De opties van Tante Jenny

Jenny wil van haar aandelen af en dat neemt niemand haar kwalijk.
Want Jenny heeft een enorme waarschuwing gekregen!

Maar aan wie zal ze ze verkopen?

Aan Peter en Luc? Met als hoofdreden het snelle geld? (Het zou immers mooi zijn dat de aankoop van hun mobilhome voor de lente rond is.)
Of aan Peggy, een eerder logische keuze met als enige obstakel Waldek.

En toen dacht ik. Waarom geen derde speler?
Als ik Jenny zou zijn, aan wie zou ik mijn aandelen dan verkopen? Simpel, aan mijn BBF Marianne Bastiaens. Oud geld! Vergeet niet dat Marianne vorige keer ook interesse had. Ze viste toen jammer genoeg achter het net. Toen ze haar bod wou doen, was Luc er al mee weg.

Misschien gaat Jenny een van de dagen wel eens langs bij haar vriendin. Ze weet dat het niet goed gaat met Marianne en eerlijk gezegd zeg ik het tot gisteren ook niet echt goed komen.

Tot Nancy een emmer water over Marianne haar hoofd kiepte.

De actie van Nancy kan verschillende gevolgen hebben. Of Marianne wordt nog gekker.
Of die koude douche was net wat ze nodig had!

De komst van Marianne in de Zus & Zo kan ook voor een boeiende dynamiek zorgen in de B&B! Rosa zal niet weten wie het eerst/meest te haten. En wie weet slaan beide dames de handen wel in elkaar!

Coworkers

Stelling:
Om te genieten van zijn favoriete reeks, mag een thuis-kijker zich de laatste tijd niet al te kritisch opstellen.

Ik denk dat we het daar allemaal eens over kunnen zijn. Misschien vinden sommige mensen dit een positieve evolutie maar ik heb er toch wel even mee geworsteld. De enige manier die het mij mogelijk maakt om trouw te blijven aan de reeks die ik al heel mijn leven volg, is me in de zetel gooien en de gebeurtenissen gewoon op me af te laten komen. Ik onderga het. Toegegeven, ik heb daar enkele weken op moeten trainen. Om de paar minuten kwam er altijd wel een vraag, er was altijd iets wat mij onredelijk leek. Of onlogisch. Met irritatie of zelfs woede tot gevolg. Wat doe ik nu? Ik aanvaard het. Want er is altijd een antwoord te bedenken op die vragen. Al is het er maar één. Een paar voorbeelden. 

Waarom denkt Femke dat er voor haar en Tim nog een toekomst is weggelegd?
Omdat liefde blind is.

Waarom gaat Nancy niet werken in de Frens als ze wordt weggestuurd door Ann als je weet dat ze daar volk te kort hebben en Bram nu zelf de toiletten moet kuisen. Wetende dat Nancy ‘aan haar uren moet geraken’?
Omdat ze in de Frens niet kunnen weten dat Nancy vrij is en Nancy er niet vanuit mag gaan dat ze zomaar kan komen werken wanneer zij dat wil.

Waarom voelen alle vrouwelijke klanten van de Frens zich aangetrokken tot Bram?
Omdat hij een charme heeft die niet overkomt op tv.

Ann wil de banden aanhalen met haar broer en collega en vraagt Tom en Judith om ’s avonds gezellig te komen proeven van haar beroemde paella. Maar als die zeggen dat ze ’s avonds niet kunnen, stelt ze de plannen niet uit. Neenee, ze vervroegt ze en vraagt hen ’s middags al omdat ze toch moeten eten. En ze weet wel dat het dan niet zo gezellig zal zijn en dat haar gasten niet veel tijd zullen hebben. Maar waarom maakt ze dan soep? In een terrine, alsof het zondag is?  -_-
Omdat Ann niet erg veel ervaring heeft in het ontvangen van gasten.

Waarom zou Julia uit eten willen gaan met Luc?
Omdat liefde blind is. En Julia Julia is.

