Gheghe

Twee vrouwen zitten aan tafel.
Zegt de ene tegen de andere: “Bob heeft mij een vraag gesteld.”
Zegt de andere:

Zie je, Ann? Je kàn grappig zijn!

Word nou niet meteen verliefd.

Oh my …

Nieuwe personages krijgen van mij altijd een eerlijke kans. Ja, zelfs wie Nancy’s job afneemt.

Maar Charité? Oh man, Charité …

Dat is toch een beetje een rare hé?
Het is me niet helemaal duidelijk of dit een blijver is of een Silke Dorade. Ik wist niets van een nieuw personage af totdat ze daar opeens stond.

Maar goed. Wat weet ik over Charité? Niet heel veel.
1. Ze gebruikt haar eigen detergent.
2. Het ziet er een lieve uit maar ze is ook wel een beetje frank.

En ….

Ze zingt graag.

Graag en veel en luid (en vanaf dag één).
Ja toch? Misschien ligt het aan mij maar als zo iemand bij mij zou werken? … Ik zou tegen Bruno zeggen hoe gek ik dat vind en ik zou hem ook vragen of het hem tijdens zijn werk niet stoorde, dat gezang van Charité.

Want je kan weleens neuriën of fluiten. Je kan zachtjes beginnen en dan vergeten dat je niet alleen bent en voluit gaan. Maar Charité weet dat ze niet alleen is en zingt vanaf de eerste toon uit volle borst. Dat is soms leuk maar niet altijd gepast.

Dus Charité, doe even paar scènes zonder zingen.
En misschien komt het nog goed tussen ons!

Spice it up!

Als je erover wil gaan. Ga dan volledig!

It’s too late

Too late.
To say.

You’re sorry.

Madame Doktoor

Ik weet niet hoor, maar sinds heel die adoptie in gang is gezet, heb ik het gevoel dat Marianne en Ann zichzelf hierin een beetje overschatten.

Wat een gedoe zeg. Marianne ging voor de verandering haar goede hart laten zien en probeerde daarom Ann te overhalen toch positief te antwoorden.
Ann zelf wist het niet goed, voelde zich er niet prettig bij maar wou het vooral goed doen. Terwijl er eigenlijk gewoon werd gevraagd naar haar zicht op de situatie. Toch?

Het gesprek had alles weg van een mondeling examen. De persoon die voor haar was geweest, had haar gewaarschuwd. ’t Is een taaie zenne! Ann mocht één van de kaartjes omdraaien en voorlezen.
‘Mag Peggy een kind adopteren? Ja/nee, verklaar.’
Komaan, dacht ze, dit weet ik.

Ann begon eraan met droge mond, trillend, slecht voorbereid en was daarom bloednerveus. Ze won haar zelfvertrouwen terug toen ze dacht dat ze zich het juiste antwoord herinnerde. De psychologe lachte haar vriendelijk toe waardoor Ann alleen maar aangemoedigd werd. Mensen die zich hier ooit door lieten vangen weten het, het is niet omdat iemand zit te glimlachen dat het juist is. Ze doen dat omdat ze willen dat je ongeremd zegt wat je denkt. En vooral dat je niet gaat raden naar het juiste antwoord.

Het kan gebeuren dat men op het einde zegt:
‘Het kon maar het is volledig fout. Ik denk dat U een paar dingen door elkaar haalt. Pas op, je hebt de kennis, dat hoor je … maar geen overzicht op de leerstof. Maar oké, u moest volgend jaar sowieso nog een vak meenemen? Dan geeft het niet zo …’

Tom zei het nog tegen Lynn deze week. Tijdens een mondeling examen is de indruk die je maakt nét zo belangrijk als wat je zegt. Ligt het aan mij of is Tom de laatste tijd de wijzere van de twee?

Weten jullie wat een prachtig geschenk voor mij zou zijn? Voor heel wat kijkers, daar ben ik zeker van. Peggy moet een draagmoeder zoeken.
Vooraleer iedereen begint te roepen dat dit overdreven is, onrealistisch, voorspelbaar, …
Luister even naar wat ik te zeggen heb en denk er dan even over na.

Peggy zoekt een draagmoeder. Een vrouw die ver van hen staat. Ze zullen als volwassen mensen de procedure volgen.
Op het einde zal de draagmoeder zich niet bedenken, ze zal het niet zelf willen houden, ze zal het ook niet verkopen.
Ze zal hen niet oplichten. Ze zal zelfs niet heel even twijfelen. Ze zal na de bevalling uit hun leven verdwijnen of tja, als alle partijen dat willen mogen ze af en toe contact hebben. Bijvoorbeeld bij de 18e verjaardag van ‘dat kindje’. Misschien kan er een brief zijn, die Rosa dan laat verdwijnen. Zie? Mogelijkheden zat. Elke keer ik op tv of in een film een draagmoeder zie opduiken, hoop ik dat ze het voor één keer goed kunnen laten gaan. Nooit kunnen ze de verleiding weerstaan toe te geven aan de vraag, wat als de draagmoeder nu eens moeilijk begint te doen?

