Bij de eerste examenperiode komt de papa van Olivia zijn dochter huilend vertellen dat hij zijn gezin terug wil en dat zij daarvoor moet zorgen. Zij, die het er zo moeilijk mee had en de breuk net verwerkt had.
Vorige week komen Julia en Luc de kamer van Lowie binnengewandeld. De dag ervoor had Luc zijn gehaaste zoon nog verbaasd gevraagd of die niet moest weten hoe de reis was geweest. Wellicht wel Luc, maar Lowie moet studeren, weet je nog? De volgende dag komen onze honeymooners onaangekondigd Lowie zijn verjaardag vieren. Julia met een zak vol ingrediënten en Luc met een fles champagne die hij wandelend en vooral ongevraagd opent.
En gisteren stak Frank als onderdeel van zijn grote anti-Luc campagne een van zijn onnozele flyerkes in een boek van Lowie. Goed idee Frank!
Misschien is het onmogelijk de jeugd uit thuis volledig af te zonderen van alle drama maar probeer als volwassene toch even je verstand te gebruiken en laat dramatische aankondigingen en feestjes voor na den blok.
Voelen jullie het ook? Er hangt iets in de lucht. Een nervositeit. Mijn hart bonst duidelijk iets harder dan goed is. Iedereen is er mee bezig, op twitter, facebook en op de werkvloer. Want vanavond is het zover. De finale van thuis. Het was 16u10 toen ik dit bericht aanmaakte. Dat is exact 4 uur, zolang duurt het nog voor die allerlaatste aflevering van ‘thuis’ begint.
Ik heb een hele week niets op deze blog gezet. Voor alle duidelijkheid, dat is niet omdat het mij niet interesseert. Ik heb de finale zondag al gezien. En ik voel zo hard mee dat het mij niet lukt iets te zeggen zonder iets prijs te geven!! Hierna zullen we drie maand zonder moeten, maar anders dan anders heb ik geen schrik voor dat zwarte gat. Want hier gaan we even over kunnen spreken. Dus niet huilen straks, we hebben elkaar.
Veel plezier allemaal!! Ik ben benieuwd naar de reacties.
Verdorie wat gebeurt hier toch!!
Het speelt zich af voor je ogen en je weet dat er iets niet klopt, maar je kan het niet zien. Hoe hard je ook weet dat er iets gebeurt, je kan het niet zien.
Arme Luc die er zo vaak bijna was en er dan toch niet in slaagde omdat niemand het hem gunt. Want komaan de Luc? Ge weet toch hoe dat hij is.
Daarom probeert hij het helemaal anders. Door te doen alsof het hem allemaal niet interesseert.
Hij laat ons als een goochelaar één voor één zijn kaarten zien, terwijl hij ze openlegt op tafel. Hij laat ons de kaarten bekijken, omdraaien en vergelijken. Ja, dit zijn echt gewone kaarten.
Bij het ondertekenen van het contract had hij het even moeilijk. Heel dat moment schreeuwde uit, dit is verdacht. Hij wou het zeggen hoor, het lag op zijn lippen … Frank, it’s an offer you can’t refuuuuse. Maar hij wist, geen risico’s, intomen. Nadat hij het contract uit diens handen trok, had ik verwacht dat hij boosaardig zou gaan lachen maar zelfs dan hield hij zich koest. Dit was maar een stap in zijn meesterplan.
En sinds gisteren vrees ik, een plan van nog grotere omvang dan eerst gedacht. Met gevolgen voor iedereen.
Julia is iets minder goed in het spel, want zelfs voor haar doen was die reactie op het nieuws van Jens niet normaal. Zo vals dat mijn haar er recht van ging staan. Alsof er een val was opgezet en die beslissing van Jens het enige was waar ze alleen maar op konden hopen.
Wat zien wij hier over het hoofd?
De vraagprijs van de Noorderzon was € 200 000.
Jens heeft € 150 000 en voor hem gaat Peggy € 50 000 onder de prijs.
Zij blijft dan over met € 150 000.
De brouwerij heeft 5 aandeelhouders met elk een gelijk aandeel van € 50 000.
David trekt zijn € 50 000 uit de zaak. Geert brengt € 50 000 in en verdubbelt zo zijn aandeel. Waldek, Frank en Eddy behouden voorlopig hun aandeel van € 50 000.
We kunnen het nog niet zien omdat we een ding niet weten.
Hou je vast … DE PRIJS VAN EEN AANDEEL IN SANITECHNIEK.
