Aanschouw … de boekhouding van Taxi Leo!
De helft daarvan, een volledige map, gaat over ‘lonen personeel’.
Komaan he Simonneke, zoveel werk kan dat toch niet zijn? Ging jij dat gisteren niet doen?
Zet nog even door tot het eten. Waldek is aan het koken. Lees als het kan nog de brief van Angèle en zet je zorgen opzij …
… want vanavond eten we papegaai!
Toen Femke Wendy vroeg of die wat wou drinken, antwoordde die met een gezicht van ‘ja maar doe vooral niet te veel moeite hoor’…
Fruitsap is goed?
Oh, fruitsap is goed!
Niet. Heb je fruitsap? Of fruitsap, als dat kan? Of wat drink jij?
Volgens mij zeg je dat alleen op die manier als iemand al fruitsap drinkt. Of als je water wil. En bij dat laatste kan je dan hopen dat ze je vragen: ‘Bruisend of plat?.
Of vergis ik mij hierin?
Ahh, hier zijn ze ‘r mee se!
Wablieft? Is het dat? En oh wacht, dit is niet alleen voor Simonne, dit is ook voor Femke.
Ik weet niet of je het gehoord hebt Julia, maar Femke en Simonne hebben hier hun lunch voor gelaten.
Hun volledige lunch!
Wat Yvetje gedaan heeft is vreselijk. En ik kan mij inbeelden … voor Simonne onvergeeflijk.
Maar het is zo lang geleden en zo plots allemaal dat ik er als kijker niet veel bij kan voelen. Alleen, dat mijn hart bloedt voor Yvetje. Ik vind het zo vreselijk erg voor Yvetje.
Bij wie moet ze gaan wonen? Bij Angele? Niet bij Angele!
Yvette mag bij mij komen wonen!
Stelling:
Om te genieten van zijn favoriete reeks, mag een thuis-kijker zich de laatste tijd niet al te kritisch opstellen.
Ik denk dat we het daar allemaal eens over kunnen zijn. Misschien vinden sommige mensen dit een positieve evolutie maar ik heb er toch wel even mee geworsteld. De enige manier die het mij mogelijk maakt om trouw te blijven aan de reeks die ik al heel mijn leven volg, is me in de zetel gooien en de gebeurtenissen gewoon op me af te laten komen. Ik onderga het. Toegegeven, ik heb daar enkele weken op moeten trainen. Om de paar minuten kwam er altijd wel een vraag, er was altijd iets wat mij onredelijk leek. Of onlogisch. Met irritatie of zelfs woede tot gevolg. Wat doe ik nu? Ik aanvaard het. Want er is altijd een antwoord te bedenken op die vragen. Al is het er maar één. Een paar voorbeelden.
Waarom denkt Femke dat er voor haar en Tim nog een toekomst is weggelegd?
Omdat liefde blind is.
Waarom gaat Nancy niet werken in de Frens als ze wordt weggestuurd door Ann als je weet dat ze daar volk te kort hebben en Bram nu zelf de toiletten moet kuisen. Wetende dat Nancy ‘aan haar uren moet geraken’?
Omdat ze in de Frens niet kunnen weten dat Nancy vrij is en Nancy er niet vanuit mag gaan dat ze zomaar kan komen werken wanneer zij dat wil.
Waarom voelen alle vrouwelijke klanten van de Frens zich aangetrokken tot Bram?
Omdat hij een charme heeft die niet overkomt op tv.
Ann wil de banden aanhalen met haar broer en collega en vraagt Tom en Judith om ’s avonds gezellig te komen proeven van haar beroemde paella. Maar als die zeggen dat ze ’s avonds niet kunnen, stelt ze de plannen niet uit. Neenee, ze vervroegt ze en vraagt hen ’s middags al omdat ze toch moeten eten. En ze weet wel dat het dan niet zo gezellig zal zijn en dat haar gasten niet veel tijd zullen hebben. Maar waarom maakt ze dan soep? In een terrine, alsof het zondag is? -_-
Omdat Ann niet erg veel ervaring heeft in het ontvangen van gasten.
