Dina reed de auto tot op het einde van het veldweggetje en zette de motor uit. Ze schreeuwde het uit en sloeg keihard op haar stuur. Ze stopte niet tot ze haar pols bezeerde.
“ROT TOCH ALLEMAAL OP!” riep ze.
Voor de eerste keer in haar carrière had Dina het moeilijk gehad om haar cool te bewaren. Ze was nochtans met veel goesting aan de opnames van boer zoekt vrouw begonnen. Maar dit moesten wel de vreselijkste weken uit haar televisiecarrière geweest zijn. Die mensen haalden het bloed vanonder haar nagels.
Om te beginnen waren het de boeren en boerinnen zelf die constant naar eigen goeddunken de regels van het programma veranderden. En de productie ging daar gewoon in mee. Toen boer Patrick wou stoppen omdat zijn vrouwen te oud waren, tilde Dina daar helemaal niet zwaar aan. Maar uiteindelijk bleek het een voorbode te zijn van hoe heel het seizoen zou lopen.
Eentje kon niet komen en werd toch geselecteerd. Een andere afwezige komt toch langs, maar dan wel zonder te verwittigen. Dan heb je Timothy die eigenlijk te laat was met zijn brief, geen probleem. Kom allemaal maar af!
Toen Dina stond te kijken naar de salsa-les van boer Luc, werd ze weggeroepen voor een gesprek met Kelly. Toen de camera’s begonnen te draaien had ze geen idee waarom Kelly haar wou spreken. Het was gewoon een mededeling. Ook Kelly zou niet verdergaan met het programma omdat ze toch voor Antoine zou kiezen en ze de tijd van andere mensen niet wou verspillen. Dina verslikte zich even toen ze dat hoorde.
Ze had toen willen zeggen dat Kelly haar eigenlijk voor een voldongen feit zette. Dat Antoine mocht komen was al een uitzondering, een die Dina écht wel wou maken. Ze wou vragen of Kelly wel goed en wel besefte wat zo’n tv-programma maken inhield. Wat zou Kelly ervan vinden als Dina haar zou uitnodigen om met een paar prijsbeesten op de jaarmarkt te komen staan en de dag zelf daar zou zeggen: goh Kelly ’t gaat toch niet door.
Maar bon, ze had haar woorden ingeslikt omdat het wel duidelijk was dat de beslissing toch al genomen was. En omdat Dina altijd professioneel bleef.
Bij de briefing aan het begin van de week had Dina nogal bitsig gereageerd toen ze hoorde dat ze zouden gaan filmen bij Patrick en Kelly. “Waarom?” had ze gezegd, “die mensen zijn er toch zelf uitgestapt?” Er was toen een nogal ongemakkelijke stilte gevallen. Hilde, die de planning doet, had verbaasd haar wenkbrauwen opgetrokken en had gevraagd of er een probleem was. “Nee”, had Dina gezegd, “er is geen probleem.”
Bij Patrick en Kelly aangekomen bleek dat Antoine daar helemaal niet was. Hij kwam wel hoor maar Dina zou op hem moeten wachten. Gelukkig had ze taart bij. En gelukkig is Kelly een goeie prater. Dina was een beetje aan het wegdromen toen Kelly over nieuw leven begon waardoor Dina dacht dat Kelly zwanger was. Gelukkig had Kelly het over een nest pups en ja Dina moest mee gaan kijken. Kijken volstond niet eens, ze kreeg meteen een van die beesten in haar handen gedrukt. Even was ze bang dat Kelly zou zeggen dat ze een van de pups Dina had genoemd. Dat was gelukkig niet zo. Daarna gingen ze buiten op de oprit staan wachten op Antoine, die nog ‘heel veel straten’ weg was.
Ook de (bij uitzondering) teruggeroepen Timothy was te laat. Door het verkeer (alsof Dina niet met de auto moest komen). Net als Nathalie’s vader was Dina geïrriteerd. Maar in tegenstelling tot hem mocht zij dat niet laten merken. Nee, ze had een half uur vriendelijk knikkend naar de opmerkingen van die mopperende pa staan luisteren.
En ook bij de andere boeren hield niemand zich aan de planning. De een moet naar een ‘lang op voorhand geplande’ opleiding. De andere moet gaan werken. Het was voor de kandidaten zelfs te veel gevraagd om zich vrij te maken.
Bij het bezoek aan boer Luc en zijn pasgeboren kalfje waren de stoppen bij Dina doorgeslagen. Ze kon het opeens niet meer verdragen en dan werd dat kalf nog naar haar genoemd. Tegen de crew had ze gezegd dat ze alvast alleen zou doorrijden naar de boerderij van Peter-Jan. Ze moest zogezegd een brief posten.
Ze was rustig naar de auto gelopen en had zich zelfs voor het instappen omgedraaid om even te wuiven naar Luc en zijn dames. Ze zag hoe hij een van hen in een kruiwagen had gegooid om er dan té wild mee over het veld te scheren. Niemand zag haar. Alleen Stijn de regisseur had haar bezorgd nagekeken.
Dina zat nu al een uur voor zich uit te staren in haar auto. Haar GSM ging. Stijn. “ça va?” Vroeg die. “ça va? ZE HEBBEN GODVERDOMME EEN KALF NAAR MIJ GENOEMD!”
Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn. En Dina kon alleen maar huilen. Met lange hartverscheurende snikken. “Dina,” zei Stijn uiteindelijk. “Je moet me geloven als ik zeg dat ik je begrijp. Het zijn geen gemakkelijke opnames geweest. Na dit alles moeten we allemaal eens rond tafel gaan zitten voor een goed gesprek. Er zullen afspraken gemaakt worden … dat beloof ik … en .. Dina?”
“Jaahhh.” Het kwam eruit als een lange zucht. “Sorry,” fluisterde ze.
“Geen probleem”, zei Stijn. “Zien we je vandaag nog?”
“Ja.”
“Kan je rijden?”
“Jaja.”
“Neem je tijd, wij zijn hier al bezig.”
“Oké.” snikte Dina.
“Ellen heeft een bloemstuk voor je gemaakt.” zei Stijn nog.
“Voor mij?” Snotterde Dina.
“Een voor Peter-Jan en een voor jou. In de les cirkel en cilinder, ’t is heel mooi.” Giechelde Stijn.
Dina kon ondanks haar tranen een glimlach niet onderdrukken. Voor de eerste keer sinds lange tijd voelde ze zich terug vrolijk.
“Oké”, zei ze, “ik kom eraan.”
Blokje kijkt TV. 