Het begint inderdaad op te vallen.
Franky Bomans, certainly not …
The only gay in the village.
Tagarchief: bruno
Desoriëntatie, deel 2
Ik ga beginnen bij dokter Ann die zich gisteren in mijn ogen ongelooflijk slecht heeft gedragen. Ze moest zich schamen!
Ann De Decker is nooit de vlotste geweest en dat zal ze nooit zijn. Dat geeft ook niet. Ja?
Maar ze heeft het wel altijd makkelijk gehad. Beschermd door familie en een omgeving die haar respecteert als dokter. In tijden dat het minder gaat, moet een mens beseffen dat je respect moet en kan verdienen.
Om te beginnen had ze helemaal niet moeten komen. Serieus. Ann kent daar bijna niemand. Natuurlijk was ze welkom. Maar ze had gerust kunnen passen. Ik kan mij trouwens niet herinneren haar ooit gezien te hebben op een ander feest. Ik kan mij vergissen.
Ze had nochtans haar best gedaan. Ann had een feestjurk aangetrokken en iets speciaal met haar haar gedaan. De manier waarop was niet de beste keuze. Je haar opsteken in iets wat Bruno omschrijft als een ‘Virginia Woolf kapsel’ is misschien niet gepast voor een lijdende vrouw die naar een feest wordt getrokken omdat het haar goed zal doen.
Uitstraling is belangrijk en dit is niet de manier om ergens binnen te komen.
Dan lopen de mensen weg ja. Tibo en Franky kennen Ann zelfs maar vaag.
Ze had hen vriendelijk kunnen toeknikken. Ze had kunnen vragen: Waar is de gelukkige? De meest logische en volgende stap is de bruid en bruidegom feliciteren.
Wat je zeker niet doet is meteen een bord nemen en om eten gaan zonder iemand een blik te gunnen. Dat is onbeleefd en dan gaan de mensen kijken ja. Niet omdat ze een moordenares zien staan. Iedereen heeft daar wel iets op zijn kerfstok.
Kijk naar Femke.
Of Peggy! Weer helemaal in haar nopjes. Ze neemt een bordje en dient zich zomaar aan. Een gesprek met haar aangaan was voor Ann de perfecte manier om op te gaan in het feest. Maar nee hoor.
Met zo’n ‘weet ik veel’ gezicht maak je je niet populair.
Gelukkig kon Peggy al snel weer lachen. Over haar maak ik mij wel wat zorgen.
Iets met die ogen, die blik … we houden het in ’t oog!
Bovenstaande samengevat, Ann moet zich ofwel herpakken of ze moet het goed doen.
Alles daartussen is pure aanstellerij.
Vraag en aanbod
Belangrijk voor elke blogger.
Het aantal bezoekers en goed weten hoe mensen hun weg vinden naar je blog.
De zoekwoorden zie je staan bij je statistiekjes. Meestal zijn dat gewoon kernwoorden maar af en toe zijn het ook echte vragen zoals ‘wie is vermoord soap thuis guy?’ of ‘fien waarom dood winterlicht getuige?’.
Omdat die mensen nooit echt antwoord kregen, heb ik besloten vandaag een paar van de meest recente vragen te beantwoorden.
De eerste vraag werd 2 keer gesteld door mensen die ofwel niet goed opletten ofwel net zijn beginnen kijken.
‘soap thuis hoe is kasper overleden’ – ‘hoe gestorven kasper uit thuis’
Awel, Peggy had pepperspray besteld vanop internet. Waarom? Alex is terug vrijgekomen en Peggy had schrik gekregen en dat dan maar zomaar besteld. Een ander mens is dan op zijn hoede of gaat misschien niet op haar eentje de Noorderzon afsluiten als het al lang donker is buiten. Peggy daarentegen moest de held weer spelen. Dus Peggy is alleen in de Noorderzon en wie komt daar binnen? Kasper. Die brave jongen komt het geld terugbrengen dat hij de vorige nacht had gestolen uit de kluis (dat is nooit echt uitgesproken maar de oplettende kijker wist dat omdat hij een sleutel had met het logo van de noorderzon en een enveloppe met daarop net hetzelfde logo en een dik pak geld). Soit, je hoort me al komen. Peggy denkt dat het Alex is en spuit haar pepperspray leeg in het gezicht van haar broer. Die valt met zijn hoofd op een trapje en raakt zo in coma. Hersendood. Het wordt al snel duidelijk dat hij niet meer te redden is dus besluiten ze zijn organen af te staan om zo andere mensen te redden. Kasper had dat zo gewild. Maar wat zegt Peggy dan op de koffietafel? ‘Ik ga ook orgaandonor worden’. Ha! En dan verschieten dat Waldeck zo reageert. Bruno vond het overdreven maar ik blijf erbij … Peggy had haar mond moeten houden.