Alstublieft! Voor één keer, laat het voor één keer goed gaan!

So sad …

Oh boo hoo.
Let me play a sad song for you …

Mayra zou het beter eens zeggen. Het is genoeg geweest. Het was leuk dat dokter De Decker voorstelde om te helpen maar Mayra wil gewoon doorwerken.
In de tijd dat ze het uitlegt, doet ze het zelf. Is het ook niet wat laat voor Ann om zich te gaan interesseren in het werk van Mayra?
Als ze indertijd naar het verhaal van de stenenzetter had geluisterd, wist ze dat toch al.

Ze loopt al weken rond als een gekwetst vogeltje.

Ja sorry hoor! Ik wil de schorsing niet relativeren maar …
Ze kan eindelijk tijd doorbrengen met haar dochter of wat klusjes doen in ’t huis. Of die pallet en betonblokken zelf gaan weghalen want de overburen zijn het  precies niet van plan. Zo op het voetpad, dat is toch geen zicht? Nee, ze kan op zoek gaan naar een eigen appartement, voor de boel ontploft. Al is het maar voor Mayra.

Echt, ze zou beter verdergaan met haar leven, want het (luister goed Geert) wordt echt pathetisch.
Bijna net zo pathetisch als het woord pathetisch te gebruiken in het echte leven.  En als het dan al gebruikt mag worden, wel zeker niet door Geert.
Marianne is impulsief, hard, egocentrisch en dus een mens. Jij, Geert, bent nen ijzeren hekken.

World’s smallest violin

World’s smallest violin — complete song

Die doktersromans …

Oooh die Ann, zo liegen! Dat had ik nu niet van haar verwacht! En zo slecht liegen dan nog.

Kon ze dat niet opzoeken in haar agenda ofzo?
En dan heel dat gedoe met haar nieuwe collega en die ijsjes. Ze zat te lonken. Het deed me zelfs aan iets denken.

Remember? –> FLASHBACK

Overdreven? Misschien wel. Maar dokter Ann leek mij altijd zo degelijk.
Ik hoop écht dat ik er naast zit.

Laat ons hopen dat de avonturen van Dr. Anne Maas iets dichter bij de realiteit liggen.

Door merg en been

Vonden jullie het ook zo erg? Die reactie van Yvette?
Wij zagen natuurlijk aankomen dat Madeleintje deze keer niet wakker zou worden.

Hartverscheurend was het, hoe Yvetje de gordijnen opendeed.
Hoe ze dan haar kamergenote probeerde te wekken, zich van geen kwaad bewust.

Eerst vrolijk. Dan in vibrato.
MadelEiieeEenneeEEeiiinnneeeEEeeEEEeee!
Wakker worden! MaDeLeiEIIIIIIINNNNNNEeEEeEeeEeEeeeEEee!

Afschuwelijk!
Oh Madeleintje, vorig jaar nog een bijrol, niet eens een goeie.
Dit seizoen wist je op zeer korte tijd een plaatsje in mijn hart te veroveren. We zullen je nooit vergeten!

Yvette, ook al is dit waarschijnlijk niet echt jouw fout.
Je had die boterhammen niet mogen opeten.
DIT VERGEEF IK U NOOIT!!!

Kunde gij …

Nee ik ga het niet hebben over Peggy.
Over hoe Bruno tegen mij zou zeggen dat er een werkwoord ontbreekt.
Als ik zou vragen, kan jij mij eeehh, een spaghetti, een fles wijn en 2 glaasjes alstublieft?

Wel over Guy.

NEE!!! DAT IS HET KIND DAT GE EEN ANDER HEBT AFGEPAKT!!!

Seg! Diene mens permitteert zich tegenwoordig nogal wa?

Desoriëntatie

Het heeft even geduurd maar de eerste fase van de verbouwingen ten huize Bastiaens is dan toch achter de rug. Vandaag werd de eerste kamer opgeleverd. Het atelier van Mayra.

Mijn eerste indruk is: niet zo mooi en ook wel een beetje vreemd.

Ik weet nog precies hoe het plannen van de atelierruimte gebeurd is. Frank en Waldek kregen daar bijna vrij spel. Het maakte voor onze ontwerpster zelfs niet uit hoe haar foto’s omhoog werden gehangen, de loodgieters mochten daar zelf een systeem voor bedenken. Waldek noteerde het allemaal op een papiertje.

