Mijn idee over de feiten. Een wilde gok, niets meer.

Ik was al lang niet meer van plan mijn idee te geven. Laat de reeks nu maar gewoon zijn werk doen, dacht ik. Uiteindelijk, hoe doordacht mijn dossier ook was, het zou gespeculeer blijven. Maar in de aanloop naar het nieuwe seizoen, zag ik dat de mensen rondom mij minder terughoudend waren.

Eén naam blijft terugkomen. Tibo … en weet je waarom? Die had een bebloede vuist.

Kom zeg. Tibo heeft het niet gedaan nét omdat ze die vuist in beeld brengen. En zeg maar niets, ik weet dat dat niet telt als tegenargument. Dit is een ongeldige reden omdat opbouw van spanning en keuze van scenes niet kunnen tellen als échte bewijzen in een onderzoek.  Waarom Tibo de dader zeker niet was? Tibo was de enige die slim genoeg was niet over zijn alibi te liegen. Jammer dat hij daar toe werd gedwongen door zijn lieftallige echtgenoot. Nu, van Eddy en Frank wil ik graag geloven dat zij oprecht denken dat liegen het beste is dat ze kunnen doen. Frank had gewoon moeten zeggen dat het goed scheef zat tussen hem en zijn broer. Zijn eerlijkheid had hem minder verdacht gemaakt. Maar nee hoor, laat ons allemaal liegen. Julia, Lowie, Bram, Franky, ze doen het allemaal.
Waar zaten deze mensen toch met hun gedachten, zijn ze dan zo naïef te denken ongezien een kerkdienst binnen te wandelen?

Weten zij niet dat zoiets uitkomt? Kennen zij die vrouwen niet, tussen de 50 en de 70? De Yvetjes die daar altijd zitten? (Meteen een dikke pluim voor karakteracteur Chris Boni voor volgend beeld.)

Voor wie het nog niet heeft mogen meemaken. Dit is de nasty blik die de random oudere dame je zal toewerpen bij het te laat binnenkomen (of het te laat uitschakelen van je gsm).

En je zal hun afkeuring gezien hebben, daar zullen ze wel voor zorgen.

Wie kwam als laatste binnen? Was het maar zo gemakkelijk. In die dienst, beste vrienden, zullen we het antwoord niet vinden.
De sleutel zit in de blijde uittrede. De wandeling, de reacties voor en na de gruwelijke ontdekking en dan vooral de blikken. Ik zou jullie graag de hele reeks beelden laten zien en misschien doe ik dat nog. Maar ik hou het voorlopig liever kort. Hier zijn ze, mijn daders.

Waarom verdenk ik hen? Omdat Julia en Lowie als enige naar Luc bleven kijken. Ze kijken niet op, ze kijken niet rond, zelfs niet naar elkaar. De rest heeft ongetwijfeld een eigen confrontatie met Luc gehad maar dan wel een die niet zo fataal was als de laatste. Frank en Eddy kijken naar elkaar, omdat zij meteen de andere verdenken. Iedereen kijkt op, omdat ze weten dat de dader waarschijnlijk een van hen is. Behalve Lowie en Julia. Die staan daar wat te staan.

Verder hoef je het echt niet te zoeken hoor mensen.
Dit was mijn gok, wilder vind je ze niet.

Time is ticking, so slowly …

Voelen jullie het ook? Er hangt iets in de lucht. Een nervositeit. Mijn hart bonst duidelijk iets harder dan goed is. Iedereen is er mee bezig, op twitter, facebook en op de werkvloer. Want vanavond is het zover. De finale van thuis. Het was 16u10 toen ik dit bericht aanmaakte. Dat is exact 4 uur, zolang duurt het nog voor die allerlaatste aflevering van ‘thuis’ begint.

Ik heb een hele week niets op deze blog gezet. Voor alle duidelijkheid, dat is niet omdat het mij niet interesseert. Ik heb de finale zondag al gezien. En ik voel zo hard mee dat het mij niet lukt iets te zeggen zonder iets prijs te geven!! Hierna zullen we drie maand zonder moeten, maar anders dan anders heb ik geen schrik voor dat zwarte gat. Want hier gaan we even over kunnen spreken. Dus niet huilen straks, we hebben elkaar.

