt het zakelijk. De man haalt zijn leren aktetas boven en neemt er een kaft uit met 2 bundeltjes papier, één daarvan legt hij voor Waldek op tafel. Ook Waldek haalt iets boven, een dikke enveloppe. Daaruit haalt hij lachend een dik pak geld dat hij over de tafel schuift. Verrast telt Rosa mee met Ulryk. 50 000 euro.
Waldek, zegt Rosa. Eerst stil, dan harder. Waldek wat doe je? Waar heb je dat geld vandaan? Waldek is dat het geld van de brouwerij? Het geld dat ik je gaf toen? Dat is van mij, voor ons samen, maar wel van mij …
Maar niemand hoort haar. Dan beseft ze dat ze niet in dezelfde ruimte zit. Rosa zit in haar zetel en ziet Beate, Ulryk en Waldek op tv, alsof het een scène is uit een Poolse serie. Ze kan alleen toekijken hoe Waldek stralend tekent en tekent en tekent en …
Gillend wordt Rosa wakker. Godzijdank, het was maar een droom. Ze zoekt naar Waldek maar er ligt niemand naast haar. Dan weet ze het terug, Waldek is naar Polen en zij is thuisgebleven. Toch een beetje ongerust, neemt ze zich voor morgen de bankrekening te checken.
Zwetend word ik wakker. Het duurt even voor ik weet waar ik ben. Ik lig in bed, het regent, het is half 4.
Verdorie, ik heb weer over thuis gedroomd.
De rust altijd bewaren, situaties snel inschatten en mensen kunnen aanvoelen.
Je nooit zomaar gewonnen geven, hoe hopeloos de situatie ook mag lijken.
De opeens grimmige sfeer laten verdwijnen met een grapje en een knipoog.
Een pijnlijke gebeurtenis omtoveren in een leuk momentje.
Rosa kan dat! Hihihihihihiihihihiii.
Dat hadden wij nog nodig! Een huwelijksaanzoek!
Het was al een vruchtbaar seizoen voor de crew van Thuis. Eerst krijgen ze de kans om op te nemen in een écht ziekenhuis (dat was geleden van september).
Ze moesten wel even creatief zijn met het script maar omdat ze dit echt niet konden laten schieten, kwamen Lowie, Bram, Waldek én Tim daar terecht. Tim maakt zelfs kans op aids. De uitslag zullen we pas over 3 maand kennen, met deze nieuwe verhaallijn zijn we dus wel even zoet.
Nu hebben ze blijkbaar ook ergens een kerk kunnen regelen. Dus wie van plan was te trouwen, dat kan nu!
Alleen …
Had ik Marianne dan niet horen zeggen dat ze tussen Ivo en haar niet meer dan vriendschap zag?
Had ik meester Courtois niet horen zeggen dat ze het dan rustig aan zouden doen? Ofwel heeft die man een ernstig gehoorprobleem, ofwel maakt het hem geen sikkepit uit wat Marianne wil of niet wil. Dat kan al tellen als begin. Nee?
Het wordt een beetje een constante. De mannen bedriegen en liegen en de vrouwen kijken toe. De mannen werken zich in de problemen en de vrouwen lossen het op terwijl ze bemiddelen en vergeven. Ik weet echt niet wie zich de laatste tijd beledigd moet voelen, de mannelijke of de vrouwelijke thuis-kijker. Puberende coma-zuipers of jonge tienermoeders?
Het wordt tijd dat Simonneke eindelijk eens zegt: “Nee Frank! Genoeg, tot hier! Buiten!”
Ik weet wel, Frank en Simonne 4-eva. Maar na 100 laatste kansen, mag ze nu wel eens doorzetten. Laat Frank en Eddy samenhokken in het appartement en laat Nancy bij Simonne wonen. Dat zij ook even kan uitblazen terwijl haar dochter komt kuisen. En laat Femke eindelijk dat geld aannemen. Laat Simonne de sterke vrouw zijn die ze duidelijk is.
EN GOD.
Ik hoop dat Marianne nee zegt. Dat zij zich niet laat meeslepen in deze afschuwelijke stroom van willekeur.
Wij snakken naar gevestigde waarden, naar standvastigheid. Paulien en Katrien, kunnen zij niet terugkomen? Of als het echt moet, haal Eva terug uit Zuid-Afrika. Ze kan opnieuw het kapsalon opendoen. Nandje is volgens mij iets ouder dan Lowie (al is het mij onduidelijk hoe ze dat daar berekenen). Als je ziet hoe Lowie teruggekomen is uit Mexico, wat voor een badass zal Nandje nu dan zijn?