Waarom zou Julia uit eten willen gaan met Luc?
Omdat liefde blind is. En Julia Julia is.
Die antwoorden hebben het mij mogelijk gemaakt opnieuw te … nu ja, genieten. Tot voor kort.
WANT WAT IK NIET BEGRIJP …
Waarom verwacht Luc dat Toon de dispatch kan gebruiken als kantoorruimte? Waar haalt hij dat? Waarom is dat nodig? En waarom vindt Peggy dat oké en moet Simonne iets gaan argumenteren dat eigenlijk heel normaal is? Omdat Toon toch ergens moet werken? Oké, maar waarom daar? Omdat zo’n gedeelde werkplaats tegenwoordig heel erg in is? Oké, maar waarom daar? In de dispatchruimte van een taxibedrijf, losstaand van alle spanningen met de mensen die daar zitten? Sorry, maar nee. Ik probeer, maar het lukt me niet hier iets op te verzinnen.
En wat zit er in die doos? Wat kan er mogelijk te lezen zijn in al die volle kaften. Een cursus event-management voor dummies? De boekhouding van sanitechniek?
Ik zou die doos graag willen inkijken. Mag ik? Misschien vind ik daar wel het antwoord.
Bruno heeft intussen afgehaakt.
Oké, weet je?
Ik wou er iets over schrijven maar omdat ik geen woorden vond, heb ik het toen zo gelaten.
Maar ik kan het niet laten gaan hoor. Dus ik ga de beelden gewoon voor zich laten spreken.
Ik hoop echt dat jullie het aan de praat krijgen.
En soms is het een goed idee om toch te kiezen voor een iets duurder model.
Dat het doet wat het moet doen. Snapje?
Flauw hoor Yvetje, héél flauw.
Want wat gaat gij daar zitten doen, zitten stralen?
Als een zonnetje? Blij zitten kijken met uw lachend gezichtje?
Goedlachs, goedgezind. Met pretlichtjes in uw ogen?
Yvetje moet opletten want ook al kan ze zich thuis veel permitteren, zonder Simonneke maakt ze geen kans. Madeleine speelt duidelijk een paar niveaus hoger.
We zagen Yvette wel verschieten! … en dan zo heel stoer: Zagen? Ik?
Wat een matige counter, zo zwak dat Madeleine niet eens de moeite neemt het haar te tonen. Haar gezicht onbewogen, dat zegt: ‘this is the face of me not caring’.
Of in haar woorden:
Ooeech menske, zwijgt.
Verdorie wat gebeurt hier toch!!
Het speelt zich af voor je ogen en je weet dat er iets niet klopt, maar je kan het niet zien. Hoe hard je ook weet dat er iets gebeurt, je kan het niet zien.
Arme Luc die er zo vaak bijna was en er dan toch niet in slaagde omdat niemand het hem gunt. Want komaan de Luc? Ge weet toch hoe dat hij is.
Daarom probeert hij het helemaal anders. Door te doen alsof het hem allemaal niet interesseert.
Hij laat ons als een goochelaar één voor één zijn kaarten zien, terwijl hij ze openlegt op tafel. Hij laat ons de kaarten bekijken, omdraaien en vergelijken. Ja, dit zijn echt gewone kaarten.
Bij het ondertekenen van het contract had hij het even moeilijk. Heel dat moment schreeuwde uit, dit is verdacht. Hij wou het zeggen hoor, het lag op zijn lippen … Frank, it’s an offer you can’t refuuuuse. Maar hij wist, geen risico’s, intomen. Nadat hij het contract uit diens handen trok, had ik verwacht dat hij boosaardig zou gaan lachen maar zelfs dan hield hij zich koest. Dit was maar een stap in zijn meesterplan.
En sinds gisteren vrees ik, een plan van nog grotere omvang dan eerst gedacht. Met gevolgen voor iedereen.
Julia is iets minder goed in het spel, want zelfs voor haar doen was die reactie op het nieuws van Jens niet normaal. Zo vals dat mijn haar er recht van ging staan. Alsof er een val was opgezet en die beslissing van Jens het enige was waar ze alleen maar op konden hopen.