Veel plezier allemaal!! Ik ben benieuwd naar de reacties.

Say what?!

Dat hadden wij nog nodig! Een huwelijksaanzoek!

Het was al een vruchtbaar seizoen voor de crew van Thuis. Eerst krijgen ze de kans om op te nemen in een écht ziekenhuis (dat was geleden van september).
Ze moesten wel even creatief zijn met het script maar omdat ze dit echt niet konden laten schieten, kwamen Lowie, Bram, Waldek én Tim daar terecht. Tim maakt zelfs kans op aids. De uitslag zullen we pas over 3 maand kennen, met deze nieuwe verhaallijn zijn we dus wel even zoet.
Nu hebben ze blijkbaar ook ergens een kerk kunnen regelen. Dus wie van plan was te trouwen, dat kan nu!

Alleen …
Had ik Marianne dan niet horen zeggen dat ze tussen Ivo en haar niet meer dan vriendschap zag?
Had ik meester Courtois niet horen zeggen dat ze het dan rustig aan zouden doen? Ofwel heeft die man een ernstig gehoorprobleem, ofwel maakt het hem geen sikkepit uit wat Marianne wil of niet wil. Dat kan al tellen als begin. Nee?

Het wordt een beetje een constante. De mannen bedriegen en liegen en de vrouwen kijken toe. De mannen werken zich in de problemen en de vrouwen lossen het op terwijl ze bemiddelen en vergeven. Ik weet echt niet wie zich de laatste tijd beledigd moet voelen, de mannelijke of de vrouwelijke thuis-kijker. Puberende coma-zuipers of jonge tienermoeders?

Het wordt tijd dat Simonneke eindelijk eens zegt: “Nee Frank! Genoeg, tot hier! Buiten!”
Ik weet wel, Frank en Simonne 4-eva. Maar na 100 laatste kansen, mag ze nu wel eens doorzetten. Laat Frank en Eddy samenhokken in het appartement en laat Nancy bij Simonne wonen. Dat zij ook even kan uitblazen terwijl haar dochter komt kuisen. En laat Femke eindelijk dat geld aannemen. Laat Simonne de sterke vrouw zijn die ze duidelijk is.

EN GOD.
Ik hoop dat Marianne nee zegt. Dat zij zich niet laat meeslepen in deze afschuwelijke stroom van willekeur.
Wij snakken naar gevestigde waarden, naar standvastigheid. Paulien en Katrien, kunnen zij niet terugkomen? Of als het echt moet, haal Eva terug uit Zuid-Afrika. Ze kan opnieuw het kapsalon opendoen. Nandje is volgens mij iets ouder dan Lowie (al is het mij onduidelijk hoe ze dat daar berekenen). Als je ziet hoe Lowie teruggekomen is uit Mexico, wat voor een badass zal Nandje nu dan zijn?

En als Tim inderdaad positief test, dan hoop ik dat ze het binnen een paar jaar niet vergeten. Zoals men ons dat vroeger geflikt heeft met Kaat & Co. Ik snap dat het voor de schrijvers verleidelijk kan zijn die jongen ziek te maken, maar ze kunnen zich nu nog perfect bedenken.

Er zijn wel andere manieren om een saai personage wat op te fleuren. Denk ik hé.

Oh, zeemzoete liefde

Stamel stamel.

Die eerste verliefdheden. Heerlijk!
Naar een fuif gaan in de hoop dat je vlam er is. Als die ene er niet is, meteen door willen gaan.
Als die hij of zij er wel is u niet amuseren en toch als laatste blijven.

Of beste maatjes zijn, 2 jaar lang. En u slecht voelen als er iemand in die andere zijn leven komt.
Erger nog, die andere gelukkig maakt. En dat jij dat nog hebt gezegd: ga ervoor!!

Vriendinnen die zeggen: Allez die gast ziet u echt graag.
Vrienden die zeggen: Misschien is ze jaloers?