En als Tim inderdaad positief test, dan hoop ik dat ze het binnen een paar jaar niet vergeten. Zoals men ons dat vroeger geflikt heeft met Kaat & Co. Ik snap dat het voor de schrijvers verleidelijk kan zijn die jongen ziek te maken, maar ze kunnen zich nu nog perfect bedenken.
Er zijn wel andere manieren om een saai personage wat op te fleuren. Denk ik hé.
Geert moet er altijd maar zijn voor Rosa en Waldek.
En als hij dan eens echt wil helpen, krijgt hij dit …
Jezus Rosa, je begon zelf over een therapeut.
Geert wou alleen maar helpen. Doe even normaal.
Het is allemaal niet gemakkelijk in ‘t leven. Zeker niet voor Rosa.
Ze doet zo haar best om bij Waldek door te dringen. Maar één ding moet ze toch weten.
Vraag nooit iemand een verhaal, hoe grappig het ook is, opnieuw te vertellen aan iemand die het net heeft gemist. Want ik ken dat!
Jenny zal dat doen voor haar zus en overmoedig beginnen bij het begin terwijl Rosa al staat te gniffelen omdat ze weet wat er gaat gebeuren en Waldek door al die druk alleen maar kan hopen dat hij het misschien gewoon echt grappig vindt zonder geforceerd te moeten doen alsof. Want dat vindt hij zo erg voor Jenny.
En dan komt dat eerste grappige moment waar Waldek weet dat hij moet lachen maar het niet kan omdat Rosa naar hem kijkt met zoveel verwachting dat het alleen maar verlammend werkt.
Rond zijn ogen zit dat vreemde trekje dat mensen hebben die naar een mop luisteren waarvan ze weten dat het niet grappig zal zijn omdat ze moppen nooit zo grappig vinden en toch doen alsof en dan zeggen ‘ha ja, ‘s wel goe’ en zich de droogstoppel voelen die ze eigenlijk in de eerste plaats niet wilden zijn.
Want helemaal gek wordt hij daarvan. Van Rosa die daar staat te kijken en niet toelaat dat Jenny af en toe iets vergeet want ze moet het net zo vertellen als daarstraks … want allez, het was zo grappig en nu vertelt ze het helemaal fout. En voor hem geeft dat niet, maar ’t is zo erg voor Jenny.
Op het einde zal Jenny zeggen: ja sorry, ik was een stuk vergeten.
Waldek staat nog te grinniken want eigenlijk vond hij het toch niet zo slecht?
Nee, echt … hij vond het echt wel grappig. Zeker dat stuk waar Jenny de deur opendeed omdat hij het zich echt kan voorstellen. En dat het dan weer net die klant moest zijn. Dat is zo typisch, nee … écht goed.
En Rosa zal prevelen: ja maar daarnet vertelde ze het wel beter.
——
Dokter Geert had gelijk toen hij zei: geef hem tijd.
Nog heel even Rosa. Laat Waldek gewoon doen.
Sinds gisteren gaat het de goede kant op.
En als hij er klaar voor is, zal hij aan Jenny vragen:
Vertel mij nu maar dat wc-rollen verhaal.
En dan kan zij zeggen …
Al is het maar uit respect voor de verhalen van Jenny.
Het heeft even geduurd maar de eerste fase van de verbouwingen ten huize Bastiaens is dan toch achter de rug. Vandaag werd de eerste kamer opgeleverd. Het atelier van Mayra.
Mijn eerste indruk is: niet zo mooi en ook wel een beetje vreemd.
Ik weet nog precies hoe het plannen van de atelierruimte gebeurd is. Frank en Waldek kregen daar bijna vrij spel. Het maakte voor onze ontwerpster zelfs niet uit hoe haar foto’s omhoog werden gehangen, de loodgieters mochten daar zelf een systeem voor bedenken. Waldek noteerde het allemaal op een papiertje.
Dus ofwel hebben Frank en Waldek zichzelf eens laten gaan en zullen ze zich in de toekomst iets meer gaan profileren als interieurvormgevers. Niet zo dom! Zo zouden ze niet langer rechtstreekse concurrenten zijn van Sanitechniek.
Ofwel is Mayra achter de rug van de kijkers toch specifieker geweest in haar briefing. Dat kan maar dan hadden ze dat moeten tonen.
Als ik het langs de andere kant bekijk denk ik.
