Aan de aandeelhouders van de Zus & Zo

Als jullie denken dat de gasten niets merken van al die conflicten, hebben jullie het goed mis.

Ik heb de reviews op Yelp eens bekeken en ze zijn helemaal niet goed!

Vinger, hand, arm, …

Rosa had gekozen tussen Peggy en Waldek.
Nu ja gekozen, niet op papier of zo. Eerder bij wijze van spreken want de week erop hadden moeder en dochter alweer contact. Eerst zocht Rosa Peggy buitenshuis op maar dat werd al snel een heel gedoe. Dus niet veel later zette Peggy haar eerste voorzichtige stapjes in de Zus & Zo. In het begin als Waldek er niet was maar uiteindelijk dacht Rosa dat Waldek zou vergeten zijn dat Peggy voor hem te ver was gegaan.

Maar Waldek was het niet vergeten, hij besefte wel dat hij Rosa niet kon verbieden haar eigen dochter te zien.
Peggy mocht wel in de B&B komen, maar niet in de privé.

Oké Waldek, beloofd. Niet in de privé.

Een week later koopt Peggy de aandelen van Jenny en werkt ze zich zo terug binnen in de Zus & Zo.

JA WAT NOU WALDEK
IN DE BED & BREAKFAST
NIET IN DE PRIVE

Ultimatum!

Whoohoooh! Een ultimatum!
Waldek stelde Rosa donderdag voor de keuze, hij of Peggy. Dat werd tijd!

Eerst deed Peggy gewoon vervelend, veel te negatief. Ze zag overal complotten (dat heeft ze van haar moeder). Snuiteke zat natuurlijk met die scheiding, dat proces, ze was recent blind geworden en Rosa lag in coma. En toen de uitvluchten op waren, was het te laat. Ze had intussen iedereen tegen zich in het harnas gejaagd. Voor Peggy was het duidelijk: iedereen was tegen haar.
Met de komst van Renzo werd de situatie compleet uitzichtloos. Het was geen fase. Want Renzo moedigde haar gedrag niet alleen aan. Ze kreeg er zelfs plezier in. Dat werd wel heel duidelijk met lollipop.

Voor degenen die een aflevering gemist hebben en dus niet kunnen volgen met heel dat lollipop-gebeuren, leg ik het even snel uit.

Ik was een paar keer van plan zelf zo’n ultimatum te stellen. Maar het resultaat daarvan zou waarschijnlijk zijn dat ik mij tussen 8 en 9 ’s avonds een andere bezigheid zou moeten zoeken. Dus bedankt Waldek, het was nodig.
Peggy gaat te ver.

Ze stelt zich aan en maakt iedereen zijn leven een hel. Dat van Waldek, Simonne, Rosa en de kijker!

JA!

Lollipop

Dus Jana bedenkt zich, laat zich uiteindelijk toch overhalen om die kamer te nemen bij Lowie?
Maar nét op de moment dat ze dat gesprek heeft met Yvetje, meldt er zich toch een andere kandidaat aan?
Nog voor ze de kans krijgt het nieuws aan Lowie te vertellen?!?

Oh dit is zo spannend allemaal!

Lollipop lollipop O lolli lolli lolli iiiiiiiiiii

Niemand mag weten …

Niemand mag weten wat daar echt gebeurd is. Want dan vliegt Peggy achter de tralies.

Waldek, het moet tussen ons blijven. Dat Frank Peggy heeft gered, dat ze die vijver is ingelopen met Lucas in haar armen. Dat het geen haar scheelde of ze waren er allebei niet meer geweest.

Nee Frank, niemand mag het horen. Dat Peggy zichzelf van kant wou maken, zichzelf en de baby.

En Simonne, we mogen blij zijn dat niemand de waarheid kent. Als zou uitkomen wat Peggy echt van plan was. Dat ze zichzelf bijna verdronken had met dat kind erbij. Dan zou er van een minnelijke schikking geen sprake zijn.

We moeten zwijgen als een graf.

Mensen, een geheim bewaren is niet gemakkelijk nee. Maar op deze manier is het in de hele menselijke geschiedenis nog nooit gelukt.