Die antwoorden hebben het mij mogelijk gemaakt opnieuw te … nu ja, genieten. Tot voor kort.

WANT WAT IK NIET BEGRIJP …

Waarom verwacht Luc dat Toon de dispatch kan gebruiken als kantoorruimte? Waar haalt hij dat? Waarom is dat nodig? En waarom vindt Peggy dat oké en moet Simonne iets gaan argumenteren dat eigenlijk heel normaal is? Omdat Toon toch ergens moet werken? Oké, maar waarom daar? Omdat zo’n gedeelde werkplaats tegenwoordig heel erg in is? Oké, maar waarom daar? In de dispatchruimte van een taxibedrijf, losstaand van alle spanningen met de mensen die daar zitten? Sorry, maar nee. Ik probeer, maar het lukt me niet hier iets op te verzinnen.

En wat zit er in die doos? Wat kan er mogelijk te lezen zijn in al die volle kaften. Een cursus event-management voor dummies? De boekhouding van sanitechniek?

Ik zou die doos graag willen inkijken. Mag ik? Misschien vind ik daar wel het antwoord.
Bruno heeft intussen afgehaakt.

1m78, lang blond haar, blauwe ogen en een maatje 36

Zo ziet Els eruit. Tenminste, dat zou ze zelf wel willen.

We hebben haar een hele week niet gezien en er is met geen woord over haar gerept. Ik vrees dat we Els voor altijd kwijt zijn. Vooral Peggy zal haar missen, ook al zal ze dat zelf niet beseffen. Nu haar mentor weg is, behoort ze weer helemaal toe aan Peter en Rosa. Els leerde haar opnieuw lachen maar dat is Peggy opnieuw vergaan.

Als ik had geweten dat Els zo opeens zou verdwijnen, had ik meer over haar gezegd. Gelukkig heb ik met de hulp van Bruno nog enkele beelden kunnen opvissen. Mooie beelden van hoe ze was. Els, een sterke vrouw, om geen grapje verlegen.

Overal waar ze kwam maakte ze indruk. Zelfs op Bram.
Met haar optimisme en nuchtere blik, had ze een paar van de gebeurtenissen van de laatste weken kunnen voorkomen. Ze was beter nog even gebleven.

Google it!

Wat zag ik vandaag bij de stats?
De beste zoekterm ooit om de weg naar mijn blog te vinden. ❤

kapsels sally jane van horenbeeck

En dit is alles wat ik heb. Ik hoop dat het nog niet te laat is!
Het is altijd goed om voorbereid naar de kapper te gaan.

 

 

De magie doorbroken

Even weggeweest maar ik had het een en ander te verwerken.
Met ‘het een en ander’ bedoel ik het huwelijksaanzoek van Peter.
Wie de scene nog eens wil bekijken, dat kan op volgende link.

Heb ik problemen met die trouw? Ja, awel ja, ik heb daar problemen mee.
Nog voor Peggy op de hoogte was, zat Peter al luidop te dromen over de mooiste kathedralen van ons land. Kijk, van mij mochten ze in elke kerk trouwen. Want uiteindelijk, waar wonen onze vrienden uit Thuis? We hebben daar allemaal over gefantaseerd. Af en toe werd er een tip gegeven. Natuurlijk was er niet echt een juist antwoord. Tot voor kort. Want sinds een paar weken, is het enige juiste antwoord op die vraag. Ternat!

Als ik eens terugkijk naar oude foto’s, zie ik dat er vroeger ook wel eens naar die plaats werd verwezen. Dit is van de vrijgezellenavond van Franky.

Een paar keer al pauzeerde Bruno een scène om mij op zoiets te wijzen. Daar wou ik nooit van weten. Thuis speelt zich niet érgens af. Thuis speelt zich overal af. Soms in een dorp en soms in een stad. Dat maakt het net zo leuk.
Nu er adressen in beeld komen en niet alleen de dreef maar ook de rest van de omgeving, heeft het geen zin om te ontkennen. Simonne, Marianne, Luc, Julia en al de rest … ze wonen allemaal in Ternat.