Dus ofwel hebben Frank en Waldek zichzelf eens laten gaan en zullen ze zich in de toekomst iets meer gaan profileren als interieurvormgevers. Niet zo dom! Zo zouden ze niet langer rechtstreekse concurrenten zijn van Sanitechniek.

Ofwel is Mayra achter de rug van de kijkers toch specifieker geweest in haar briefing. Dat kan maar dan hadden ze dat moeten tonen.

Als ik het langs de andere kant bekijk denk ik.
WAT??

Mensen, ik kan mij vergissen.

Maar ik zou zweren ….
Dat daar de keuken was.
Ik dacht dat het atelier kwam in de vroegere kantoren van “Uit en Thuis”.
En in mijn herinnering is dat achter Marianne.

Hoe dan ook, ben ik benieuwd wat ze gaan doen met de boomstammen.
Ik hoop het morgen te zien in het eindresultaat!

Aarde aan Guy

Vanaf de eerste moment had ik het al niet met Guy. Niet omdat hij de man is van Mayra hoor, ook tijdens die 5 seconden als figurant brandweerman was dat zo. Ik heb mij niet vergist.

Ook al is het normaal dat hij het er allemaal erg moeilijk mee heeft, Mayra confronteren met het liefdesleven van Ann gebaseerd op een samenvatting van 10 jaar thuis is dom en oneerlijk.
Niet omdat Luc zelf niet veel moet zeggen of omdat het je zaken niet zijn.
Wel om het volgende. Je bent een personage in een reeks, gelieve alles wel een beetje in perspectief te plaatsen.
Wat Luc zei over Ann was waar maar Ann is in vergelijking met de andere personages helemaal niet wispelturig op vlak van de liefde, zij is misschien wel de méést betrouwbare persoon van het dorp.

Je bent er nog maar net en je oordeelt al. In wat voor een boel is Mayra beland?
Kom nu, jullie zijn er samen komen wonen. We kunnen over een paar maand eens komen kijken of je nog steeds een onbeschreven blad bent.

Dit vraagt om een ankerpunt. Je weet wel, die rubriek die ik vorig jaar zelf heb uitgevonden.

Hier komt ie!
Ankerpunt 2: 18/10/2011;Guy;10/05/2012
In tegenstelling tot de andere personages kan jij opnieuw beginnen. Ben jij anders dan de rest? Of laat je je meeslepen, volgens mij heb jij tegen het eind van het jaar een andere vrouw. Julia. We hebben het wel gezien. ❤

Twee man en een paardenkop

En was ze schoon?
Schoon, goh ja … speciaal.

Iedereen zal het willen weten! Want niemand was erbij.
Die trouw, ik vond het wat triest. Dat staat volledig los van Waldek die tegen alle verwachtingen in tòch verscheen.
Om te beginnen, die vrijgezellenavond … arme Luc, een bak bier drinken in de zaak en dan gaan stappen met je neefje en diens beste maat.
Bij alles wat ik zag, dacht ik: “oei, dat had ik toch anders gedaan” of  “hm, toch niet zo goed voorbereid precies”.
Vraagt die Jenny 5 minuten voor ze gaan vertrekken of ze toch de getuige mag zijn, Rosa had dus nog niemand. Anders had ze toch wel gezegd: “hm ok maar er zal wel iemand teleurgesteld zijn”.
Franky die dezelfde dag zijn broek moet laten omzomen en niks van speech of zo heeft voorbereid. Frank die in Ter Smisse gaat eten in plaats van daar voor één dag buiten te blijven. Luc die toch een kater heeft ook al had hij gezegd dat hij niet ging overdrijven.
Allez mensen. Focus nu eens, jullie zitten met een trouw!

Ach ja, het gegeven liefde en relaties in thuis.
Voor een Disney-kid als ik: zeer ontnuchterend. Want het is de realiteit.
Maar tegelijkertijd is het ook zo schoon, want we zien ook die prille liefde, vrij van intriges. De weg van het hart tegen beter weten in.

Want de manier waarop Ann zegt:

Laat mij uitkijken naar de volgende keer dat die ene mij vraagt …
of ik zin heb in een etentje.

Bij de dokter

Je krijgt niet altijd de kans om het zo duidelijk te vragen aan je crush zonder dat het raar is. Alleen als je een dokter bent. Burgerlijke stand?
Gehuwd.

Auw …

Ook de naam van mijn man?

Dubbel auw.

En dan moeten die oorbellen nog aankomen 😦