Wat? Hoezo?
Maar nee, we zijn vrienden?
Vrienden? Ja … soulmates. Toch?

De stiekeme blikken, blozende wangen, gebroken harten. Dawson’s Creek. Melige brieven. Steentjes tegen het raam. In hetzelfde werkgroepje willen zitten op bezinning. Teleurgesteld zijn als dat niet zo is. Dan zomervakantie. Thuis huilen. Niet kunnen eten.

Heerlijke tijden, het was goed hoe het was, pijnlijk en veel te gevaarlijk mocht het een heel leven zo zijn.

Lowie en Jana, ik vind het zo erg voor hen. Dat ze dat allemaal zomaar hebben overgeslagen en het leukste hebben gemist.
Hij, vol levenlust is daar twee weken. Nog niet één dag school gelopen. Geen ander meisje gezien.
Altijd binnengezeten. En dan verliefd. Te snel? Nee, niet per se. Maar toch, hij had even kunnen wachten.

Dat is schoon, zo een herinnering. In het rommelkot van de Frens, het café van zijn neef.
Overgaan tot bekentenissen omdat je de taartschep niet vindt. Jana had verward kunnen weglopen en een kus kunnen uitstellen.

Maar nee! Ze kon het niet laten!

Het zag er romantischer uit dan het was.
Kijken jullie geen films dan? Kennen jullie Leo niet? En Des’ree? Dat is romantiek ❤

Voor wie twijfelt: druk op play, scroll naar boven, lees de tekst en bekijk de foto’s nog eens.

Lowieke, je moet geduld hebben in het leven. Je lijkt meer op je vader dan je denkt. 😦

Balletje balletje

Verdorie wat gebeurt hier toch!!
Het speelt zich af voor je ogen en je weet dat er iets niet klopt, maar je kan het niet zien. Hoe hard je ook weet dat er iets gebeurt, je kan het niet zien.

Arme Luc die er zo vaak bijna was en er dan toch niet in slaagde omdat niemand het hem gunt. Want komaan de Luc? Ge weet toch hoe dat hij is. 

Daarom probeert hij het helemaal anders. Door te doen alsof het hem allemaal niet interesseert.

Hij laat ons als een goochelaar één voor één zijn kaarten zien, terwijl hij ze openlegt op tafel. Hij laat ons de kaarten bekijken, omdraaien en vergelijken. Ja, dit zijn echt gewone kaarten.
Bij het ondertekenen van het contract had hij het even moeilijk. Heel dat moment schreeuwde uit, dit is verdacht. Hij wou het zeggen hoor, het lag op zijn lippen … Frank, it’s an offer you can’t refuuuuse. Maar hij wist, geen risico’s, intomen. Nadat hij het contract uit diens handen trok, had ik verwacht dat hij boosaardig zou gaan lachen maar zelfs dan hield hij zich koest. Dit was maar een stap in zijn meesterplan.
En sinds gisteren vrees ik, een plan van nog grotere omvang dan eerst gedacht. Met gevolgen voor iedereen.

Julia is iets minder goed in het spel, want zelfs voor haar doen was die reactie op het nieuws van Jens niet normaal. Zo vals dat mijn haar er recht van ging staan. Alsof er een val was opgezet en die beslissing van Jens het enige was waar ze alleen maar op konden hopen.

Wat zien wij hier over het hoofd?

De vraagprijs van de Noorderzon was € 200 000.

Jens heeft € 150 000 en voor hem gaat Peggy € 50 000 onder de prijs.
Zij blijft dan over met € 150 000.

De brouwerij heeft 5 aandeelhouders met elk een gelijk aandeel van € 50 000.
David trekt zijn € 50 000 uit de zaak. Geert brengt € 50 000 in en verdubbelt zo zijn aandeel. Waldek, Frank en Eddy behouden voorlopig hun aandeel van € 50 000.

We kunnen het nog niet zien omdat we een ding niet weten.
Hou je vast … DE PRIJS VAN EEN AANDEEL IN SANITECHNIEK.

