Kortsluiting

Een groot sjiek trouwfeest, ergens in een sprookjesachtig kasteel.
Ik vermoed voor de meesten meer dan een uur rijden.

Daar doet ge op 28 december lieve Nancy,
tussen Kerstavond en Nieuwjaar niemand een plezier mee.

Iemand had moeten ingrijpen en nu is het te laat.
Want er is een bom ontploft.

Ik begreep die kopstoot maar schrok toen ik de beelden iets later opnieuw bekeek.
Die waanzinnige blik, die donkere kant, de woede.
Zal het dan toch zijn gevolgen hebben gehad? Die jaren met Marianne, haar op het rechte pad houden en de onvoorwaardelijke steun?
Al die opgekropte emoties en kwaadheid … en daarna het bedrog?
Zal Geert als onbesproken blad, toonbeeld van trouw en slaaf van zijn principes, zich ontpoppen tot de gevaarlijkste, donkerste, wreedste smeerlap die we ooit hebben gehad?

Ik hoop het niet. 😦
Geert doe normaal. Uw petekind heeft U nodig.

En oh, Marianne … wat zal die hiervan zeggen?

Like a lady

 

Een hart breekt zij in stijl. 

En blozen dat ze deed

Eén nieuwtje, Geert! Eén nieuwtje uit de sportbijlage.
Was dat nu echt te veel gevraagd?

Marianne doet zo haar best en Geert heeft genoeg kansen gehad.
Vanaf nu is het David helemaal gegund. Onze zegen heeft hij.

Fado ♥

Yeah baby

Omdat het zo onnozel en grappig was en je dat dan niet wil vergeten …

Hihi! Marianne toch!

Met getrokken messen

Jajaja! Ze zijn weer helemaal terug.

Razend spannend met die Guy, Jens is wat van plan, zitten Katrien en Paulien mee in het spel en vinden de kijkers nog steeds dat Guy moet boeten?
Toen Katrien MOORDENAA had geschreven op de auto van Guy was het ook even schrikken met die muziek!

Er werd ook een paar keer naar het verleden verwezen … naar Jean Pierre en de Walter. Naar gebeurtenissen die zich jaaa-ren geleden voordeden. Alsof ze er ons aan willen herinneren vanwaar we komen. En dat we niet mogen opgeven omwille van één vreselijk vervelende verhaallijn.
Zelfs een scène van het vorige seizoen werd opgehaald. Niet toevallig een erg sterke scène!!

Ik wist meteen weer waarom het zo leuk is een blog bij te houden. Je kan zo eens herinneringen ophalen.
Even eentje uit de oude doos. Voor degenen die het toen niet gezien hebben …

Zo zag die eerste ontmoeting eruit. We zijn nu een jaar later en Ann en Mayra zijn nu een mooi koppel.
In de aflevering van gisteren blijkt Ann niet alleen een ietwat verlegen vrouw te zijn …

… ze is ook ontzettend grappig.

Vanwaar de titel van deze post?
Eigenlijk ging het eerst over wat anders.

Het viel me op dat er nogal met messen gezwaaid werd deze aflevering. Eerst Frank en twee scènes erop aan tafel bij Julia. En elke keer ging het over Guy.

Toeval? Zeker weten.
Maar één ding staat vast.

ER GAAT WAT GEBEUREN!!

Sloddervos

Nu weet ik waarom ik Marianne zo veel vergeef.
Dat is omdat haar schattigheid het uiteindelijk altijd wint van haar boosaardigheid.

Want ik geloof dokter Smekens als hij zegt dat het echt niet bewust was.
Marianne mag gewoon haar schriftje niet laten rondslingeren.

Informatiestroom

Intussen weet heel het dorp dat Femke Peter heeft bedrogen met Rafaël.

Voor de mensen die zich afvragen hoe deze informatie zich zo snel verspreid heeft.
Dokter Smekens en Marianne brachten gisteren iets meer duidelijkheid.

Je hebt van die momenten

Ik ga beginnen met een verontschuldiging. Niet aan Femke want ik vind het nog steeds erg dom. Wel aan de scenaristen omdat ik te snel was in mijn vorige post en op een bepaalde manier insinueerde dat de verhaallijn van Thuis voorspelbaar zou zijn.

Niet alleen werd wat dokter Ann zei bevestigd in de test, deze week eindigde niet met een cliffhanger. (Dat met Rafaël telt niet want wie geloofde dat hij zijn medicatie echt nam?)

Gelukkig maar, want één scène was zo mooi dat ze eigenlijk al mijn aandacht verdient. Terwijl Mariannes gezicht ontdooide, begreep ik waar het allemaal om draait.

