Losse Handjes

Rosa Verbeeck. Eerder negatief ingesteld. Denkt altijd het ergste, ziet overal complotten. Pittig karakter, ongelooflijk korte lont, gaat conflicten niet uit de weg maar zoekt ze eerder op.

En nu ook! Vindt het bij een ruzie oké iemand keihard in het gezicht te slaan.

En ze komt daar vreemd genoeg keer op keer mee weg …

Julia had Rosa al enkele keren om een gesprek gevraagd. Rosa had dat keer op keer geweigerd met als reden ‘geen tijd’.
Donderdag was het voor Julia genoeg geweest en kwam ze dat idiote misverstand over haar en Waldek eindelijk rechtzetten. Ja, ze had zich misschien wat kunnen inhouden en het bij de feiten kunnen houden. Maar daar gaat het niet om. Waar het wel om gaat is dat het niet normaal is iemand (in dit geval collega) in het aangezicht te slaan.

Meteen daarna kwam de aftiteling en ik vroeg me af of Rosa zou inzien dat ze te ver was gegaan. Dat ze meteen spijt zou hebben.

Helaas, Rosa kreeg de kans Julia de les te lezen.
En Julia liet haar uitspreken.

Dat is niet alles! Het is niet erg duidelijk maar kijk even mee naar de slag zelf.

Dit is geen emotionele klap die je vrouwen wel eens ziet geven op tv (het zal wel gebeuren maar in’t echt heb ik dat nog nooit gezien). Dat is dan toch in een opwelling? Ondoordacht?
Als ik iemand in deze situatie zou slaan dan zou ik met de palm van mij rechterhand op de linkerkaak slaan. En daarmee zou ik mijn hand waarschijnlijk bezeren.
Rosa niet. Rosa gebruikt die andere slagtechniek. Ze tilt haar arm op en beweegt hem eerst in een hoek naar haar linkerschouder. Om dan de rug van haar hand keihard tegen Julia’s rechterkaak te smakken.

En dat, mensen!
Dat is Rosa!

 

 

Aan de aandeelhouders van de Zus & Zo

Als jullie denken dat de gasten niets merken van al die conflicten, hebben jullie het goed mis.

Ik heb de reviews op Yelp eens bekeken en ze zijn helemaal niet goed!

Vinger, hand, arm, …

Rosa had gekozen tussen Peggy en Waldek.
Nu ja gekozen, niet op papier of zo. Eerder bij wijze van spreken want de week erop hadden moeder en dochter alweer contact. Eerst zocht Rosa Peggy buitenshuis op maar dat werd al snel een heel gedoe. Dus niet veel later zette Peggy haar eerste voorzichtige stapjes in de Zus & Zo. In het begin als Waldek er niet was maar uiteindelijk dacht Rosa dat Waldek zou vergeten zijn dat Peggy voor hem te ver was gegaan.

Maar Waldek was het niet vergeten, hij besefte wel dat hij Rosa niet kon verbieden haar eigen dochter te zien.
Peggy mocht wel in de B&B komen, maar niet in de privé.

Oké Waldek, beloofd. Niet in de privé.

Een week later koopt Peggy de aandelen van Jenny en werkt ze zich zo terug binnen in de Zus & Zo.

JA WAT NOU WALDEK
IN DE BED & BREAKFAST
NIET IN DE PRIVE

…

AF SCHU WE LIJK!
En een beetje absurd.

Als dit vreselijke gedrag van Rosa en Peggy niet bestraft wordt …
Of de wraak gewoonweg niet zoet genoeg is voor mij.
Dan zitten we met een probleem. En daarmee bedoel ik een probleem tussen thuis en mij.

Genoeg is genoeg hé.

Volledige vraag: Het is natuurlijk normaal dat Peggy kwaad is maar ik vraag me af of er na dit alles nog een toekomst kan zijn voor Peggy en vooral Rosa. Zal die laatste na dit alles opnieuw mentaal in orde zijn? En geloven we haar dan nog?

1m78, lang blond haar, blauwe ogen en een maatje 36

Zo ziet Els eruit. Tenminste, dat zou ze zelf wel willen.

We hebben haar een hele week niet gezien en er is met geen woord over haar gerept. Ik vrees dat we Els voor altijd kwijt zijn. Vooral Peggy zal haar missen, ook al zal ze dat zelf niet beseffen. Nu haar mentor weg is, behoort ze weer helemaal toe aan Peter en Rosa. Els leerde haar opnieuw lachen maar dat is Peggy opnieuw vergaan.

Als ik had geweten dat Els zo opeens zou verdwijnen, had ik meer over haar gezegd. Gelukkig heb ik met de hulp van Bruno nog enkele beelden kunnen opvissen. Mooie beelden van hoe ze was. Els, een sterke vrouw, om geen grapje verlegen.

