Sta maar terug recht!

Over Marianne.
Het is geen geheim dat ik altijd al in haar kamp heb gezeten. Onvoorwaardelijk!
En dat is dan ook de reden waarom het hier wat stilletjes was de laatste tijd. Ik was niet weg maar sinds de verscheurde foto’s van Sandrine (dochter Geert) dacht ik haar nooit meer te kunnen vergeven. En het idee Marianne nooit meer kansen te kunnen/mogen geven maakte het mij enorm lastig.

Maar vrijdag kwam de vergeving spontaan.
Marianne zat toen met oprechte spijt (dat weet ik) haar vonnis af te wachten. Ze hoopte samen met mij op een straf zwaar genoeg om verlossing te brengen. 

En oh die kwam er. De straf werd zelfs onverdiend wreed dankzij Helene, die stond Geert daar even te steunen met een ongelooflijk triomfantelijk gezicht. Mevrouw had er duidelijk plezier in!

Geert heeft Marianne omgewisseld voor een exemplaar van hetzelfde slag. In plaats van het eindelijk rustig aan te doen, laat hij zich door Helene overtuigen de strijd verder te zetten. YES!! Schadeclaims, laat maar komen.

Wat verder in de aflevering werd er een muzikaal intermezzo ingezet. Ik heb het over een van die stukjes waarin ze een nummer laten horen terwijl ze verschillende personages laten zien. Dat doen ze wel meer en dat doen ze goed maar deze keer was het toch anders!
Ze gebruikten daarvoor ‘wise up’ van Aimee Mann. Een nummer waar ik heel bekend mee ben. Het is namelijk onlosmakelijk verbonden met een van mijn favoriete films. Magnolia. Het nummer werd zelfs voor de film geschreven.

Kort samengevat, de film toont ons een dag uit het leven van verschillende personages. Wat hen bindt is hun onmacht in het leven. De vraag is vooral of het hier om toeval gaat of dat ze alles niet vooral aan zichzelf te danken hebben. Als je niet even stilstaat en terugkijkt, maak je snel dezelfde fouten. Dit is een zwakke samenvatting maar het is hier niet nodig  om een 3 uur durend meesterwerk uit te leggen. Wat wel belangrijk is, is die bepaalde scene met ‘wise up’. Het is een kantelmoment, we zien de personages even stilstaan, de tekst van het nummer heeft betekenis. De muziek is meer dan een soundtrack. Zo belangrijk dat ze ook meezingen.

Het fragment kan je hier bekijken.

Wat het allemaal nog specialer maakte (en nu komt het) was mijn rage-quit post van 2 jaar geleden. Die eindigde zo:

Uit het bericht van 10/04/2013. Let vooral op de laatste woorden!

2 jaar geleden drukte ik mijn ongerustheid uit met een verwijzing naar wise up. Sinds die dag zat ik te wachten op dat besef bij onze vrienden uit Thuis. Nu maar hopen dat de keuze van dit nummer niet toevallig is en iedereen zich bewust is van de betekenis ervan.

He Marianne, ik ben terug!
Ik ben eigenlijk nooit weggeweest.

Thuis voor gevorderden

Gisteren was een topdag met ont-zet-tend véél bezoekers.

Ik heb 2 dingen geleerd.
1. statistieken zijn verslavend
2. de lat ligt hoog, erg hoog

Men klampt mij aan, wijst mij op fouten, stuurt sms’en met tips en vragen.
Ik krijg dankmails van mensen die thuis zijn gaan volgen. Of beter zijn gaan volgen.

Veronique uit Merksem vertelt mij dat ze vroeger altijd haar strijk deed tijdens thuis, terwijl ze nu gezellig in de zetel gaat zitten en na jaren van stilzwijgen terug praat met haar man. Soms leidt dat tot verhitte discussies (meestal over dat co-ouderschap) maar er wordt ook weer gelachen. En is dat niet wat telt? Is dat niet net de kern van ‘Thuis’?

Ook leuk zijn die dingen die ik zelf had gemist. Het was mij nooit opgevallen dat Jens vaak een strip leest, dus zeker niet dat het al weken dezelfde is. Deze ochtend toen ik de aflevering van gisteren bekeek zag ik het wel!

Hij heeft hem trouwens nog een 2e maal opnieuw opengedaan. Waarom? Ik denk dat hij dat gewoon een erg mooi boek vindt, aan zijn blije gezichtje te zien.

Heel even dacht ik dat op een manier als deze tv kijken een slecht idee was … waanzin!
Maar nu ik zelf mijn kruiswoordraadsel aan de kant heb gelegd en thuis bekijk met meer aandacht dan ooit, geniet ik nog meer.

Leo liet zich gaan en terwijl Rafaël verdween, zwelde de muziek aan.

Feel the vibe, feel the terror, feel the pain.
It’s driving me insane …
Mad about you.

Op het einde van deze aflevering werden wij beloond met een prachtscène die mag worden toegevoegd aan mijn favo-filmbeelden aller tijden (tussen het begin van de eerste LOTR en het moment dat de cowboys eraan komen in ‘once upon a time in the west’)

Dus wil ik de thuiskijker bedanken die mij wees op ‘Kiekeboe in Tiznoland’!
Dankuwel!

Franky’s Creek

Wat is dat met die muziek? … precies een aflevering van one three hill.