Aanschouw … de boekhouding van Taxi Leo!
De helft daarvan, een volledige map, gaat over ‘lonen personeel’.
Komaan he Simonneke, zoveel werk kan dat toch niet zijn? Ging jij dat gisteren niet doen?
Zet nog even door tot het eten. Waldek is aan het koken. Lees als het kan nog de brief van Angèle en zet je zorgen opzij …
… want vanavond eten we papegaai!
Het is allemaal niet gemakkelijk in ‘t leven. Zeker niet voor Rosa.
Ze doet zo haar best om bij Waldek door te dringen. Maar één ding moet ze toch weten.
Vraag nooit iemand een verhaal, hoe grappig het ook is, opnieuw te vertellen aan iemand die het net heeft gemist. Want ik ken dat!
Jenny zal dat doen voor haar zus en overmoedig beginnen bij het begin terwijl Rosa al staat te gniffelen omdat ze weet wat er gaat gebeuren en Waldek door al die druk alleen maar kan hopen dat hij het misschien gewoon echt grappig vindt zonder geforceerd te moeten doen alsof. Want dat vindt hij zo erg voor Jenny.
En dan komt dat eerste grappige moment waar Waldek weet dat hij moet lachen maar het niet kan omdat Rosa naar hem kijkt met zoveel verwachting dat het alleen maar verlammend werkt.
Rond zijn ogen zit dat vreemde trekje dat mensen hebben die naar een mop luisteren waarvan ze weten dat het niet grappig zal zijn omdat ze moppen nooit zo grappig vinden en toch doen alsof en dan zeggen ‘ha ja, ‘s wel goe’ en zich de droogstoppel voelen die ze eigenlijk in de eerste plaats niet wilden zijn.
Want helemaal gek wordt hij daarvan. Van Rosa die daar staat te kijken en niet toelaat dat Jenny af en toe iets vergeet want ze moet het net zo vertellen als daarstraks … want allez, het was zo grappig en nu vertelt ze het helemaal fout. En voor hem geeft dat niet, maar ’t is zo erg voor Jenny.
Op het einde zal Jenny zeggen: ja sorry, ik was een stuk vergeten.
Waldek staat nog te grinniken want eigenlijk vond hij het toch niet zo slecht?
Nee, echt … hij vond het echt wel grappig. Zeker dat stuk waar Jenny de deur opendeed omdat hij het zich echt kan voorstellen. En dat het dan weer net die klant moest zijn. Dat is zo typisch, nee … écht goed.
En Rosa zal prevelen: ja maar daarnet vertelde ze het wel beter.
——
Dokter Geert had gelijk toen hij zei: geef hem tijd.
Nog heel even Rosa. Laat Waldek gewoon doen.
Sinds gisteren gaat het de goede kant op.
En als hij er klaar voor is, zal hij aan Jenny vragen:
Vertel mij nu maar dat wc-rollen verhaal.
En dan kan zij zeggen …
Al is het maar uit respect voor de verhalen van Jenny.
Het gebeurde allemaal erg toevallig. Nancy vond een in vier gevouwen blad in de vuilbak van kamer 4 (of was het 2?) waarop te lezen stond:
Netheid van de kamers.
Kwaliteit bedden.
Kwaliteit ontbijt.
Dit leek wel een evaluatieformulier voor B&B’s te zijn! En niet zomaar één, deze kwam van …
Eén van de belangrijkste reismagazines van de Benelux!!
Normaal hoor je mensen dan zeggen dat ze die recensent zullen behandelen zoals elke andere gast. Maar misschien is dat omdat er dan camera’s bij zijn en geeft Thuis net een realistisch beeld van wat er gebeurt achter de schermen!
Neenee, Rosa besluit alles op alles te zetten en de meneer van kamer 4 in de watten te leggen. De thermostaat wordt hoger gedraaid (dat doen ze normaal NOOIT). Jenny zal haar beste kookkunsten bovenhalen en meteen ook de beste fles wijn uit de kelder.
Waldek stippelt wandelingen uit en al betwijfel ik dat meneer Janssens zal gaan wandelen, was het toch attent. Alsof dat nog niet alles is, meneer Janssens mag het persoonlijke netwerk van de zusjes Verbeeck gebruiken.
Dit alles staat in groot contrast met hoe de andere gast behandeld wordt. Ook al krijgt hij zonder problemen de handdoek waarnaar hij vroeg, het is duidelijk dat hij verwaarloosd wordt.
Even een wilde gok maar volgens mij is dat de meneer van kamer 2.
Hoe dan ook. Dames en heren. Kraai maar niet te vlug victorie.
De buit is nog niet binnen.
Oh ik ga dat zo missen die ontbijtjes samen.
Wij allemaal Rosa, wij allemaal.
Maar wat ik niet begrijp is dat je dan helemaal naar die werf gaat om te zeggen tegen Waldek dat je een paar weken in ‘Ter Smisse’ gaat logeren. (Wat had ik gezegd?)
Natuurlijk wil je dat even persoonlijk melden, ik heb gewoon te doen met de mensen die daar aan’t bouwen zijn. Dat huis wordt gebouwd op negatieve emoties en intriges.
En er kan nog veel gebeuren, want het seizoen loopt ten einde en dan krijgen we weer een van cliffhanger van jewelste. In thuis is dat niet zelden een dode. En we weten allemaal hoe je een lijk het best laat verdwijnen. Natte cement, jawel!
Soms is het even rustig in thuis en dan is het moeilijk erover te schrijven. Dat hoeft ook niet altijd, dan geniet ik gewoon van de details. In Thuis worden namelijk niet alle grapjes uitgelegd, soms is het zelfs niet helemaal duidelijk of alle personages helemaal mee zijn. Zoals Roza die haar handen op haar buik legt als antwoord op de vraag waarom die trouw er snel moet komen. Luc die met zijn hand in zijn zij, blik naar beneden en wenkbrauwen omhoog met een slap vingertje zwaait en ik terug weet waarom ik het zo’n ploert vind. En Jenny die gekke smoeltjes trekt en verbaasde babygeluidjes maakt.
Tegen het einde dacht ik dat het weer zo’n aflevering zou worden. ’t Is alleen wel vreemd waarom Marianne zo gebrand is op het notarishuis, dat zegt toch weer veel over de plaats ‘Thuis’ … maar dat is iets wat ik bewaar voor de zomerstop.
En dan slaat opeens de spanning weer toe. BAM. Recht in je gezicht. En deze keer gebeurde dat onder de vorm van een zwart boek.
Er is duidelijk iets aan de hand hiermee. Jammer dat ze de kans niet hebben om de ‘werkplanning’ door te nemen want dokter Ann krijgt een dringende oproep binnen, ze moet meteen vertrekken. We keren terug naar het gesprekje van Waldeck en Frank en wat zien wij? Ik had het natuurlijk eerder moeten zien maar nu zitten die toch wel gewoon vlak naast de dokterspraktijk zeker? We zien Ann met gierende banden vertrekken. Waldeck kijkt zelfs nog even op.
Nog iets, als Frank terug bij zijn taxi staat passeert de dokter nog eens, ze vlamt met een rotvaart voorbij en Frank zegt. “Jaja dokter Ann”? Ze moeten dus op een soort van rotonde zitten dacht ik. Maar voor het huis van Marianne is geen straat meer dus dat kan ook niet. Een mogelijke verklaring is dat er werken waren in de straat die Ann wou nemen.
Over de gebeurtenissen daarna ga ik niet veel zeggen, te spannend, te snel.
Alleen dit:
Jaja dokter Ann?
Blokje kijkt TV. 