Overal waar ze kwam maakte ze indruk. Zelfs op Bram.
Met haar optimisme en nuchtere blik, had ze een paar van de gebeurtenissen van de laatste weken kunnen voorkomen. Ze was beter nog even gebleven.

Els

Ooit was ze zo kwaad dat ze haar stok in 6 stukken brak.
Gecontroleerd natuurlijk, met haar handen dicht tegen het breekpunt om splinteren te vermijden. Ze zat gehurkt in het gras. Haar hielen op de rand van het pad, er waren al tranen gevloeid dus het laatste wat ze die dag kon gebruiken was desoriëntatie.
Eerst brak ze hem in het midden. Dan werd het moeilijker. Ze wou hem in 6 breken, niet in 4 dus de twee helften op dezelfde manier opdelen was geen optie. Ze schoof de ene stok langs de andere en probeerde te voelen hoe ze de rest moest breken. Ze zat daar even gewoon voor zich uit te staren. Dan handelde ze snel, zonder twijfelen. Ze brak de stok nog 4 keer. Knak knak knak knak. Ze nam de 6 eindjes, zette ze recht voor haar. Haar andere hand legde ze daarop. En ja hoor, ze waren even lang. 

Ze krulde haar lippen tot een fijne glimlach. Toen stond ze op en nam haar reservestok uit haar tas. Met zekere tred liep ze terug naar de bushalte. Dat was dat. Els voelde zich sterker dan ooit. En dat zou voor altijd zo blijven. 

Babka

Krakau, Polen. We bevinden ons in het ouderlijk huis van Waldek. Ze zijn er nu een week en Rosa moet toegeven dat het tot hiertoe fantastisch was. Ze zitten in de keuken. Rosa kijkt hoe Waldek en Beate gezellig zitten te kletsen. Ze praten Pools en dat verstaat ze niet maar wat dan nog, die twee hebben elkaar 8 jaar niet meer gezien. Het doet haar goed Waldek zo te zien, hij ziet er gelukkig uit. Misschien zouden ze dit elk jaar kunnen doen. Ze zou het hem vertellen als ze terug in België waren, als alles goed was gegaan en het huis was verkocht. Anders zou hij misschien denken dat ze hem wil pushen.

Rosa zit op een stoel aan het raam dat uitkijkt op de grote tuin. Een man komt via het poortje de tuin binnengelopen. Hij is in pak maar zijn vest draagt hij losjes over zijn arm. Het is een prachtige zachte herfstavond, een van de laatste. Even slaat hij een praatje met Andrezej, een oude man uit de buurt die wel eens komt helpen in de tuin. Nog iemand die het huis eens verkocht, zal missen. Beate tikt op het raam en wenkt de man. De man komt binnen en wordt hartelijk begroet door Beate, zij kennen elkaar. Ook Waldek is heel blij hem te zien, hij schudt hem de hand en noemt hem Ulryk. De man gaat zitten. Beate schenkt thee en biedt de heren een stuk babka aan. Eigenlijk een paasgebak maar omdat Waldek er gek van is, bakte ze er nu ook een. Lieve Beate. Ze praten, eerst losjes, over koetjes en kalfjes. Dan wordt het zakelijk. De man haalt zijn leren aktetas boven en neemt er een kaft uit met 2 bundeltjes papier, één daarvan legt hij voor Waldek op tafel. Ook Waldek haalt iets boven, een dikke enveloppe. Daaruit haalt hij lachend een dik pak geld dat hij over de tafel schuift. Verrast telt Rosa mee met Ulryk. 50 000 euro.

Waldek, zegt Rosa. Eerst stil, dan harder. Waldek wat doe je? Waar heb je dat geld vandaan? Waldek is dat het geld van de brouwerij? Het geld dat ik je gaf toen? Dat is van mij, voor ons samen, maar wel van mij …

Maar niemand hoort haar. Dan beseft ze dat ze niet in dezelfde ruimte zit. Rosa zit in haar zetel en ziet Beate, Ulryk en Waldek op tv, alsof het een scène is uit een Poolse serie. Ze kan alleen toekijken hoe Waldek stralend tekent en tekent en tekent en …

Gillend wordt Rosa wakker. Godzijdank, het was maar een droom. Ze zoekt naar Waldek maar er ligt niemand naast haar. Dan weet ze het terug, Waldek is naar Polen en zij is thuisgebleven. Toch een beetje ongerust, neemt ze zich voor morgen de bankrekening te checken.

Zwetend word ik wakker. Het duurt even voor ik weet waar ik ben. Ik lig in bed, het regent, het is half 4.
Verdorie, ik heb weer over thuis gedroomd.

Met klasse!