…

AF SCHU WE LIJK!
En een beetje absurd.

Als dit vreselijke gedrag van Rosa en Peggy niet bestraft wordt …
Of de wraak gewoonweg niet zoet genoeg is voor mij.
Dan zitten we met een probleem. En daarmee bedoel ik een probleem tussen thuis en mij.

Genoeg is genoeg hé.

Volledige vraag: Het is natuurlijk normaal dat Peggy kwaad is maar ik vraag me af of er na dit alles nog een toekomst kan zijn voor Peggy en vooral Rosa. Zal die laatste na dit alles opnieuw mentaal in orde zijn? En geloven we haar dan nog?

Cool story, tell me more.

Het paard van Troje

— door Jenny Verbeeck

Dat verhaal kennen jullie niet zeker?

 

De Grieken die zochten naar een manier om Troje binnen te vallen.
Ze bouwen een groot houten paard dat ze proberen binnen te smokkelen in Troje.

Natuurlijk, zo’n paard dat is niet verdacht he??

Maar nu bleek dat dat vol zat met Griekse soldaten.

Awel, Julia is de Luc zijn paard van Troje.

Capito?

Hehehehehe.

Pas maar op, Jenny. Ik zou haar echt niet uitdagen.

Coworkers

Stelling:
Om te genieten van zijn favoriete reeks, mag een thuis-kijker zich de laatste tijd niet al te kritisch opstellen.

Ik denk dat we het daar allemaal eens over kunnen zijn. Misschien vinden sommige mensen dit een positieve evolutie maar ik heb er toch wel even mee geworsteld. De enige manier die het mij mogelijk maakt om trouw te blijven aan de reeks die ik al heel mijn leven volg, is me in de zetel gooien en de gebeurtenissen gewoon op me af te laten komen. Ik onderga het. Toegegeven, ik heb daar enkele weken op moeten trainen. Om de paar minuten kwam er altijd wel een vraag, er was altijd iets wat mij onredelijk leek. Of onlogisch. Met irritatie of zelfs woede tot gevolg. Wat doe ik nu? Ik aanvaard het. Want er is altijd een antwoord te bedenken op die vragen. Al is het er maar één. Een paar voorbeelden. 

Waarom denkt Femke dat er voor haar en Tim nog een toekomst is weggelegd?
Omdat liefde blind is.

Waarom gaat Nancy niet werken in de Frens als ze wordt weggestuurd door Ann als je weet dat ze daar volk te kort hebben en Bram nu zelf de toiletten moet kuisen. Wetende dat Nancy ‘aan haar uren moet geraken’?
Omdat ze in de Frens niet kunnen weten dat Nancy vrij is en Nancy er niet vanuit mag gaan dat ze zomaar kan komen werken wanneer zij dat wil.

Waarom voelen alle vrouwelijke klanten van de Frens zich aangetrokken tot Bram?
Omdat hij een charme heeft die niet overkomt op tv.

Ann wil de banden aanhalen met haar broer en collega en vraagt Tom en Judith om ’s avonds gezellig te komen proeven van haar beroemde paella. Maar als die zeggen dat ze ’s avonds niet kunnen, stelt ze de plannen niet uit. Neenee, ze vervroegt ze en vraagt hen ’s middags al omdat ze toch moeten eten. En ze weet wel dat het dan niet zo gezellig zal zijn en dat haar gasten niet veel tijd zullen hebben. Maar waarom maakt ze dan soep? In een terrine, alsof het zondag is?  -_-
Omdat Ann niet erg veel ervaring heeft in het ontvangen van gasten.

Waarom zou Julia uit eten willen gaan met Luc?
Omdat liefde blind is. En Julia Julia is.

Die antwoorden hebben het mij mogelijk gemaakt opnieuw te … nu ja, genieten. Tot voor kort.

