Soms, héél soms heb ik het gevoel dat het toch wat vreemd is, zo’n blog over ‘Thuis’.
Ik vind het geweldig om erover te schrijven. Ik ben lang niet de enige, we kunnen er uren over doorgaan en toch …
Een ding moet je weten over Thuis, het zegt veel over ’t leven. Je kan het nooit allemaal eens zijn en dat is oké. Daar hangt niets van af, het maakt het allemaal iets interessanter. De situatie in ‘Thuis’ is zo heeeeeeeerlijk te overzien. Je kan er een beetje van weten en meepraten met mensen die zich alles herinneren. Soms vergis je je en dan zet een ander iets recht, zo leer je bij.
Soms zou ik iets willen vertellen dat écht belangrijk is, over de dingen die gebeuren in ons land. Maar dan kijk ik naar het nieuws en dan vraag ik mij af wat ze zeggen, wie die mensen zijn en vooral … ‘waarom zien ze er zo raar uit’? En waarom zou mijn mening belangrijk zijn.
Kunnen jullie geloven dat ik vroeger dacht dat Monica De Coninck en Sandra De Preter één en dezelfde persoon waren?
Als ik echt moet zeggen wat ik ervan denk? Van hoe het zou moeten en wat er dan precies moet gebeuren?
Dan is mijn antwoord: Ingrid Lieten mag kiezen.
En als het mag van haar, dan ben ik er graag bij. Ik zou zo graag aan haar arm lopen, overal mee naartoe. En ik zal haar kaftje vasthouden terwijl ze iets zoekt in die grote handtas van haar en zij kwaad op zichzelf zegt ‘dat is weer zo typisch iets voor mij‘. We zullen lachen om haar verstrooidheid want haar parkeerticket zat in haar jaszak want anders zou ze het verliezen, dat had ze nog tegen mij gezegd. En na haar bezoek aan ’t parlement gaan we nog een kleinigheid eten. Dat zou echt gezellig zijn.
En misschien zegt ze dan:
Seg Blokje, ik keek nog eens naar Thuis, dat is jaren geleden. Ik ken natuurlijk Frank en Simonne wel. Maar wie is die Lowie waar Luc het over had? En waarom komen de broertjes Bomans niet overeen?
En dan zal ik zeggen: Ingrid, dat zal ik u vertellen bij een fles wijn want dat is moeilijk samen te vatten in een paar minuten.
En Ingrid zal teken doen en dat rood wijntje bestellen dat ze mij nog wou laten proeven en ik zal beginnen bij meneer Vercammen en diens dochter Leontine. Omdat het daar toch wel begon.
De enige die mij momenteel nog vertederd kan laten glimlachen als ik haar zie op tv is deze belhamel.
Hihi koningin Fabiola, wat is ze toch weer aan ’t uitspoken! Zonder enige twijfel, Kattekwaad!
Blokje kijkt TV. 