Dus Peter en Peggy zullen moeten trouwen in de kerk van Ternat. Zoals dat geldt voor iedereen.

Trouwen in een andere kerk kan enkel met de toestemming van een bisschop en een geldige reden. Ik heb dat voor de zekerheid opgezocht!
“Het romantisch karakter of het mooie uitzicht van het kerkgebouw zijn geen voldoende redenen.”

IK VIND HET JAMMER DAT HET ZOVER MOEST KOMEN

Mijn mening hé

Ik kan mij wel voorstellen dat mensen soms denken.
“Nee, Blokje, dat vind ik niet.” of
“Hmmm, daar zit je toch fout hoor.” of
“Ja seg, maar bekijk het eens van de kant van Rosa?”

Ik heb ook heel de tijd gezegd dat Ann in mijn ogen overdreef en haar problemen boven die van haar omgeving zette. Ja, ik vond dat. En daar neem ik niets van terug.
Nu er sprake is van een depressie, liggen de zaken anders. Ik vind nog steeds dat ze zichzelf beter niet had afgezonderd, het had er echt wel anders kunnen uitzien. Maar dat maakt niet uit, want voor een depressie kies je niet.

Haar omgeving heeft het door dus ik hoop dat het allemaal goed komt met haar.
Zelfs Marianne ziet eindelijk wat er aan de hand is. Die uitval van Ann eerder deze week was niet normaal. Dat irriteert mij omdat het niet eerlijk is. Ik vond de reactie van Ann het meest menselijke dat ik haar ooit heb zien doen. De paranoia van Marianne liep de spuigaten uit. Marianne zal altijd een van mijn favorieten zijn, maar genoeg is genoeg.

Dus nee, mijn visie ligt niet vast. Zo heb ik Luc een hele week lang ‘sympathiek’ gevonden. En zo vind ik Tom de laatste tijd ook meevallen. Misschien moet ik dat af en toe zeggen.
Daarom is het tijd voor een kleine tussenstand!

Laat ons beginnen met die award voor de grootste aansteller. Waar Ann wekenlang zonder enige concurrentie op de eerste plaats stond. De cry baby van deze week is ……

Tibo, een groot klein kind.

De prijs voor het meest herkenbare personage gaat dan ook naar Franky. Ik voel zijn irritatie, verontwaardiging en het is duidelijk dat hij het gedrag van Tibo bij momenten eerder lachwekkend vindt. Want oh, wat drijft die man het ver. Hij zou zichzelf moeten bezig zien.

En dan, om in negatieve sferen te blijven. De grootste sfeerbederver is dan weer wel een vaste waarde. Rosa. Om duidelijke redenen.

Net zoals bij Franky en Tibo zorgt haar partner voor het tegengewicht. Waldek is de redelijke en optimische stem. Samen zijn zij het duiveltje en het engeltje op de schouder van Peggy.

Dat brengt ons bij de laatste award. De prijs voor de meest onstabiele persoonlijkheid is voor Peggy. Niet alleen omdat zo gemakkelijk te beïnvloeden is.

Want geef toe, die doet soms raar he?

Wijze woorden

Eindelijk!!!
Eindelijk gebruiken Peggy en Ann hun verstand. Eindelijk laten ze zich niet leiden door hun moeders. Peggy reikte gisteren haar hand en Ann nam ze aan.

Marianne was er in het begin gerust in. Ze was er wellicht van overtuigd dat Peggy meteen frontaal in de aanval zou gaan.
Maar Peggy had echt iets te zeggen deze keer. Toen Marianne deze wijze woorden hoorde, wist ze dat ze moest ingrijpen. Het was een wanhopige poging maar wel die met de grootste kans op slagen. Marianne moest Ann niet overtuigen, Marianne moest Peggy kwaad krijgen.

