Waarschijnlijk ligt het aan mij maar de laatste tijd brengt Thuis me in de war. Het is alsof de personages die ik al heel mijn leven ken aan het vervreemden zijn voor mij.
Om te beginnen. Jenny, vrolijke Jenny. Ze doet kinderachtig en dat moet stoppen.
Als Julia een ticket verkeerd intikt, grijpt ze in. Maar in plaats van de situatie onder controle te krijgen, besluit ze het probleem uit te vergroten waar de klanten bij zitten. En Julia moet als straf de 2 koffies die ze aanbood zelf betalen. Dat is maar één voorbeeld. In de ogen van Jenny kan Julia niets goed doen.
Mensen die thuis niet écht volgen kunnen denken dat het misschien gewoon niet klikt tussen die twee of dat het alleen Rosa was die iemand extra wou aannemen. Julia heeft inderdaad haar fouten, om te beginnen die vreselijke onzekerheid die ook mij op de zenuwen zou werken.
Maar nee! Dat is het niet. Ook voor Jenny was Julia meer dan welkom.
De problemen zijn begonnen met de door Rosa spontaan georganiseerde pannenkoekenwedstrijd. Julia zag dat niet meteen zitten en het was zelfs Jenny die haar aanmoedigde. Julia deed mee omdat dat van haar verwacht werd. De sfeer zat toen nog goed. Tijdens de voorbereidingen stonden de twee zelfs te dollen in de keuken.
Julia haalt een grapje uit door te doen alsof Jenny haar pannenkoeken aan het verbranden zijn. Gefopt!
Even later ging het mis. Julia won en meteen had ze het bij Jenny verkorven.
Het zit bij Jenny nog steeds zo diep dat ze zelfs haar totaal overwerkte zus geen tripje naar Polen gunt. Gewoon omdat ze dan even alleen met Julia zou zijn. Gewoon omdat mevrouw verloren is met de pannenkoekenwedstrijd.
Dan had je de double date van Judith, Tom, Ann en Mayra. Waarom die 4 keer op keer jeugdhuis/poolcafé Frens uitkiezen, is mij een raadsel. Maar goed, ze hebben het naar hun zin en Ann vindt het tijd dat ze haar broer iets betaald zet (lang verhaal). Ze doet dat door hem zonder zijn medeweten in te schrijven voor de karaoke. Maar Ann kent haar grenzen hoor.
Om het niet te erg te maken bezorgde ze Jens een opname van het nummer, zodat Tom enkel moet playbacken.
Hij had die eerder deze week mogen inzingen zodat hij wist wat hem te wachten stond. Alleen niet wanneer.
En kijk! Tom blijkt een natuurlijke entertainer. Aangemoedigd door Mayra die ‘yeah’ roept terwijl ze luid en vooral uit de maat op haar been zit te kloppen, weet hij even voor verstrooiing te zorgen bij de rest van het cliënteel. En zo ziet een van de cafébazen de kans schoon om even met zijn geliefde in de privé te verdwijnen. Op de tonen van ‘meisjes’ vinden zij elkaar terug, zetten zij de Frens in vuur en vlam met een heerlijke, sensuele kus.
Toen de aftiteling liep, zei Bruno: ‘Ik kan dit gewoon niet aan.’
En zo bleven wij gisteren toch wel een tijdje verweesd achter.
Blokje kijkt TV. 