*remove threat* – *attend to victim*

Als er een nieuw personage in Thuis komt, geef ik ze altijd een kans.
Ik laat het rusten, ik laat ze wat inwerken. Zo ook met Judith.

Wel, mijn mening is gevormd. Ze geeft me de rillingen. Sinds gisteren weet ik waarom en de aflevering van vandaag kon dat alleen maar bevestigen.

Om te beginnen, die blik van haar.
Ze heeft die wel vaker. Nadenkend, alsof ze zich afvraagt wat er eigenlijk van haar verwacht wordt. Blind voor alle menselijke emoties, gefocust op woorden. Ann, haar kinderen, Marianne met haar kapotte horloge, ze leiden haar af van de gebeurtenissen in haar hoofd. Of die blonde vrouw voor de deur van haar spreekkamer. Ik vond dat Femke er wanhopig uitzag, ongerust, in paniek. Judith stelde een paar vragen waaruit ze besloot dat het nog 2 minuten kon wachten. Haar gedachten dwaalden af naar haar patiënt die zat te wachten in haar spreekkamer.

Judith is chaotisch, heel verstrooid. Tot daar aan toe, maar bij Simonne thuis bekroop mij een heel onaangenaam gevoel. Akkoord, Ann was beter rechtgestaan van zodra haar collega binnenkwam maar de manier waarop dat haar werd duidelijk gemaakt was overdreven.

Het was niet de toon van een vrouw die van aanpakken weet. Judith sprak Ann toe alsof die daar ter plekke een aderlating zat toe te passen op Yvetje. Er een boeltje van makend, wartaal uitslaand. Ann zat niet gewoon in de weg, ze was een mogelijk gevaar dat moest worden verwijderd.

Ook Simonne en Femke waren er niet goed van.
Let op mijn woorden. Judith kan wel eens zeer gevaarlijk blijken.

Los daarvan een kleine opmerking over een van de figuranten. Zie het als opbouwende kritiek.

Het is leuk om te zien dat figuranten in ‘Thuis’ keer op keer de lat erg hoog leggen voor zichzelf. Figureren wordt vaak onderschat. Een goeie figurant gaat op in de omgeving. Ze focussen zich op hun eigen gesprek, alsof wat er aan hun tafel besproken wordt nét zo belangrijk is als wat er zich naast hen plaatsvindt. Maar, hier komt het … té goed is ook niet goed. Als je bij de dokter zit en er komt iemand in paniek aankloppen, als er dan zelfs naar jou wordt verwezen, dan is het toegestaan om even te kijken. Je blijft niet vooruit staren alsof de dokter daar nog zit.

De dame die in de spreekkamer zat, had gerust eens mogen kijken.
Niet in de camera natuurlijk! Komaan mannen. Keep it real!

Die doktersromans …

Oooh die Ann, zo liegen! Dat had ik nu niet van haar verwacht! En zo slecht liegen dan nog.

Kon ze dat niet opzoeken in haar agenda ofzo?
En dan heel dat gedoe met haar nieuwe collega en die ijsjes. Ze zat te lonken. Het deed me zelfs aan iets denken.

Remember? –> FLASHBACK

Overdreven? Misschien wel. Maar dokter Ann leek mij altijd zo degelijk.
Ik hoop écht dat ik er naast zit.

Laat ons hopen dat de avonturen van Dr. Anne Maas iets dichter bij de realiteit liggen.

Door merg en been

Vonden jullie het ook zo erg? Die reactie van Yvette?
Wij zagen natuurlijk aankomen dat Madeleintje deze keer niet wakker zou worden.

Hartverscheurend was het, hoe Yvetje de gordijnen opendeed.
Hoe ze dan haar kamergenote probeerde te wekken, zich van geen kwaad bewust.

Eerst vrolijk. Dan in vibrato.
MadelEiieeEenneeEEeiiinnneeeEEeeEEEeee!
Wakker worden! MaDeLeiEIIIIIIINNNNNNEeEEeEeeEeEeeeEEee!

Afschuwelijk!
Oh Madeleintje, vorig jaar nog een bijrol, niet eens een goeie.
Dit seizoen wist je op zeer korte tijd een plaatsje in mijn hart te veroveren. We zullen je nooit vergeten!

Yvette, ook al is dit waarschijnlijk niet echt jouw fout.
Je had die boterhammen niet mogen opeten.
DIT VERGEEF IK U NOOIT!!!

De nieuwe bezems

Amai seg! Ze doet dat goed hé ons Femke.
Nooit gaat ze de confrontatie uit de weg.  Op de meest ongepaste momenten komt zij ergens binnen omdat ze daar moet zijn. Je zou haast denken dat er maar 2 kamers zijn in Winterlicht.
En als er wat fout gaat, komt zij toevallig voorbij met haar kar. Zelfs Yvette schiet zij te hulp.

En dan haar antwoord.
‘Wat komt U eigenlijk het beste uit? Dat ik uit een raam spring of dat ik U gewoon vriendelijk probeer te helpen? Laat de koffie U smaken.’

Daar had Yvetje niet van terug. Die droop af en liet de koffie smaken.
Femke veegt intussen voort, gedienstig, discreet maar met een doel voor ogen. Vastbesloten haar leven te beteren. Nog even volhouden!

Katrien daarentegen, dat is wat minder. Helemaal alleen met Luc in één huis en als enige erfgenaam in het testament van een dementerende Madeleine? Zonder extra verzekering?
Hmmm … we hebben er al met betere kaarten tegen de grond zien gaan.

Yvette < Madeleintje < Femke

Oela, laat het duidelijk zijn. Met Madeleintje wordt niet gesold.

Dat ze die eerste dag al de taart van Yvette opat, was misschien een beetje overdreven. Maar Yvette verdiende het wel en ik was blij dat iemand haar gedrag eens in vraag stelde. ’t Was nodig. Nu is het gewoon eng. Femke was misschien een beetje in fout, die stoot had ze niet zien aankomen. Ze had het ook niet verdiend.
Een bloedneus? Allez zeg!!

Nu is het Madeleine die moet opletten. Want zij kent Femke niet zoals wij ze kennen. Femke kan echt wel ver gaan als ze onder druk staat.
Sommigen noemen haar zelfs: een tikkende tijdbom. Madeleintje kan er misschien niets aan doen maar dat is bij Femke net zo. She just can’t help it.

Harder dan Femke worden ze niet gemaakt.

Ons Little Miss Sunshine

Flauw hoor Yvetje, héél flauw.
Want wat gaat gij daar zitten doen, zitten stralen?
Als een zonnetje? Blij zitten kijken met uw lachend gezichtje?
Goedlachs, goedgezind. Met pretlichtjes in uw ogen?

Yvetje moet opletten want ook al kan ze zich thuis veel permitteren, zonder Simonneke maakt ze geen kans. Madeleine speelt duidelijk een paar niveaus hoger.
We zagen Yvette wel verschieten! … en dan zo heel stoer: Zagen? Ik?
Wat een matige counter, zo zwak dat Madeleine niet eens de moeite neemt het haar te tonen. Haar gezicht onbewogen, dat zegt: ‘this is the face of me not caring’.

Of in haar woorden:
Ooeech menske, zwijgt.