Het is intussen algemeen geweten dat Katrien en Paulien ons binnenkort zullen verlaten. Wij vinden dat allemaal heel erg, dus misschien moet Katrien dat voorstel van Winterlicht maar gewoon aanvaarden. Zo meteen na je stage aan de slag kunnen, dat is toch niet voor iedereen weggelegd?
En als hij dan toch bezig is, wie weet kan de directeur dan ook Paulien overtuigen.
Wij zouden hem voor eeuwig dankbaar zijn!
Het klonk allemaal zo plaatselijk. Een lokale kunstenares maakt portretten van mensen die ze kent.
Het thema is vriendschap (vriendschap jawel). Opgelet, daar is even over nagedacht. Paulien wist niet goed wat te kiezen. Haar zus stelt voor iets te doen rond liefde. Slecht idee, zegt Paulien, heel de klas doet dat al.
Haar moeder is er komen bijstaan.
‘Vriendschap’ zegt Julia.
‘Vriendschap?’ vraagt Paulien. Het gekke idee van haar moeder moet even bezinken maar je ziet hoe ze er een beeld bij krijgt. ‘Vriendschap’ zegt ze nog eens, deze keer bevestigend. Geniaal.
Het is niet moeilijk mensen te vinden en het resultaat is fan-tas-tisch. De geportretteerden zijn enorm enthousiast. (Paulien weet het nog niet maar ze mag binnenkort foto’s van Britney maken). Beter nog, Rafaël die een galerij heeft, ziet er wel wat in en organiseert een tentoonstelling.
In de Noorderzon.
Maar toen Rafaël het woord nam, werd het allemaal opeens zo ambitieus. Even waanden onze vrienden uit thuis zich in een sjieke galerij in de grote stad. Dus als ik ooit mag exposeren, dan mag hij speechen.
Want ook al zegt hij zelf: ‘talent laat zich niet in woorden vangen’. Hij komt toch aardig in de buurt.
Blokje kijkt TV. 