Het is niet anders dan in het echte leven. De meest grootse momenten worden gestuurd door emoties.
Zo schoon, zo warm, prachtig gedaan!

Eervolle vermelding

Tom, wat een afschuwelijke vent ben jij toch!
En Guy die nu opeens gaat ontkennen terwijl hij eerst wou boeten, Peter die eerst niet wil en dan 180 graden draait omdat hij ziet dat de moordenaar een hart heeft. Femke en Rafaël, daar maak ik geen woorden aan vuil. Wie gelooft die mensen nog! Wie is nog mee met thuis?

Neenee, alle eer ging vandaag naar ‘oma met kind’ die op ontzettend geloofwaardige manier haar rol neerzette. Ze deed wat er van haar verwacht werd, bracht haar kleinkind naar school en liep even door de scène zonder te storen, zonder in de camera te kijken. Bravo!

Hipster

Hoe straf de makers van thuis ook zijn in het creëren van geloofwaardige karakters, soms begrijp ik echt niet wat ze nu eigenlijk bedoelen met Nancy.
Met die scooter en die helm en die grote regenjassen …

Nancy, dat is gewoon een alternativo uit Gent.

De test

Voor de eerste keer aan tafel bij je schoonfamilie, het is sowieso spannend.
Al denk ik niet dat een vrouw als Mayra zich zenuwachtig maakt om zoiets.

Maar hoe maak je in godsnaam indruk op Marianne!
Je doet dat zeker niet door lang in bed te blijven liggen.

Even dacht ik het een erwt onder de matras was die Mayra had wakker gehouden, daar gelegd door Marianne.
Want zo teer van huid, dat kan alleen maar een prinses zijn.

Neenee, om indruk te maken op Marianne hoef je het niet zo ver te zoeken.

Een klassedame maak je blij met een mooie bos bloemen … een ruiker met zo veel stijl dat je meteen weet van waar ze komen.

Dat is kwaliteit!

Ja hoor, Mayra heeft mét glans de prinsessentest doorstaan.

EN WAT MOETEN WIJ NU

Het is helemaal niet eeeeerlijk.

Even dacht ik dat het aan mij lag, dat thuis kijken op zo’n hoog niveau zijn gevolgen had. Een obsessie?
Nee, laat het duidelijk zijn, de makers van thuis trokken in die laatste week alle registers open. Wij zagen vanalles, er werd gelachen, gedanst, vaak gehuild, zelfs één keer door Madame Marianne.
Die scene waar Peggy bovenaan de trap stond te luistervinken was helemaal Hercule Poirot.
En wie had nog verwacht dat dat ging uitkomen van die messteek! Zo groot als Bram was, zo groot waren wij ook.

Eigenlijk weet ik niet goed wat schrijven en dacht ik de laatste 2 afleveringen als een zoethoudertje te houden, om ze later te bespreken.
Maarja Bruno zegt ook:
“De mensen zullen iets verwachten.”

Dus omdat ik hier eigenlijk niks aan toe te voegen heb, zal ik eindigen met even sterke woorden als die van een andere klassieker. Mijn kleine oorlog.
SCHOP DE MENSEN
TOT ZIJ EEN GEWETEN KRIJGEN

Met dezelfde kracht, in de geest van Boon.

BIJT OP UW TONG
TOTDAT ZE BLOEDT
Julia, 27 mei 2011

Danku.

Als Peggy op verplaatsing speelt

Als Peggy op verplaatsing speelt, zal ze zich nooit overhaasten. Ze verkent de boel, kijkt eens rond en wacht af. Die eerste dagen bij Marianne at ze nauwelijks, Peggy dacht na.

Gisteren was ze dan eindelijk klaar voor een eerste experiment!
Ik bracht het met plezier voor jullie in beeld.

En … actie!
Tom die belt, de rest wacht af. Peggy begint eraan.
Ze weet hoe lang de scene is, ze weet wat ze gaat doen. Hop hop hop, snel en vakkundig legt ze de eerste laag, 3 sneetjes, weet ik veel van wat.

Tom is woedend, Marianne natuurlijk ook. Maar Peggy werkt onverstoord verder. Ze slaagt er zelfs in de 2e laag beleg in beeld te brengen zonder dat je haar ziet. Als Marianne het woord neemt, zien we een potje confituur. Dat is niet alles! Ze toont ons zo op geniale wijze het contrast tussen haar en Peggy. Marianne die eet een broodje zoals het hoort. Een keizertje keurig in 2 gesneden met niet meer beleg dan nodig. Eigenlijk laat de ontbijttafel van Marianne niet anders toe. Maar Peggy laat zich niet kennen. Ze hebben haar uitgedaagd.