Wat zien wij hier over het hoofd?
De vraagprijs van de Noorderzon was € 200 000.
Jens heeft € 150 000 en voor hem gaat Peggy € 50 000 onder de prijs.
Zij blijft dan over met € 150 000.
De brouwerij heeft 5 aandeelhouders met elk een gelijk aandeel van € 50 000.
David trekt zijn € 50 000 uit de zaak. Geert brengt € 50 000 in en verdubbelt zo zijn aandeel. Waldek, Frank en Eddy behouden voorlopig hun aandeel van € 50 000.
We kunnen het nog niet zien omdat we een ding niet weten.
Hou je vast … DE PRIJS VAN EEN AANDEEL IN SANITECHNIEK.
En diegenen die dat wel weten zitten er te dicht op.
Er is een reden waarom hij achterhoudt dat hij de aandelen kocht. Hij moet nog één spelletje spelen.
Balletje balletje, het onschuldige spelletje met de bekertjes die hij begint te verschuiven en organiseren tot Franky hem stopt en zegt: Ik snap het al, dat kan niet Luc. Je vergeet één ding, de aandelen van Bram.
En dan eindelijk de grand finale, Luc zal zijn show afmaken als een echte heer.
Hij zal de bekertjes laten staan en Franky heel vriendelijk de kans geven hem te doorzien.
Hij zal vragen: dat is waar, heel belangrijk, de aandelen van bram. Weet jij waar ze zijn?
En als Franky dan heel zelfzeker een bekertje kiest, draait Luc het om. En er zal niks liggen.
Franky zal het niet begrijpen en kijken naar Tibo.
Vragen wat er nu net is gebeurd, heeft Luc dat balletje nog weg kunnen halen?
Was hij stom geweest? Had hij er gewoon zijn voet op moeten zetten? Had hij dan gewonnen?
En Tibo kan dan brullen, deze keer helemaal terecht:
MAAR NEE POEPIE DAT ZIJN DE TRUKEN VAN DE FOOR
JE KON DIT NIET WINNEN, ER IS NOOIT EEN BALLETJE GEWEEST
HOE KUNT GE DA NU NIET WETEN .. GIJ SE IDIOOT.
Zat Femke echt achter ’t stuur? Alles lijkt erop te wijzen en toch … er klopt iets niet!!
Femke weet het zelf niet meer en Kasper kan liegen of zich vergissen. Plus, Simonneke had Guy herkend en die lijkt het echt wel niet gedaan te hebben.
Dus ik zat zo te denken en opeens was het daar! Eureka! ’t Is David.
Maar David lag toch in bed bij Marianne? Dat klopt! Maar de scènes liepen door elkaar en Simonne heeft daar héél lang gelegen. David is geopereerd aan zijn ogen, in het verleden is er eens tegen Mayra gezegd: seg, uw vader heeft mij bijna omver gereden!! Dat was dan wel voor de ingreep maar het kan een verwijzing zijn naar wat er in de toekomst zou gebeuren! David heeft net als Guy wit haar en dezelfde priemende ogen, daarom dacht Simonneke misschien Guy te herkennen.
Mijn laatste argument is dat David zo’n grote egoïst is dat hij zelfs zijn deur niet zou opendoen, mocht hij een bonk horen. Daar heeft onze levensgenieter geen tijd voor want wie had gedacht dat hij dat ooit nog zou mogen meemaken?
Veel te ver gezocht? Misschien, maar het is mijn buikgevoel. Jaren geleden won ik de weddenschap: wie heeft Mike neergestoken? Ik wist niet waarom maar ik dacht aan Eric en guess what, de pot was voor mij.
Daar wordt nog steeds over gesproken.
De Noorderzon, het is me toch niet helemaal duidelijk. Een combinatie van reisbureau, eetcafé, bar, …
Een tikkeltje ambitieus misschien maar geen slecht idee als het zou worden uitgevoerd door de juiste mensen.
En dat is het hem nu net. Ik weet niet of het eigenares Peggy duidelijk is maar volgens mij zit ze met een personeelstekort.