Pas op, ze was er bijna in geslaagd hoor. Even leek het alsof Peggy door het lint zou gaan.

No no, filthy lies! She wants the precious. We mustn’t listen!
They’ll steal it from us. Sneaky little liars. Wicked, tricksy, false!

Maar Marianne had het fout en ik moet toegeven, Peggy verraste me. Ze heeft zich werkelijk als een dame gedragen. Een die klaar is om haar verantwoordelijkheid te nemen. Ik geloof in haar.

Eén ding moet ik nog zien gebeuren. Als Rosa weer afkomt met dat ‘gedoe’ van haar, wil ik dat Peggy haar de mond snoert. Want het moet maar eens gedaan zijn met die negatieve energie. Eén iets steekt nog altijd bij mij. Dat hele gesprek met Peter spookt nog steeds door mijn hoofd. Samengevat in één zin.

Er zijn bepaalde dingen die je niet zomaar kan zeggen om dan achteraf te doen alsof er niets is gebeurd.
Sommige dingen blijven hangen en ik vind dat verontschuldigingen op hun plaats zijn hier!

Het belangrijkste is dat we weer met een goed gevoel kunnen kijken naar onze favoriete reeks!

Desoriëntatie, deel 2

Ik ga beginnen bij dokter Ann die zich gisteren in mijn ogen ongelooflijk slecht heeft gedragen. Ze moest zich schamen!

Ann De Decker is nooit de vlotste geweest en dat zal ze nooit zijn. Dat geeft ook niet. Ja?
Maar ze heeft het wel altijd makkelijk gehad. Beschermd door familie en een omgeving die haar respecteert als dokter. In tijden dat het minder gaat, moet een mens beseffen dat je respect moet en kan verdienen.

Om te beginnen had ze helemaal niet moeten komen. Serieus. Ann kent daar bijna niemand. Natuurlijk was ze welkom. Maar ze had gerust kunnen passen. Ik kan mij trouwens niet herinneren haar ooit gezien te hebben op een ander feest. Ik kan mij vergissen.

Ze had nochtans haar best gedaan. Ann had een feestjurk aangetrokken en iets speciaal met haar haar gedaan. De manier waarop was niet de beste keuze. Je haar opsteken in iets wat Bruno omschrijft als een ‘Virginia Woolf kapsel’ is misschien niet gepast voor een lijdende vrouw die naar een feest wordt getrokken omdat het haar goed zal doen.

Uitstraling is belangrijk en dit is niet de manier om ergens binnen te komen.

Dan lopen de mensen weg ja. Tibo en Franky kennen Ann zelfs maar vaag.
Ze had hen vriendelijk kunnen toeknikken. Ze had kunnen vragen: Waar is de gelukkige? De meest logische en volgende stap is de bruid en bruidegom feliciteren.
Wat je zeker niet doet is meteen een bord nemen en om eten gaan zonder iemand een blik te gunnen. Dat is onbeleefd en dan gaan de mensen kijken ja. Niet omdat ze een moordenares zien staan. Iedereen heeft daar wel iets op zijn kerfstok.

Kijk naar Femke.
Of Peggy! Weer helemaal in haar nopjes. Ze neemt een bordje en dient zich zomaar aan. Een gesprek met haar aangaan was voor Ann de perfecte manier om op te gaan in het feest. Maar nee hoor.
Met zo’n ‘weet ik veel’ gezicht maak je je niet populair.
Gelukkig kon Peggy al snel weer lachen. Over haar maak ik mij wel wat zorgen.
Iets met die ogen, die blik … we houden het in ’t oog!

Bovenstaande samengevat, Ann moet zich ofwel herpakken of ze moet het goed doen.
Alles daartussen is pure aanstellerij.

Vraag en aanbod

Belangrijk voor elke blogger.
Het aantal bezoekers en goed weten hoe mensen hun weg vinden naar je blog.

De zoekwoorden zie je staan bij je statistiekjes. Meestal zijn dat gewoon kernwoorden maar af en toe zijn het ook echte vragen zoals ‘wie is vermoord soap thuis guy?’ of ‘fien waarom dood winterlicht getuige?’.