De rust altijd bewaren, situaties snel inschatten en mensen kunnen aanvoelen.
Je nooit zomaar gewonnen geven, hoe hopeloos de situatie ook mag lijken.
De opeens grimmige sfeer laten verdwijnen met een grapje en een knipoog.
Een pijnlijke gebeurtenis omtoveren in een leuk momentje.

Rosa kan dat! Hihihihihihiihihihiii.

Acajou

Say what?!

Dat hadden wij nog nodig! Een huwelijksaanzoek!

Het was al een vruchtbaar seizoen voor de crew van Thuis. Eerst krijgen ze de kans om op te nemen in een écht ziekenhuis (dat was geleden van september).
Ze moesten wel even creatief zijn met het script maar omdat ze dit echt niet konden laten schieten, kwamen Lowie, Bram, Waldek én Tim daar terecht. Tim maakt zelfs kans op aids. De uitslag zullen we pas over 3 maand kennen, met deze nieuwe verhaallijn zijn we dus wel even zoet.
Nu hebben ze blijkbaar ook ergens een kerk kunnen regelen. Dus wie van plan was te trouwen, dat kan nu!

Alleen …
Had ik Marianne dan niet horen zeggen dat ze tussen Ivo en haar niet meer dan vriendschap zag?
Had ik meester Courtois niet horen zeggen dat ze het dan rustig aan zouden doen? Ofwel heeft die man een ernstig gehoorprobleem, ofwel maakt het hem geen sikkepit uit wat Marianne wil of niet wil. Dat kan al tellen als begin. Nee?

Het wordt een beetje een constante. De mannen bedriegen en liegen en de vrouwen kijken toe. De mannen werken zich in de problemen en de vrouwen lossen het op terwijl ze bemiddelen en vergeven. Ik weet echt niet wie zich de laatste tijd beledigd moet voelen, de mannelijke of de vrouwelijke thuis-kijker. Puberende coma-zuipers of jonge tienermoeders?

Het wordt tijd dat Simonneke eindelijk eens zegt: “Nee Frank! Genoeg, tot hier! Buiten!”
Ik weet wel, Frank en Simonne 4-eva. Maar na 100 laatste kansen, mag ze nu wel eens doorzetten. Laat Frank en Eddy samenhokken in het appartement en laat Nancy bij Simonne wonen. Dat zij ook even kan uitblazen terwijl haar dochter komt kuisen. En laat Femke eindelijk dat geld aannemen. Laat Simonne de sterke vrouw zijn die ze duidelijk is.

EN GOD.
Ik hoop dat Marianne nee zegt. Dat zij zich niet laat meeslepen in deze afschuwelijke stroom van willekeur.
Wij snakken naar gevestigde waarden, naar standvastigheid. Paulien en Katrien, kunnen zij niet terugkomen? Of als het echt moet, haal Eva terug uit Zuid-Afrika. Ze kan opnieuw het kapsalon opendoen. Nandje is volgens mij iets ouder dan Lowie (al is het mij onduidelijk hoe ze dat daar berekenen). Als je ziet hoe Lowie teruggekomen is uit Mexico, wat voor een badass zal Nandje nu dan zijn?

En als Tim inderdaad positief test, dan hoop ik dat ze het binnen een paar jaar niet vergeten. Zoals men ons dat vroeger geflikt heeft met Kaat & Co. Ik snap dat het voor de schrijvers verleidelijk kan zijn die jongen ziek te maken, maar ze kunnen zich nu nog perfect bedenken.

Er zijn wel andere manieren om een saai personage wat op te fleuren. Denk ik hé.

Mijn mening hé

Ik kan mij wel voorstellen dat mensen soms denken.
“Nee, Blokje, dat vind ik niet.” of
“Hmmm, daar zit je toch fout hoor.” of
“Ja seg, maar bekijk het eens van de kant van Rosa?”

Ik heb ook heel de tijd gezegd dat Ann in mijn ogen overdreef en haar problemen boven die van haar omgeving zette. Ja, ik vond dat. En daar neem ik niets van terug.
Nu er sprake is van een depressie, liggen de zaken anders. Ik vind nog steeds dat ze zichzelf beter niet had afgezonderd, het had er echt wel anders kunnen uitzien. Maar dat maakt niet uit, want voor een depressie kies je niet.

Haar omgeving heeft het door dus ik hoop dat het allemaal goed komt met haar.
Zelfs Marianne ziet eindelijk wat er aan de hand is. Die uitval van Ann eerder deze week was niet normaal. Dat irriteert mij omdat het niet eerlijk is. Ik vond de reactie van Ann het meest menselijke dat ik haar ooit heb zien doen. De paranoia van Marianne liep de spuigaten uit. Marianne zal altijd een van mijn favorieten zijn, maar genoeg is genoeg.