WANT WAT IK NIET BEGRIJP …

Waarom verwacht Luc dat Toon de dispatch kan gebruiken als kantoorruimte? Waar haalt hij dat? Waarom is dat nodig? En waarom vindt Peggy dat oké en moet Simonne iets gaan argumenteren dat eigenlijk heel normaal is? Omdat Toon toch ergens moet werken? Oké, maar waarom daar? Omdat zo’n gedeelde werkplaats tegenwoordig heel erg in is? Oké, maar waarom daar? In de dispatchruimte van een taxibedrijf, losstaand van alle spanningen met de mensen die daar zitten? Sorry, maar nee. Ik probeer, maar het lukt me niet hier iets op te verzinnen.

En wat zit er in die doos? Wat kan er mogelijk te lezen zijn in al die volle kaften. Een cursus event-management voor dummies? De boekhouding van sanitechniek?

Ik zou die doos graag willen inkijken. Mag ik? Misschien vind ik daar wel het antwoord.
Bruno heeft intussen afgehaakt.

It’s too late

Too late.
To say.

You’re sorry.

1m78, lang blond haar, blauwe ogen en een maatje 36

Zo ziet Els eruit. Tenminste, dat zou ze zelf wel willen.

We hebben haar een hele week niet gezien en er is met geen woord over haar gerept. Ik vrees dat we Els voor altijd kwijt zijn. Vooral Peggy zal haar missen, ook al zal ze dat zelf niet beseffen. Nu haar mentor weg is, behoort ze weer helemaal toe aan Peter en Rosa. Els leerde haar opnieuw lachen maar dat is Peggy opnieuw vergaan.

Als ik had geweten dat Els zo opeens zou verdwijnen, had ik meer over haar gezegd. Gelukkig heb ik met de hulp van Bruno nog enkele beelden kunnen opvissen. Mooie beelden van hoe ze was. Els, een sterke vrouw, om geen grapje verlegen.

Overal waar ze kwam maakte ze indruk. Zelfs op Bram.
Met haar optimisme en nuchtere blik, had ze een paar van de gebeurtenissen van de laatste weken kunnen voorkomen. Ze was beter nog even gebleven.

Els

Ooit was ze zo kwaad dat ze haar stok in 6 stukken brak.
Gecontroleerd natuurlijk, met haar handen dicht tegen het breekpunt om splinteren te vermijden. Ze zat gehurkt in het gras. Haar hielen op de rand van het pad, er waren al tranen gevloeid dus het laatste wat ze die dag kon gebruiken was desoriëntatie.
Eerst brak ze hem in het midden. Dan werd het moeilijker. Ze wou hem in 6 breken, niet in 4 dus de twee helften op dezelfde manier opdelen was geen optie. Ze schoof de ene stok langs de andere en probeerde te voelen hoe ze de rest moest breken. Ze zat daar even gewoon voor zich uit te staren. Dan handelde ze snel, zonder twijfelen. Ze brak de stok nog 4 keer. Knak knak knak knak. Ze nam de 6 eindjes, zette ze recht voor haar. Haar andere hand legde ze daarop. En ja hoor, ze waren even lang. 

Ze krulde haar lippen tot een fijne glimlach. Toen stond ze op en nam haar reservestok uit haar tas. Met zekere tred liep ze terug naar de bushalte. Dat was dat. Els voelde zich sterker dan ooit. En dat zou voor altijd zo blijven. 

De ondernemers

Vroege avond. Twee taxibestuurders komen moe de dispatch binnen. De middagshift zit er net op en zo ook hun werkdag. Dat denken zij want blijkbaar heeft het bedrijf net een avondshift ingelast.
Bazin Peggy legt de verantwoordelijkheid meteen bij mede-eigenaar Simonne. Een taxibedrijf dat ook late shift doet komt blijkbaar professioneler over.
“Niet consequent!” Vinden Waldek en Leo terecht. Dat Simonne de dag zelf verlof nam is onverantwoord en Peggy (die vorige week een halfuur later kwam zonder verwittigen en daarop geen commentaar pikte) treedt hen bij in plaats van het op te nemen voor Simonne. Ook al heeft het personeel gelijk, ze bespreken zo’n dingen beter op voorhand zodat ze samen achter beslissingen kunnen staan. Soit, willen of niet. De avondshift moet gereden worden want Peggy heeft al reservaties aangenomen. Uiteindelijk zal zij het goede voorbeeld moeten geven en zelf een rit doen, duidelijk dik tegen haar zin.

