…

Ik ging eergisteren niets van zeggen. Omdat ik niet snel wou zijn om haar te veroordelen. Omdat ik haar een kans wou geven … 

Maar ik houd het gewoon niet meer.

Femke, waar zit jij met je hoofd!!!!!
Eerst zeg je niets omdat je het zeker wilt weten. En nu blijkt dat de resultaten er nog niet eens zijn.
Nu, dat begrijp ik niet.

Morgen heb ik de uitslag.
Morgen is een vrijdag.

Sowieso een Campo.  

Klauw klauw

Ik zeg het vaak. Over wat gebeurt in thuis verschillen de meningen. Vind jij dat Leo bij Yvetje moet blijven? … dan zal er wel iemand zijn die het opneemt voor Jenny. Ik weet dat niet. Eigenlijk vind ik hem bij niemand passen. Maar Yvetje is het meer gegund. En ik hoop van harte dat ze vertrekken naar het zwarte woud, al vrees ik er wat voor.
Om eerlijk te zijn, alleen als het over ‘Thuis’ gaat, kan ik het verdragen dat iemand een andere mening heeft dan de mijne. Heeft Tom recht op co-ouderschap? Nee. Maar denk jij er anders over? Vertel het mij.

Iets makkelijker is:

Bram en Pauline.
De baby.
… en Julia.

De situatie lijkt eenvoudig!
Ze hebben voor de baby gekozen en gaan het er beste van maken.
Julia moet dat aanvaarden want zij is de enige die dwars ligt. Bij Bram zie je de twijfel meer en meer toeslaan, maar Julia kan dat niet weten en nogmaals: de baby komt er en Pauline heeft haar nodig. Iedereen heeft begrip voor Julia en we weten allemaal: die draait wel bij.

Dat dacht ik, tot nu! Julia ziet dingen die wij niet zagen, maar er wel zijn. Ik vind het jammer dat ik alle afleveringen gewist heb. Het zijn die kleine dingen die een moeder ziet. En ik zag het vandaag ook, ’t ging snel, ’t was onbelangrijk. Maar nu zag ik het ook.
Ongevraagd, met veel geweld, klauwt hij de verpakking aan stukken … voor een boterkoek.

Die jongen moet weg.