Ik kan me wel voorstellen dat het allemaal wat sneller gaat nu Simonneke er niet is. Julia kan nu eens *sjtak* goed door *stjak* werken *stjak* in plaats *tjak* heel de tijd te staan palaveren *tjak* terwijl ze tergend *tjak* traag een courgette snijdt.
En toch. Gisteren was het nog te veel gevraagd een bestelling van 2 x spaghetti, 2 x tapa en 1x salade niçoise klaar te maken. De volgende dag biedt ze zichzelf bijna aan Luc aan als specialiteit van het huis, heeft ze geen oog voor de andere klanten en speelt ze het klaar haar dochter koffie te laten halen. Julia kreeg er vanzelfsprekend ook een.
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat die koppen daar klaar stonden, kouwe koffie, vroeger die dag fout besteld. Paulientje hoefde ze maar op een plateau te zetten. Weet Peggy hiervan of zitten de details nog niet helemaal goed?
Want dat is niet alles. Slordigheden stapelen zich op, en niet alleen bij Julia. Kijk even mee naar volgende beelden.
Die eerste dagen van het nieuwe seizoen moet er natuurlijk nog vanalles in orde worden gebracht. Maar om dan nog even snel de koperen platen van de dokterspraktijk af te printen? Wij zien dat toch! Check hier de details!
En dan die inkom van Sanitechniek. Die afwerking! De kantoren van Sanitechniek kwamen vandaag niet in beeld, maar dat geeft niet want we weten allemaal wel hoe die er uitzien. Ja, als een hip meisjeskot. Door déze gang durf je toch geen klanten binnen te laten?
Opgelet! Dit is opbouwende kritiek! Niet alleen hebben ze ons al helemaal mee, dit laatste beeld maakte deze aflevering nu al legendarisch. Zeker met die muziek. Ieieiejeijeiejieerrrriiiirrrr.
Het is intussen algemeen geweten dat Katrien en Paulien ons binnenkort zullen verlaten. Wij vinden dat allemaal heel erg, dus misschien moet Katrien dat voorstel van Winterlicht maar gewoon aanvaarden. Zo meteen na je stage aan de slag kunnen, dat is toch niet voor iedereen weggelegd?
En als hij dan toch bezig is, wie weet kan de directeur dan ook Paulien overtuigen.
Wij zouden hem voor eeuwig dankbaar zijn!
De vrouw van Frank, de moeder van Franky, vriendin en collega van Julia.
En dan af en toe, als het weer eens nodig was … de ster van thuis.
Luc, wees gewaarschuwd. Want achter Frank staat een sterke vrouw.
Simonne Backx, wat een vrouw.
Marleen Merckx, wat een vrouw!
Het is helemaal niet eeeeerlijk.
Even dacht ik dat het aan mij lag, dat thuis kijken op zo’n hoog niveau zijn gevolgen had. Een obsessie?
Nee, laat het duidelijk zijn, de makers van thuis trokken in die laatste week alle registers open. Wij zagen vanalles, er werd gelachen, gedanst, vaak gehuild, zelfs één keer door Madame Marianne.
Die scene waar Peggy bovenaan de trap stond te luistervinken was helemaal Hercule Poirot.
En wie had nog verwacht dat dat ging uitkomen van die messteek! Zo groot als Bram was, zo groot waren wij ook.
Eigenlijk weet ik niet goed wat schrijven en dacht ik de laatste 2 afleveringen als een zoethoudertje te houden, om ze later te bespreken.
Maarja Bruno zegt ook:
“De mensen zullen iets verwachten.”
Dus omdat ik hier eigenlijk niks aan toe te voegen heb, zal ik eindigen met even sterke woorden als die van een andere klassieker. Mijn kleine oorlog.
SCHOP DE MENSEN
TOT ZIJ EEN GEWETEN KRIJGEN
Met dezelfde kracht, in de geest van Boon.
BIJT OP UW TONG
TOTDAT ZE BLOEDT
Julia, 27 mei 2011
Danku.
Blokje kijkt TV. 