Even later. Waldek en Jenny liggen moe in de zetel. Waldek omdat hij een dubbele shift heeft gedaan en net ontsnapt is aan een driedubbele (is dat wettelijk, heeft hij een contract?). Jenny omdat ze heel de dag heeft gekuist. De poetsvrouw heeft verlof genomen in afwachting van het proces van haar man. Een duidelijk afgepeigerde Rosa komt de privé binnengewandeld met de mededeling dat ‘de zaal’ vol zit en ze hulp nodig heeft. Zij moet de gasten rondleiden. Dat ze daar dan pas mee afkomt vind ik nogal vreemd. Ze wist dat die gasten kwamen dus ze heeft sowieso iemand nodig voor de bar want of er nu 2 of 30 man in de zaak zit, maakt niet uit. Uiteindelijk offert Waldek zich op waardoor Jenny het opeens heeft over een lang warm bad in plaats van het werk te verdelen en door te zetten tot ze iemand gevonden hebben voor de keuken.

Wat verderop in het dorp heb je nog een zaak. Pas geopend door 2 jonge ondernemers. Een tijd geleden hadden ze iemand in de keuken staan maar die heeft om persoonlijke redenen afgehaakt. En de kuisvrouw heeft, dat weten wij, verlof genomen in afwachting van het proces van haar man. Jens heeft nood aan ontspanning en zou graag met Tim een concert bezoeken (wat heel lang geleden is). Franky vindt dat oké want die had ‘wat goed te maken’. Jens en Tim gaan meteen kijken op internet. Het concertje wordt meteen een weekend Amsterdam. Dat Franky zich eindelijk gaat inzetten voor zijn zaak is goed nieuws maar hij staat nog steeds te sms’en, te zuchten en somber te wezen achter zijn toog. Misschien ben ik wat streng en zal hij zijn best wel doen eens Jens écht vertrokken is.

Normaal gezien is een businessplan niet de meest spannende lectuur en toch zou ik dolgraag die van bovenstaande zaken bekijken.
Beseft Franky zijn verantwoordelijkheid eigenlijk? Lopen Rosa en Jenny er ondanks hun jarenlange horeca-ervaring niet heel verloren bij? En is het een goed idee één taxi naar Roosendaal te laten rijden als je op dat moment maar 2 chauffeurs op de baan hebt?

Het enige intelligente kwam wonder boven wonder uit de mond van Peggy. Ze raadde haar moeder aan niet te veel reservaties aan te nemen om de continuïteit van de zaak te garanderen. Ze hadden nu net goede beoordelingen. Slim! Jammer dat ze het zelf niet toepast.

Maar oké, ’t zal weer allemaal vanzelf in orde komen zeker?

Time is ticking, so slowly …

Voelen jullie het ook? Er hangt iets in de lucht. Een nervositeit. Mijn hart bonst duidelijk iets harder dan goed is. Iedereen is er mee bezig, op twitter, facebook en op de werkvloer. Want vanavond is het zover. De finale van thuis. Het was 16u10 toen ik dit bericht aanmaakte. Dat is exact 4 uur, zolang duurt het nog voor die allerlaatste aflevering van ‘thuis’ begint.

Ik heb een hele week niets op deze blog gezet. Voor alle duidelijkheid, dat is niet omdat het mij niet interesseert. Ik heb de finale zondag al gezien. En ik voel zo hard mee dat het mij niet lukt iets te zeggen zonder iets prijs te geven!! Hierna zullen we drie maand zonder moeten, maar anders dan anders heb ik geen schrik voor dat zwarte gat. Want hier gaan we even over kunnen spreken. Dus niet huilen straks, we hebben elkaar.

Veel plezier allemaal!! Ik ben benieuwd naar de reacties.

Acajou

De magie doorbroken

Even weggeweest maar ik had het een en ander te verwerken.
Met ‘het een en ander’ bedoel ik het huwelijksaanzoek van Peter.
Wie de scene nog eens wil bekijken, dat kan op volgende link.

