Die ontbijtjes dan maar

Iets zinnigs schrijven over wat op tv gebeurt, het is niet altijd evident.

Maandag, 20u. Daar zat ik, aangemoedigd door de warme reacties op mijn blog, lichtjes opgewonden omdat het eindelijk weer zover was, pen en papier in aanslag. Maar er kwam niks. Opgelet! Thuis bracht ons weer een sterke aflevering … maar dat was dat en ik dacht sowieso wat te doen rond Pieter Loridon.
Want eindelijk gingen we weten of Liesbet en hij nu een koppel waren. Nou, Pieter was heel vaak aan het woord en zeer beschouwend, maar zei eigenlijk niets. En toen ze samen voor de rest van de dames verschenen, kwamen we te weten dat ze elkaar vaak zagen maar dat dat moeilijk was door hun drukke agenda’s. Allemaal erg warrig en slechte televisie. Een koppel was het niet maar gaat het daarheen? Dat blijft de vraag! Gelukkig merkte Pieter net op tijd dat humor beter werkte en deed hij snel een nep huwelijksaanzoek dat onthaald werd op een lachsalvo. Great save!
En dan was er ook nog Chantal die wat zei over het in huis halen van een heel varken voor alleen een klein worstje.

Dus toch maar over thuis.
Over Rosa haar obsessie voor samen ontbijten. En Luc zijn paars hemd en lichtpaarse das, oh ik heb jou echt niet graag. Maar dat doe je goed. Het zit hem allemaal in de details!

Domper op de feestvreugde

Da kan mijnen bruine ni trekken. Echt iets voor Luc om te zeggen.
Is er wel genoeg champie? Typisch Peggy.

Dat in een halve minuut en niemand die zich daar ooit stoort, die vier hebben mekaar echt wel gevonden.

X-(

Gelukkig was daar: Femke.
Ze komt aankondigen dat ze Peter heeft kunnen overtuigen terug op de loft te komen wonen. Tom, Rosa, Luc en Peggy krijgen 2 weken de tijd om te verhuizen. WEG SFEER.

Heerlijk, geweldig, dat zal ze leren, score Femke score.
Maar ook wel hard en niet helemaal eerlijk. Luc en Rosa hebben niks te maken met de verkoop van het notarishuis. Femke wil natuurlijk Tom een hak zetten.

Maar ach, we weten hoe dat gaat in Thuis, je woonst verliezen is daar zeker niet ongewoon. Je gaat dan gewoon enkele weken in Ter Smisse logeren en je eet er ’s middags een dagschotel. Dat zijn eenvoudige gerechten als een spaghetti of een croque madame, dingen die sowieso al op de kaart staan maar voor de gelegenheid nog eens extra in de picture worden gezet.
Dat is makkelijk voor Jenny.