En diegenen die dat wel weten zitten er te dicht op.
Er is een reden waarom hij achterhoudt dat hij de aandelen kocht. Hij moet nog één spelletje spelen.
Balletje balletje, het onschuldige spelletje met de bekertjes die hij begint te verschuiven en organiseren tot Franky hem stopt en zegt: Ik snap het al, dat kan niet Luc. Je vergeet één ding, de aandelen van Bram.

En dan eindelijk de grand finale, Luc zal zijn show afmaken als een echte heer.
Hij zal de bekertjes laten staan en Franky heel vriendelijk de kans geven hem te doorzien.
Hij zal vragen: dat is waar, heel belangrijk, de aandelen van bram. Weet jij waar ze zijn?

En als Franky dan heel zelfzeker een bekertje kiest, draait Luc het om. En er zal niks liggen.

Franky zal het niet begrijpen en kijken naar Tibo.
Vragen wat er nu net is gebeurd, heeft Luc dat balletje nog weg kunnen halen?
Was hij stom geweest? Had hij er gewoon zijn voet op moeten zetten? Had hij dan gewonnen?

En Tibo kan dan brullen, deze keer helemaal terecht:
MAAR NEE POEPIE DAT ZIJN DE TRUKEN VAN DE FOOR
JE KON DIT NIET WINNEN, ER IS NOOIT EEN BALLETJE GEWEEST
HOE KUNT GE DA NU NIET WETEN .. GIJ SE IDIOOT.

Koffie Special

De Noorderzon, het is me toch niet helemaal duidelijk. Een combinatie van reisbureau, eetcafé, bar, …
Een tikkeltje ambitieus misschien maar geen slecht idee als het zou worden uitgevoerd door de juiste mensen.
En dat is het hem nu net. Ik weet niet of het eigenares Peggy duidelijk is maar volgens mij zit ze met een personeelstekort.

Ik kan me wel voorstellen dat het allemaal wat sneller gaat nu Simonneke er niet is. Julia kan nu eens *sjtak* goed door *stjak* werken *stjak* in plaats *tjak* heel de tijd te staan palaveren *tjak* terwijl ze tergend *tjak* traag een courgette snijdt.

En toch. Gisteren was het nog te veel gevraagd een bestelling van 2 x spaghetti, 2 x tapa en 1x salade niçoise klaar te maken. De volgende dag biedt ze zichzelf bijna aan Luc aan als specialiteit van het huis, heeft ze geen oog voor de andere klanten en speelt ze het klaar haar dochter koffie te laten halen. Julia kreeg er vanzelfsprekend ook een.
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat die koppen daar klaar stonden, kouwe koffie, vroeger die dag fout besteld. Paulientje hoefde ze maar op een plateau te zetten. Weet Peggy hiervan of zitten de details nog niet helemaal goed?

Want dat is niet alles. Slordigheden stapelen zich op, en niet alleen bij Julia. Kijk even mee naar volgende beelden.

Die eerste dagen van het nieuwe seizoen moet er natuurlijk nog vanalles in orde worden gebracht. Maar om dan nog even snel de koperen platen van de dokterspraktijk af te printen? Wij zien dat toch! Check hier de details!

En dan die inkom van Sanitechniek. Die afwerking! De kantoren van Sanitechniek kwamen vandaag niet in beeld, maar dat geeft niet want we weten allemaal wel hoe die er uitzien. Ja, als een hip meisjeskot. Door déze gang durf je toch geen klanten binnen te laten?

Opgelet! Dit is opbouwende kritiek! Niet alleen hebben ze ons al helemaal mee, dit laatste beeld maakte deze aflevering nu al legendarisch. Zeker met die muziek. Ieieiejeijeiejieerrrriiiirrrr.

De jonge garde

Anneke 1, Anneke 2

Agnes, die ken ‘k ni.
Alicia … ooooh ja, da was bingo.
Anneke 1, da’s die blonde, da was bingo.
Anneke 2 … ooooh … lekkere desuttere
.. en dan, ja Anja, die kennen we.

Ik weet dat ze maar een half uur hebben en dat het wat vooruit mag gaan. Maar van mij had Frank gerust het hele boekje mogen voorlezen!