Heb ik problemen met die trouw? Ja, awel ja, ik heb daar problemen mee.
Nog voor Peggy op de hoogte was, zat Peter al luidop te dromen over de mooiste kathedralen van ons land. Kijk, van mij mochten ze in elke kerk trouwen. Want uiteindelijk, waar wonen onze vrienden uit Thuis? We hebben daar allemaal over gefantaseerd. Af en toe werd er een tip gegeven. Natuurlijk was er niet echt een juist antwoord. Tot voor kort. Want sinds een paar weken, is het enige juiste antwoord op die vraag. Ternat!

Als ik eens terugkijk naar oude foto’s, zie ik dat er vroeger ook wel eens naar die plaats werd verwezen. Dit is van de vrijgezellenavond van Franky.

Een paar keer al pauzeerde Bruno een scène om mij op zoiets te wijzen. Daar wou ik nooit van weten. Thuis speelt zich niet érgens af. Thuis speelt zich overal af. Soms in een dorp en soms in een stad. Dat maakt het net zo leuk.
Nu er adressen in beeld komen en niet alleen de dreef maar ook de rest van de omgeving, heeft het geen zin om te ontkennen. Simonne, Marianne, Luc, Julia en al de rest … ze wonen allemaal in Ternat.

Dus Peter en Peggy zullen moeten trouwen in de kerk van Ternat. Zoals dat geldt voor iedereen.

Trouwen in een andere kerk kan enkel met de toestemming van een bisschop en een geldige reden. Ik heb dat voor de zekerheid opgezocht!
“Het romantisch karakter of het mooie uitzicht van het kerkgebouw zijn geen voldoende redenen.”

IK VIND HET JAMMER DAT HET ZOVER MOEST KOMEN

Madame Doktoor

Ik weet niet hoor, maar sinds heel die adoptie in gang is gezet, heb ik het gevoel dat Marianne en Ann zichzelf hierin een beetje overschatten.

Wat een gedoe zeg. Marianne ging voor de verandering haar goede hart laten zien en probeerde daarom Ann te overhalen toch positief te antwoorden.
Ann zelf wist het niet goed, voelde zich er niet prettig bij maar wou het vooral goed doen. Terwijl er eigenlijk gewoon werd gevraagd naar haar zicht op de situatie. Toch?

Het gesprek had alles weg van een mondeling examen. De persoon die voor haar was geweest, had haar gewaarschuwd. ’t Is een taaie zenne! Ann mocht één van de kaartjes omdraaien en voorlezen.
‘Mag Peggy een kind adopteren? Ja/nee, verklaar.’
Komaan, dacht ze, dit weet ik.

Ann begon eraan met droge mond, trillend, slecht voorbereid en was daarom bloednerveus. Ze won haar zelfvertrouwen terug toen ze dacht dat ze zich het juiste antwoord herinnerde. De psychologe lachte haar vriendelijk toe waardoor Ann alleen maar aangemoedigd werd. Mensen die zich hier ooit door lieten vangen weten het, het is niet omdat iemand zit te glimlachen dat het juist is. Ze doen dat omdat ze willen dat je ongeremd zegt wat je denkt. En vooral dat je niet gaat raden naar het juiste antwoord.

Het kan gebeuren dat men op het einde zegt:
‘Het kon maar het is volledig fout. Ik denk dat U een paar dingen door elkaar haalt. Pas op, je hebt de kennis, dat hoor je … maar geen overzicht op de leerstof. Maar oké, u moest volgend jaar sowieso nog een vak meenemen? Dan geeft het niet zo …’

Tom zei het nog tegen Lynn deze week. Tijdens een mondeling examen is de indruk die je maakt nét zo belangrijk als wat je zegt. Ligt het aan mij of is Tom de laatste tijd de wijzere van de twee?

Weten jullie wat een prachtig geschenk voor mij zou zijn? Voor heel wat kijkers, daar ben ik zeker van. Peggy moet een draagmoeder zoeken.
Vooraleer iedereen begint te roepen dat dit overdreven is, onrealistisch, voorspelbaar, …
Luister even naar wat ik te zeggen heb en denk er dan even over na.