IN PLAATS VAN WEER DE HELD TE GAAN SPELEN.
En dan heb je: ‘muziek uit soapserie thuis kasper overlijden’.
Er is inderdaad op een bepaald moment verwezen naar de muziek die tijdens de dienst werd gespeeld. Ik ga ervan uit dat het hierover gaat. Nancy én Jenny hebben allebei gezegd dat de muziek prachtig was. Rosa wist ons te vertellen dat de muziek gekozen is door Waldeck. Dat wekt natuurlijk enige nieuwsgierigheid op. En ook ik vroeg mij even af wat dat dan wel was. Jammer genoeg is dat niet te weten want laat ons niet vergeten, het is niet echt .. en aangezien er geen beelden van de dienst zijn, is er ook niet écht muziek gespeeld. Zie je?
Maar laat ons één ding duidelijk zijn, het was niet ‘Antony en de Johnsons’.
En dan tot slot een vraag die steeds (meerdere keren per week, echt waar) blijft terugkomen en waarschijnlijk te danken is aan een post van twee jaar geleden. *klik hier*
Blijkbaar is er een enorme nood aan afscheidgedichten voor collega’s.
Speciaal voor de mensen die in de toekomst hier terecht zouden komen, heb ik er zélf een paar geschreven.
Afscheidsgedicht collega.
Een fijne collega,
altijd te vinden voor een leuke babbel.
Voor een knipoog of een troostende schouderklop.
We zullen je missen!!
Veel plezier met je volgende job/pensioen/aanslepende ziekte. (wat past)
Hopelijk tot ziens!!
—
De overzetboot.
Wie na jou komt,
staat vast verstomd.
Want wij zullen hem toebrullen:
Je hebt grote schoenen te vullen!
Zo! Hopelijk hebben jullie er wat aan en wie weet volgen er in de toekomst nog.
En wie toch liever het origineel had, mag gerust deze afprinten.
Kunde gij …
Nee ik ga het niet hebben over Peggy.
Over hoe Bruno tegen mij zou zeggen dat er een werkwoord ontbreekt.
Als ik zou vragen, kan jij mij eeehh, een spaghetti, een fles wijn en 2 glaasjes alstublieft?
Wel over Guy.
NEE!!! DAT IS HET KIND DAT GE EEN ANDER HEBT AFGEPAKT!!!
Seg! Diene mens permitteert zich tegenwoordig nogal wa?
Euromillions
Bruno maakt zijn eerste stapjes in de filmindustrie.
Dat het nogal ruw is om de randjes maakt niet veel uit, hij is er vooral in geslaagd een ‘bepaalde sfeer’ mee te geven.
Het resultaat is, laat ons zeggen … overweldigend.
W.
Anneke 1, Anneke 2
Agnes, die ken ‘k ni.
Alicia … ooooh ja, da was bingo.
Anneke 1, da’s die blonde, da was bingo.
Anneke 2 … ooooh … lekkere desuttere
.. en dan, ja Anja, die kennen we.
Ik weet dat ze maar een half uur hebben en dat het wat vooruit mag gaan. Maar van mij had Frank gerust het hele boekje mogen voorlezen!
We spelen een spel vanavond (1)
Het is weekend en dan heb ik de tijd om het eens over wat anders te hebben! Deze keer zal dat zijn: gezelschapsspelen.
Iedereen kent 999 games.
Maar wat voor de één garant staat voor kwaliteit betekent voor de andere niets meer dan het vooruitzicht op een lange saaie vervelende avond. Bruno en ik spelen alle twee graag spelletjes, helaas behoor ik tot de eerste en Bruno tot de tweede groep.
Hier volgt het eerste deel.
Vrijdag, een avond bij vrienden.
vrijdag, een avond bij vrienden
Wil je zien hoe dat afloopt morgen? Kom dan zeker terug!
De week die komt: tips & tricks
Jah! Hier is ze … die eerste week.
De eerste dagen kunnen wij het nog hebben over de thuis-finale. Voor diegenen die inmiddels al onder de mensen zijn geweest, is dit onderwerp helaas al uitgeput.
Dus wat morgen? Tijdens de lunch? Over wat praat je dan?
Wel, hoor eens hier. Het enige wat je nodig hebt is een gemeenschappelijk onderwerp. Natuurlijk begin je tijdens de lunchpauze niet over die eerste kus of dat eerste gebroken hart.
Wat dan wel? Ik geef een voorbeeld.
Alles begon op een avond onder vrienden, we waren druk bezig plannen te smeden voor de toekomst … je kent dat wel.
Ik moet toegeven dat het op die moment niet zo leuk was. Maar mijn vrienden gaven achteraf toe dat ze dat vroeger ook dachten en dat ik er zeker niet mee moet inzitten.
Dus mijn vraag is: wanneer en hoe ontdekte jij dat het niet Disnep was maar Disney?
Blokje kijkt TV. 