Dus nee, mijn visie ligt niet vast. Zo heb ik Luc een hele week lang ‘sympathiek’ gevonden. En zo vind ik Tom de laatste tijd ook meevallen. Misschien moet ik dat af en toe zeggen.
Daarom is het tijd voor een kleine tussenstand!

Laat ons beginnen met die award voor de grootste aansteller. Waar Ann wekenlang zonder enige concurrentie op de eerste plaats stond. De cry baby van deze week is ……

Tibo, een groot klein kind.

De prijs voor het meest herkenbare personage gaat dan ook naar Franky. Ik voel zijn irritatie, verontwaardiging en het is duidelijk dat hij het gedrag van Tibo bij momenten eerder lachwekkend vindt. Want oh, wat drijft die man het ver. Hij zou zichzelf moeten bezig zien.

En dan, om in negatieve sferen te blijven. De grootste sfeerbederver is dan weer wel een vaste waarde. Rosa. Om duidelijke redenen.

Net zoals bij Franky en Tibo zorgt haar partner voor het tegengewicht. Waldek is de redelijke en optimische stem. Samen zijn zij het duiveltje en het engeltje op de schouder van Peggy.

Dat brengt ons bij de laatste award. De prijs voor de meest onstabiele persoonlijkheid is voor Peggy. Niet alleen omdat zo gemakkelijk te beïnvloeden is.

Want geef toe, die doet soms raar he?

Kookpunt bereikt

Dit moet het zijn.

De uitdrukking op mijn gezicht tijdens de aflevering van gisteren. Het werd me even te veel. Wat een rotaflevering! Waarmee ik niet wil zeggen dat het geen goeie was he. Ik leef gewoon heel erg mee.
Waar zijn die eigenlijk mee bezig allemaal? Doe eens even normaal seg. Om te beginnen …

Ze overdrijft niet alleen, ze verdraait de waarheid. Lowie gelooft wat hij wil maar de mensen die net zijn beginnen kijken, moeten even heel goed luisteren.

Op het oudejaarsfeest zei Jana dat ze zo reageerde omdat Bram haar op regelmatige basis bedroog. Is dat zo dan? Jaloezie is een eigenschap als een ander, daar kan ik mee leven. Maar dat was ze al van in het begin.
Het enige dat wij weten van bedriegen is een paar sms’jes die Jana gelezen had van een meisje dat ze niet kende.
Daarin stond gewoon dat het een leuke avond was. En gisteren zei ze weer zoiets. Ze insinueerde dat Bram vertrokken is omdat het te serieus werd.

Bram is niet vertrokken omdat Jana te dichtbij kwam. Bram is vertrokken omwille van zichzelf.
Tibo was niet blij met hem. Begrijpelijk, waarschijnlijk was hij ook niet de juiste jongen voor Jana. Maar hij probeerde wel. De scheldtirade van Tibo tijdens het feestje dat Bram daar georganiseerd had voor Jana was buitenproportioneel. Bram had Tibo niet mogen slaan, akkoord. Maar hij stond ook zo te roepen. De reactie van Jana was de druppel. Bram voelde zich toen echt de loser waarvoor iedereen hem hield en is gaan nadenken. Niet over Jana, over zichzelf. Hij is even alles op een rijtje gaan zetten en ik hoop dat hij daarna terug komt. Om orde op zaken te stellen.

Eddy is lui, onverantwoordelijk, ongeïnteresseerd, een regelrechte egoïst. Daarbovenop heeft hij altijd een uitleg klaar. Onbegrijpelijk dat Nancy dit blijft pikken. Eerst is hij te tam om Britney te helpen met haar leesoefeningen (1 blaadje). En nu is het te veel gevraagd hulp te zoeken? Hij is gewoon te lui om tot daar te gaan.

Waar zitten Rosa en Peggy toch weer over te stressen? Rosa blaast het weer eens allemaal op nog voor er iets is gebeurd. En ze moet Jenny met rust laten.

Over Ann zou ik mij geen zorgen maken. Die psychologe is daar met een bepaalde reden, als iemand iets vertelt dan plaatst ze dat. Ann was gisteren een beetje onredelijk tegen Peggy. Haar mening is duidelijk gekleurd en daar houdt die vrouw rekening mee. Daarom is ze daar ook.
Of dachten jullie nu echt dat jullie een goede indruk aan het maken waren? Toen jullie daar allemaal samen stonden te knuffelen achter de tap? Toen het ging over de taxi’s en tante Jenny? Eerlijk, het was een beetje raar.

Lose the attitude, girlfriend

Geert moet er altijd maar zijn voor Rosa en Waldek.
En als hij dan eens echt wil helpen, krijgt hij dit …

Jezus Rosa, je begon zelf over een therapeut.
Geert wou alleen maar helpen. Doe even normaal.