Peggy zoekt een draagmoeder. Een vrouw die ver van hen staat. Ze zullen als volwassen mensen de procedure volgen.
Op het einde zal de draagmoeder zich niet bedenken, ze zal het niet zelf willen houden, ze zal het ook niet verkopen.
Ze zal hen niet oplichten. Ze zal zelfs niet heel even twijfelen. Ze zal na de bevalling uit hun leven verdwijnen of tja, als alle partijen dat willen mogen ze af en toe contact hebben. Bijvoorbeeld bij de 18e verjaardag van ‘dat kindje’. Misschien kan er een brief zijn, die Rosa dan laat verdwijnen. Zie? Mogelijkheden zat. Elke keer ik op tv of in een film een draagmoeder zie opduiken, hoop ik dat ze het voor één keer goed kunnen laten gaan. Nooit kunnen ze de verleiding weerstaan toe te geven aan de vraag, wat als de draagmoeder nu eens moeilijk begint te doen?

Alstublieft! Voor één keer, laat het voor één keer goed gaan!

Kookpunt bereikt

Dit moet het zijn.

De uitdrukking op mijn gezicht tijdens de aflevering van gisteren. Het werd me even te veel. Wat een rotaflevering! Waarmee ik niet wil zeggen dat het geen goeie was he. Ik leef gewoon heel erg mee.
Waar zijn die eigenlijk mee bezig allemaal? Doe eens even normaal seg. Om te beginnen …

Ze overdrijft niet alleen, ze verdraait de waarheid. Lowie gelooft wat hij wil maar de mensen die net zijn beginnen kijken, moeten even heel goed luisteren.

Op het oudejaarsfeest zei Jana dat ze zo reageerde omdat Bram haar op regelmatige basis bedroog. Is dat zo dan? Jaloezie is een eigenschap als een ander, daar kan ik mee leven. Maar dat was ze al van in het begin.
Het enige dat wij weten van bedriegen is een paar sms’jes die Jana gelezen had van een meisje dat ze niet kende.
Daarin stond gewoon dat het een leuke avond was. En gisteren zei ze weer zoiets. Ze insinueerde dat Bram vertrokken is omdat het te serieus werd.

Bram is niet vertrokken omdat Jana te dichtbij kwam. Bram is vertrokken omwille van zichzelf.
Tibo was niet blij met hem. Begrijpelijk, waarschijnlijk was hij ook niet de juiste jongen voor Jana. Maar hij probeerde wel. De scheldtirade van Tibo tijdens het feestje dat Bram daar georganiseerd had voor Jana was buitenproportioneel. Bram had Tibo niet mogen slaan, akkoord. Maar hij stond ook zo te roepen. De reactie van Jana was de druppel. Bram voelde zich toen echt de loser waarvoor iedereen hem hield en is gaan nadenken. Niet over Jana, over zichzelf. Hij is even alles op een rijtje gaan zetten en ik hoop dat hij daarna terug komt. Om orde op zaken te stellen.

Eddy is lui, onverantwoordelijk, ongeïnteresseerd, een regelrechte egoïst. Daarbovenop heeft hij altijd een uitleg klaar. Onbegrijpelijk dat Nancy dit blijft pikken. Eerst is hij te tam om Britney te helpen met haar leesoefeningen (1 blaadje). En nu is het te veel gevraagd hulp te zoeken? Hij is gewoon te lui om tot daar te gaan.

Waar zitten Rosa en Peggy toch weer over te stressen? Rosa blaast het weer eens allemaal op nog voor er iets is gebeurd. En ze moet Jenny met rust laten.

Over Ann zou ik mij geen zorgen maken. Die psychologe is daar met een bepaalde reden, als iemand iets vertelt dan plaatst ze dat. Ann was gisteren een beetje onredelijk tegen Peggy. Haar mening is duidelijk gekleurd en daar houdt die vrouw rekening mee. Daarom is ze daar ook.
Of dachten jullie nu echt dat jullie een goede indruk aan het maken waren? Toen jullie daar allemaal samen stonden te knuffelen achter de tap? Toen het ging over de taxi’s en tante Jenny? Eerlijk, het was een beetje raar.