 

Even serieus nu

De vrouw van Frank, de moeder van Franky, vriendin en collega van Julia.
En dan af en toe, als het weer eens nodig was … de ster van thuis.

Luc, wees gewaarschuwd. Want achter Frank staat een sterke vrouw.
Simonne Backx, wat een vrouw.

Marleen Merckx, wat een vrouw!

De wijkagent

Soms lijkt het alsof er in Thuis maar één agent rondloopt.
Want toen Frank na een wilde achtervolging door de straten van een of ander dorp aan de kant werd gezet, was dat *VERRASSING* door Tim Cremers.

Voor de eerste keer in mijn leven riep ik:
Jezus man! Hebben jullie niets beters te doen? De moordenaar van Fien zoeken ofzo?

Frank kent Tim duidelijk niet want wat een idee inspecteur Cremers om te kopen met een pint. Dat werkt alleen omgekeerd, oh wat een vervelende gast is dat toch!
Voor de minder oplettende kijker, ze stonden aan de kant te wachten achter een bocht. En zelfs als dat toevallig was, zou Tim zich beter niet met zo’n zaken bezighouden. Iedereen weet toch dat hij op de verdwijning van Fien is gezet? En dan nog wel met zwaailichten en loeiende sirene. Niet slim.

Jammer want ik had gehoopt op een confrontatie tussen de twee broers. Als ik een van hen had tegengehouden, was het Luc geweest. Want als iemand er verdacht uitziet …

Kiezen en verliezen

Al meer dan een week erger ik mij aan Leo, al even lang wacht ik op iemand die Leo eens goed op zijn plaats zet. Desnoods Rosa. Leo, als je iemand kwetst, geef dat dan toe!! Yvetje heeft ingezien dat ze niet kwaad kon blijven, ze is jou bloemen komen geven op je feestje. Jullie dachten allemaal dat ze een beroerte ging krijgen, nee hoor ze kwam iets afsluiten. Maar zelfs dat gunde je haar niet. Jij moest de betere zijn. Jij moest naar haar thuis gaan omdat je dacht dat ze je nodig had. En toen ze daar niets van wou weten, was jij gekwetst en zei je schouderophalend dat jij een hand had uitgestoken en dat je niet méér kon doen.
Verdorie Leo, nooit is iemand er in geslaagd zo snel de ‘thuis personages van leuk naar stom’-ladder af te donderen. Van het midden tot helemaal beneden.

Er is slechts een iemand die onder jou blijft staan.
Niet Rafaël, niet Guy. Wel Luc Bomans.
Een verdienste! Want zonder belangrijke verhaallijn, zonder veel dialoog, zonder intriges en zonder ontbijtjes weet hij mij telkens opnieuw te raken! Steeds opnieuw, nu drie dagen op rij weet hij zijn gluiperige persoonlijkheid samen te vatten in één woord.
Joewlia.
Joewlia.
JOEWLIA.

Luc, op zijn Amerikaans, I love to hate him.

Aarde aan Guy

Vanaf de eerste moment had ik het al niet met Guy. Niet omdat hij de man is van Mayra hoor, ook tijdens die 5 seconden als figurant brandweerman was dat zo. Ik heb mij niet vergist.

Ook al is het normaal dat hij het er allemaal erg moeilijk mee heeft, Mayra confronteren met het liefdesleven van Ann gebaseerd op een samenvatting van 10 jaar thuis is dom en oneerlijk.
Niet omdat Luc zelf niet veel moet zeggen of omdat het je zaken niet zijn.
Wel om het volgende. Je bent een personage in een reeks, gelieve alles wel een beetje in perspectief te plaatsen.
Wat Luc zei over Ann was waar maar Ann is in vergelijking met de andere personages helemaal niet wispelturig op vlak van de liefde, zij is misschien wel de méést betrouwbare persoon van het dorp.

Je bent er nog maar net en je oordeelt al. In wat voor een boel is Mayra beland?
Kom nu, jullie zijn er samen komen wonen. We kunnen over een paar maand eens komen kijken of je nog steeds een onbeschreven blad bent.