WAT??
Mensen, ik kan mij vergissen.
Maar ik zou zweren ….
Dat daar de keuken was.
Ik dacht dat het atelier kwam in de vroegere kantoren van “Uit en Thuis”.
En in mijn herinnering is dat achter Marianne.
Hoe dan ook, ben ik benieuwd wat ze gaan doen met de boomstammen.
Ik hoop het morgen te zien in het eindresultaat!
Het gebeurde allemaal erg toevallig. Nancy vond een in vier gevouwen blad in de vuilbak van kamer 4 (of was het 2?) waarop te lezen stond:
Netheid van de kamers.
Kwaliteit bedden.
Kwaliteit ontbijt.
Dit leek wel een evaluatieformulier voor B&B’s te zijn! En niet zomaar één, deze kwam van …
Eén van de belangrijkste reismagazines van de Benelux!!
Normaal hoor je mensen dan zeggen dat ze die recensent zullen behandelen zoals elke andere gast. Maar misschien is dat omdat er dan camera’s bij zijn en geeft Thuis net een realistisch beeld van wat er gebeurt achter de schermen!
Neenee, Rosa besluit alles op alles te zetten en de meneer van kamer 4 in de watten te leggen. De thermostaat wordt hoger gedraaid (dat doen ze normaal NOOIT). Jenny zal haar beste kookkunsten bovenhalen en meteen ook de beste fles wijn uit de kelder.
Waldek stippelt wandelingen uit en al betwijfel ik dat meneer Janssens zal gaan wandelen, was het toch attent. Alsof dat nog niet alles is, meneer Janssens mag het persoonlijke netwerk van de zusjes Verbeeck gebruiken.
Dit alles staat in groot contrast met hoe de andere gast behandeld wordt. Ook al krijgt hij zonder problemen de handdoek waarnaar hij vroeg, het is duidelijk dat hij verwaarloosd wordt.
Even een wilde gok maar volgens mij is dat de meneer van kamer 2.
Hoe dan ook. Dames en heren. Kraai maar niet te vlug victorie.
De buit is nog niet binnen.
Hihi, Jenny kan goed acteren. Ik heb het niet over Janine Bischops maar over Jenny zélf.
Ik dacht ook dat het écht een heel groot probleem was dat die tafel voor niks gedekt was!!
Gisteren kwamen wij dankzij Radio 2 ook te weten dat de eetgewoontes van Peggy door de jaren heen gegroeid zijn. Alle gewoontes van de personages zijn speciaal op hen afgestemd. Zelfs als ze de was opvouwen.
Daar schrik ik natuurlijk niet van, dat is waarom ze zo geloofwaardig zijn.
Oh! Ik ga ze missen deze zomer, onze vrienden uit de dreef. Zelfs Luc!
En ben vooral blij: dat het weer koekenbak is tussen die twee.
En was ze schoon?
Schoon, goh ja … speciaal.
Iedereen zal het willen weten! Want niemand was erbij.
Die trouw, ik vond het wat triest. Dat staat volledig los van Waldek die tegen alle verwachtingen in tòch verscheen.
Om te beginnen, die vrijgezellenavond … arme Luc, een bak bier drinken in de zaak en dan gaan stappen met je neefje en diens beste maat.
Bij alles wat ik zag, dacht ik: “oei, dat had ik toch anders gedaan” of “hm, toch niet zo goed voorbereid precies”.
Vraagt die Jenny 5 minuten voor ze gaan vertrekken of ze toch de getuige mag zijn, Rosa had dus nog niemand. Anders had ze toch wel gezegd: “hm ok maar er zal wel iemand teleurgesteld zijn”.
Franky die dezelfde dag zijn broek moet laten omzomen en niks van speech of zo heeft voorbereid. Frank die in Ter Smisse gaat eten in plaats van daar voor één dag buiten te blijven. Luc die toch een kater heeft ook al had hij gezegd dat hij niet ging overdrijven.
Allez mensen. Focus nu eens, jullie zitten met een trouw!
Ach ja, het gegeven liefde en relaties in thuis.
Voor een Disney-kid als ik: zeer ontnuchterend. Want het is de realiteit.
Maar tegelijkertijd is het ook zo schoon, want we zien ook die prille liefde, vrij van intriges. De weg van het hart tegen beter weten in.
Want de manier waarop Ann zegt:
Laat mij uitkijken naar de volgende keer dat die ene mij vraagt …
of ik zin heb in een etentje.
Blokje kijkt TV. 