Desoriëntatie, deel 2

Ik ga beginnen bij dokter Ann die zich gisteren in mijn ogen ongelooflijk slecht heeft gedragen. Ze moest zich schamen!

Ann De Decker is nooit de vlotste geweest en dat zal ze nooit zijn. Dat geeft ook niet. Ja?
Maar ze heeft het wel altijd makkelijk gehad. Beschermd door familie en een omgeving die haar respecteert als dokter. In tijden dat het minder gaat, moet een mens beseffen dat je respect moet en kan verdienen.

Om te beginnen had ze helemaal niet moeten komen. Serieus. Ann kent daar bijna niemand. Natuurlijk was ze welkom. Maar ze had gerust kunnen passen. Ik kan mij trouwens niet herinneren haar ooit gezien te hebben op een ander feest. Ik kan mij vergissen.

Ze had nochtans haar best gedaan. Ann had een feestjurk aangetrokken en iets speciaal met haar haar gedaan. De manier waarop was niet de beste keuze. Je haar opsteken in iets wat Bruno omschrijft als een ‘Virginia Woolf kapsel’ is misschien niet gepast voor een lijdende vrouw die naar een feest wordt getrokken omdat het haar goed zal doen.

Uitstraling is belangrijk en dit is niet de manier om ergens binnen te komen.

Dan lopen de mensen weg ja. Tibo en Franky kennen Ann zelfs maar vaag.
Ze had hen vriendelijk kunnen toeknikken. Ze had kunnen vragen: Waar is de gelukkige? De meest logische en volgende stap is de bruid en bruidegom feliciteren.
Wat je zeker niet doet is meteen een bord nemen en om eten gaan zonder iemand een blik te gunnen. Dat is onbeleefd en dan gaan de mensen kijken ja. Niet omdat ze een moordenares zien staan. Iedereen heeft daar wel iets op zijn kerfstok.

Kijk naar Femke.
Of Peggy! Weer helemaal in haar nopjes. Ze neemt een bordje en dient zich zomaar aan. Een gesprek met haar aangaan was voor Ann de perfecte manier om op te gaan in het feest. Maar nee hoor.
Met zo’n ‘weet ik veel’ gezicht maak je je niet populair.
Gelukkig kon Peggy al snel weer lachen. Over haar maak ik mij wel wat zorgen.
Iets met die ogen, die blik … we houden het in ’t oog!

Bovenstaande samengevat, Ann moet zich ofwel herpakken of ze moet het goed doen.
Alles daartussen is pure aanstellerij.

Chocolaatjes

Het gebeurde allemaal erg toevallig. Nancy vond een in vier gevouwen blad in de vuilbak van kamer 4 (of was het 2?) waarop te lezen stond:

Netheid van de kamers.
Kwaliteit bedden.
Kwaliteit ontbijt.

Dit leek wel een evaluatieformulier voor B&B’s te zijn! En niet zomaar één, deze kwam van …

Eén van de belangrijkste reismagazines van de Benelux!!

Normaal hoor je mensen dan zeggen dat ze die recensent zullen behandelen zoals elke andere gast. Maar misschien is dat omdat er dan camera’s bij zijn en geeft Thuis net een realistisch beeld van wat er gebeurt achter de schermen!
Neenee, Rosa besluit alles op alles te zetten en de meneer van kamer 4 in de watten te leggen. De thermostaat wordt hoger gedraaid (dat doen ze normaal NOOIT). Jenny zal haar beste kookkunsten bovenhalen en meteen ook de beste fles wijn uit de kelder.
Waldek stippelt wandelingen uit en al betwijfel ik dat meneer Janssens zal gaan wandelen, was het toch attent. Alsof dat nog niet alles is, meneer Janssens mag het persoonlijke netwerk van de zusjes Verbeeck gebruiken.

Dit alles staat in groot contrast met hoe de andere gast behandeld wordt. Ook al krijgt hij zonder problemen de handdoek waarnaar hij vroeg, het is duidelijk dat hij verwaarloosd wordt.
Even een wilde gok maar volgens mij is dat de meneer van kamer 2.

Hoe dan ook. Dames en heren. Kraai maar niet te vlug victorie.

De buit is nog niet binnen.