Dit vraagt om een ankerpunt. Je weet wel, die rubriek die ik vorig jaar zelf heb uitgevonden.

Hier komt ie!
Ankerpunt 2: 18/10/2011;Guy;10/05/2012
In tegenstelling tot de andere personages kan jij opnieuw beginnen. Ben jij anders dan de rest? Of laat je je meeslepen, volgens mij heb jij tegen het eind van het jaar een andere vrouw. Julia. We hebben het wel gezien. ❤

Twee man en een paardenkop

En was ze schoon?
Schoon, goh ja … speciaal.

Iedereen zal het willen weten! Want niemand was erbij.
Die trouw, ik vond het wat triest. Dat staat volledig los van Waldek die tegen alle verwachtingen in tòch verscheen.
Om te beginnen, die vrijgezellenavond … arme Luc, een bak bier drinken in de zaak en dan gaan stappen met je neefje en diens beste maat.
Bij alles wat ik zag, dacht ik: “oei, dat had ik toch anders gedaan” of  “hm, toch niet zo goed voorbereid precies”.
Vraagt die Jenny 5 minuten voor ze gaan vertrekken of ze toch de getuige mag zijn, Rosa had dus nog niemand. Anders had ze toch wel gezegd: “hm ok maar er zal wel iemand teleurgesteld zijn”.
Franky die dezelfde dag zijn broek moet laten omzomen en niks van speech of zo heeft voorbereid. Frank die in Ter Smisse gaat eten in plaats van daar voor één dag buiten te blijven. Luc die toch een kater heeft ook al had hij gezegd dat hij niet ging overdrijven.
Allez mensen. Focus nu eens, jullie zitten met een trouw!

Ach ja, het gegeven liefde en relaties in thuis.
Voor een Disney-kid als ik: zeer ontnuchterend. Want het is de realiteit.
Maar tegelijkertijd is het ook zo schoon, want we zien ook die prille liefde, vrij van intriges. De weg van het hart tegen beter weten in.

Want de manier waarop Ann zegt:

Laat mij uitkijken naar de volgende keer dat die ene mij vraagt …
of ik zin heb in een etentje.

Rolmodel

Ik hou ervan hoe Marianne zegt:

Modern.

En ja Marianne, handwerk heeft toch weer altijd dat tikkeltje meer. ❤

Die ontbijtjes dan maar

Iets zinnigs schrijven over wat op tv gebeurt, het is niet altijd evident.

Maandag, 20u. Daar zat ik, aangemoedigd door de warme reacties op mijn blog, lichtjes opgewonden omdat het eindelijk weer zover was, pen en papier in aanslag. Maar er kwam niks. Opgelet! Thuis bracht ons weer een sterke aflevering … maar dat was dat en ik dacht sowieso wat te doen rond Pieter Loridon.
Want eindelijk gingen we weten of Liesbet en hij nu een koppel waren. Nou, Pieter was heel vaak aan het woord en zeer beschouwend, maar zei eigenlijk niets. En toen ze samen voor de rest van de dames verschenen, kwamen we te weten dat ze elkaar vaak zagen maar dat dat moeilijk was door hun drukke agenda’s. Allemaal erg warrig en slechte televisie. Een koppel was het niet maar gaat het daarheen? Dat blijft de vraag! Gelukkig merkte Pieter net op tijd dat humor beter werkte en deed hij snel een nep huwelijksaanzoek dat onthaald werd op een lachsalvo. Great save!
En dan was er ook nog Chantal die wat zei over het in huis halen van een heel varken voor alleen een klein worstje.

Dus toch maar over thuis.
Over Rosa haar obsessie voor samen ontbijten. En Luc zijn paars hemd en lichtpaarse das, oh ik heb jou echt niet graag. Maar dat doe je goed. Het zit hem allemaal in de details!

Domper op de feestvreugde

Da kan mijnen bruine ni trekken. Echt iets voor Luc om te zeggen.
Is er wel genoeg champie? Typisch Peggy.