En diegenen die dat wel weten zitten er te dicht op.
Er is een reden waarom hij achterhoudt dat hij de aandelen kocht. Hij moet nog één spelletje spelen.
Balletje balletje, het onschuldige spelletje met de bekertjes die hij begint te verschuiven en organiseren tot Franky hem stopt en zegt: Ik snap het al, dat kan niet Luc. Je vergeet één ding, de aandelen van Bram.
En dan eindelijk de grand finale, Luc zal zijn show afmaken als een echte heer.
Hij zal de bekertjes laten staan en Franky heel vriendelijk de kans geven hem te doorzien.
Hij zal vragen: dat is waar, heel belangrijk, de aandelen van bram. Weet jij waar ze zijn?
En als Franky dan heel zelfzeker een bekertje kiest, draait Luc het om. En er zal niks liggen.
Franky zal het niet begrijpen en kijken naar Tibo.
Vragen wat er nu net is gebeurd, heeft Luc dat balletje nog weg kunnen halen?
Was hij stom geweest? Had hij er gewoon zijn voet op moeten zetten? Had hij dan gewonnen?
En Tibo kan dan brullen, deze keer helemaal terecht:
MAAR NEE POEPIE DAT ZIJN DE TRUKEN VAN DE FOOR
JE KON DIT NIET WINNEN, ER IS NOOIT EEN BALLETJE GEWEEST
HOE KUNT GE DA NU NIET WETEN .. GIJ SE IDIOOT.
Agnes, die ken ‘k ni. Alicia … ooooh ja, da was bingo. Anneke 1, da’s die blonde, da was bingo. Anneke 2 … ooooh … lekkere desuttere .. en dan, ja Anja, die kennen we.
Ik weet dat ze maar een half uur hebben en dat het wat vooruit mag gaan. Maar van mij had Frank gerust het hele boekje mogen voorlezen!
Soms lijkt het alsof er in Thuis maar één agent rondloopt.
Want toen Frank na een wilde achtervolging door de straten van een of ander dorp aan de kant werd gezet, was dat *VERRASSING* door Tim Cremers.
Voor de eerste keer in mijn leven riep ik:
Jezus man! Hebben jullie niets beters te doen? De moordenaar van Fien zoeken ofzo?
Frank kent Tim duidelijk niet want wat een idee inspecteur Cremers om te kopen met een pint. Dat werkt alleen omgekeerd, oh wat een vervelende gast is dat toch!
Voor de minder oplettende kijker, ze stonden aan de kant te wachten achter een bocht. En zelfs als dat toevallig was, zou Tim zich beter niet met zo’n zaken bezighouden. Iedereen weet toch dat hij op de verdwijning van Fien is gezet? En dan nog wel met zwaailichten en loeiende sirene. Niet slim.
Jammer want ik had gehoopt op een confrontatie tussen de twee broers. Als ik een van hen had tegengehouden, was het Luc geweest. Want als iemand er verdacht uitziet …
Al meer dan een week erger ik mij aan Leo, al even lang wacht ik op iemand die Leo eens goed op zijn plaats zet. Desnoods Rosa. Leo, als je iemand kwetst, geef dat dan toe!! Yvetje heeft ingezien dat ze niet kwaad kon blijven, ze is jou bloemen komen geven op je feestje. Jullie dachten allemaal dat ze een beroerte ging krijgen, nee hoor ze kwam iets afsluiten. Maar zelfs dat gunde je haar niet. Jij moest de betere zijn. Jij moest naar haar thuis gaan omdat je dacht dat ze je nodig had. En toen ze daar niets van wou weten, was jij gekwetst en zei je schouderophalend dat jij een hand had uitgestoken en dat je niet méér kon doen.
Verdorie Leo, nooit is iemand er in geslaagd zo snel de ‘thuis personages van leuk naar stom’-ladder af te donderen. Van het midden tot helemaal beneden.
Er is slechts een iemand die onder jou blijft staan.
Niet Rafaël, niet Guy. Wel Luc Bomans.
Een verdienste! Want zonder belangrijke verhaallijn, zonder veel dialoog, zonder intriges en zonder ontbijtjes weet hij mij telkens opnieuw te raken! Steeds opnieuw, nu drie dagen op rij weet hij zijn gluiperige persoonlijkheid samen te vatten in één woord.
Joewlia.
Joewlia.
JOEWLIA.
Blokje kijkt TV. 