Dan wordt het een beetje tricky, het moeilijkste deel. Als het ergens misloopt is het hier. Ann maakt zich klaar om de kamer uit te stormen en Peggy weet dat ze niet veel tijd meer heeft. Een paar seconden om de 3e laag aan te brengen en dan is het gedaan. Peggy haast zich, dat zie je aan de kromming van haar rug.

Oef! Net op tijd. Confituur, bosbessen denk ik, 4 cm dik.
Terwijl Ann verdwijnt, neemt Peggy alvast een hapje, in afwachting van wat komt.

Over naar Ter Smisse, waar ze ook ontbijten. Een tafel met iets meer mogelijkheden, met ontzettend veel beleg, een pot yoghurt en zelfs restjes van de vorige dag. Ze hebben het over Peggy, over hoe die zich in het hol van de leeuw begeeft. Trots zijn ze, en daar hebben ze reden toe.

De laatste scene.
Nom nom. Terwijl de mensen praten, smikkelt Peggy trots haar broodje op.

En als ze wordt betrokken in het gesprek, plukt ze heel beleefd kleine stukjes van haar broodje.

Maar eigenlijk kan het haar allemaal niet zo veel schelen … 

… en denkt ze: “Laat mij toch met rust, laat mij genieten van mijn lekkere broodje.”

Rolmodel

Ik hou ervan hoe Marianne zegt:

Modern.

En ja Marianne, handwerk heeft toch weer altijd dat tikkeltje meer. ❤

Ankerpunt 1: 1/5/2011;Femke;2031

Marianne zal het niet willen horen, maar Femke is zonder twijfel degene die het meest op haar lijkt, of is gaan lijken. Mevrouw Bastiaans is een klassedame, zij spreekt de taal van geld, om haar familie te beschermen kan ze ongelooflijk hard zijn, alsof ze geen geweten heeft. Hoe ze zo is geworden, dat weten wij niet. Maar van Femke weten wij dat wel. En als we over 20 jaar naar thuis kijken, zullen wij begrijpen waarom ze is wie ze is. Het zal Thuis een extra dimensie geven!

Speciaal daarvoor voeg ik een leuk aardigheidje toe aan deze blog, een nieuwe categorie: de ankerpunten. Een ankerpunt wordt toegevoegd aan een bericht en weer opgedist ergens in de toekomst, in dit geval over 20 jaar. Het is een nota voor de toekomstige kijker, dat kan een vraag zijn, een opmerking, vanalles!

Over Femke.
We weten nog allemaal hoe Femke in de Taxfree shop een flacon parfum stal, bang om Youssef te verliezen, die Aïsha complimenteerde met haar lekkere geurtje. Net op die manier dreef ze hem weg. Dat is maar één van de vele voorbeelden. Ze heeft heel veel meegemaakt, vroeger veel miserie en tegenslag. Femke is een vechter, is altijd weer opgestaan, zij weet als geen ander dat je moet vechten als je iets wil. Zij weet dat het niet genoeg is om vooruit te willen, je moet vooruit gààn.

Dus aan Femke. Zie je daar nou staan, een klassedame, vrouw van de notaris, je hebt ervoor gevochten en je hebt het verdiend. Maar vergeet niet waarom je het deed, je wou gewoon wat voor de rest zo makkelijk leek. En ook al zal voor jou de moeilijke weg soms korter lijken, die bewandel je wel alleen. Femke, ‘ons Fem’, goedlachse meid … je bent er.

EH.
Sorry, ik liet me even meeslepen.
Dat was het eerste ankerpunt.

Tot mei 2031!

Terug naar de balie.

Ik vergeet nooit hoe ik opkeek naar mijn vader als hij daar stond met zijn plechtige toga.

De kip of het ei.

Het is weekend en dan is het even stil. Daarom buigen wij ons vandaag over de langste en misschien meest interessante verhaallijn uit thuis. Die eeuwigdurende vete tussen Marianne en Rosa. In thuis is er vanalles gebeurd. Ze hebben mekaar allemaal bedrogen, bestolen, verweten enzovoorts … toch wordt dat altijd vergeten of dan toch vergeven. Behalve tussen Rosa en Marianne. Ik denk even zo ver ik kan terug in de tijd en toen had Rosa een affaire met de man van Marianne, en later heeft Marianne het kapsalon dat Rosa huurde gekocht, als wraak.

Maar puur op’t gevoel, achter wie sta jij?

Ge moogt uw keuze altijd toelichten in de comments, anoniem blijven mag gezien de gevoeligheid van de situatie, natuurlijk ook.

En oh … Marianne you rock. Rosa, jij niet.