Dat in een halve minuut en niemand die zich daar ooit stoort, die vier hebben mekaar echt wel gevonden.

X-(

Gelukkig was daar: Femke.
Ze komt aankondigen dat ze Peter heeft kunnen overtuigen terug op de loft te komen wonen. Tom, Rosa, Luc en Peggy krijgen 2 weken de tijd om te verhuizen. WEG SFEER.

Heerlijk, geweldig, dat zal ze leren, score Femke score.
Maar ook wel hard en niet helemaal eerlijk. Luc en Rosa hebben niks te maken met de verkoop van het notarishuis. Femke wil natuurlijk Tom een hak zetten.

Maar ach, we weten hoe dat gaat in Thuis, je woonst verliezen is daar zeker niet ongewoon. Je gaat dan gewoon enkele weken in Ter Smisse logeren en je eet er ’s middags een dagschotel. Dat zijn eenvoudige gerechten als een spaghetti of een croque madame, dingen die sowieso al op de kaart staan maar voor de gelegenheid nog eens extra in de picture worden gezet.
Dat is makkelijk voor Jenny.

Gelijk een neiging.

Soms is het even rustig in thuis en dan is het moeilijk erover te schrijven. Dat hoeft ook niet altijd, dan geniet ik gewoon van de details. In Thuis worden namelijk niet alle grapjes uitgelegd, soms is het zelfs niet helemaal duidelijk of alle personages helemaal mee zijn. Zoals Roza die haar handen op haar buik legt als antwoord op de vraag waarom die trouw er snel moet komen. Luc die met zijn hand in zijn zij, blik naar beneden en wenkbrauwen omhoog met een slap vingertje zwaait en ik terug weet waarom ik het zo’n ploert vind. En Jenny die gekke smoeltjes trekt en verbaasde babygeluidjes maakt.
Tegen het einde dacht ik dat het weer zo’n aflevering zou worden. ’t Is alleen wel vreemd waarom Marianne zo gebrand is op het notarishuis, dat zegt toch weer veel over de plaats ‘Thuis’ … maar dat is iets wat ik bewaar voor de zomerstop.

En dan slaat opeens de spanning weer toe. BAM. Recht in je gezicht. En deze keer gebeurde dat onder de vorm van een zwart boek.

Er is duidelijk iets aan de hand hiermee. Jammer dat ze de kans niet hebben om de ‘werkplanning’ door te nemen want dokter Ann krijgt een dringende oproep binnen, ze moet meteen vertrekken. We keren terug naar het gesprekje van Waldeck en Frank en wat zien wij? Ik had het natuurlijk eerder moeten zien maar nu zitten die toch wel gewoon vlak naast de dokterspraktijk zeker? We zien Ann met gierende banden vertrekken. Waldeck kijkt zelfs nog even op.

Nog iets, als Frank terug bij zijn taxi staat passeert de dokter nog eens, ze vlamt met een rotvaart voorbij en Frank zegt. “Jaja dokter Ann”? Ze moeten dus op een soort van rotonde zitten dacht ik. Maar voor het huis van Marianne is geen straat meer dus dat kan ook niet. Een mogelijke verklaring is dat er werken waren in de straat die Ann wou nemen.

Over de gebeurtenissen daarna ga ik niet veel zeggen, te spannend, te snel.

Alleen dit:

Jaja dokter Ann?

De eetgewoonten van Rosa en dochter.

Deze week ben ik eindelijk terug thuis beginnen kijken, en guess what! … ik kan nog steeds volgen. Ik weet nog goed dat ik vorige keer blij was dat Peggy niet langer in de keuken van Ter Smisse kwam eten, zij en haar moeder hebben namelijk wansmakelijke eetgewoontes, iets waar ik sowieso nogal gevoelig voor ben. Wat zie ik nu? Ze delen opnieuw een keuken. Tijdens het bespreken van het baby-feest van Sandrine en de missing 800000 euro van Peter, speelde Rosa met een stuk gerookte ham, nogal duidelijk … nu vraag ik me af waar ze dat rond rolde, een paar keer, opnieuw. Ik denk dat het een dadel was. Iemand?