Omdat die mensen nooit echt antwoord kregen, heb ik besloten vandaag een paar van de meest recente vragen te beantwoorden.

De eerste vraag werd 2 keer gesteld door mensen die ofwel niet goed opletten ofwel net zijn beginnen kijken.
‘soap thuis hoe is kasper overleden’ – ‘hoe gestorven kasper uit thuis’
Awel, Peggy had pepperspray besteld vanop internet. Waarom? Alex is terug vrijgekomen en Peggy had schrik gekregen en dat dan maar zomaar besteld. Een ander mens is dan op zijn hoede of gaat misschien niet op haar eentje de Noorderzon afsluiten als het al lang donker is buiten. Peggy daarentegen moest de held weer spelen. Dus Peggy is alleen in de Noorderzon en wie komt daar binnen? Kasper. Die brave jongen komt het geld terugbrengen dat hij de vorige nacht had gestolen uit de kluis (dat is nooit echt uitgesproken maar de oplettende kijker wist dat omdat hij een sleutel had met het logo van de noorderzon en een enveloppe met daarop net hetzelfde logo en een dik pak geld). Soit, je hoort me al komen. Peggy denkt dat het Alex is en spuit haar pepperspray leeg in het gezicht van haar broer. Die valt met zijn hoofd op een trapje en raakt zo in coma. Hersendood. Het wordt al snel duidelijk dat hij niet meer te redden is dus besluiten ze zijn organen af te staan om zo andere mensen te redden. Kasper had dat zo gewild. Maar wat zegt Peggy dan op de koffietafel? ‘Ik ga ook orgaandonor worden’. Ha! En dan verschieten dat Waldeck zo reageert. Bruno vond het overdreven maar ik blijf erbij … Peggy had haar mond moeten houden.
IN PLAATS VAN WEER DE HELD TE GAAN SPELEN.

En dan heb je: ‘muziek uit soapserie thuis kasper overlijden’.
Er is inderdaad op een bepaald moment verwezen naar de muziek die tijdens de dienst werd gespeeld. Ik ga ervan uit dat het hierover gaat. Nancy én Jenny hebben allebei gezegd dat de muziek prachtig was. Rosa wist ons te vertellen dat de muziek gekozen is door Waldeck. Dat wekt natuurlijk enige nieuwsgierigheid op. En ook ik vroeg mij even af wat dat dan wel was. Jammer genoeg is dat niet te weten want laat ons niet vergeten, het is niet echt .. en aangezien er geen beelden van de dienst zijn, is er ook niet écht muziek gespeeld. Zie je?
Maar laat ons één ding duidelijk zijn, het was niet ‘Antony en de Johnsons’.

En dan tot slot een vraag die steeds (meerdere keren per week, echt waar) blijft terugkomen en waarschijnlijk te danken is aan een post van twee jaar geleden. *klik hier*
Blijkbaar is er een enorme nood aan afscheidgedichten voor collega’s.

Speciaal voor de mensen die in de toekomst hier terecht zouden komen, heb ik er zélf een paar geschreven.

Afscheidsgedicht collega.

Een fijne collega,
altijd te vinden voor een leuke babbel.
Voor een knipoog of een troostende schouderklop.
We zullen je missen!!
Veel plezier met je volgende job/pensioen/aanslepende ziekte. (wat past)

Hopelijk tot ziens!!

—

De overzetboot.

Wie na jou komt,
staat vast verstomd.
Want wij zullen hem toebrullen:
Je hebt grote schoenen te vullen!

Zo! Hopelijk hebben jullie er wat aan en wie weet volgen er in de toekomst nog.
En wie toch liever het origineel had, mag gerust deze afprinten.

Voesj

Rosa en Jenny kennen Peggy goed genoeg om te weten dat er iets aan de hand is en maken zich allebei terecht zorgen.
Rosa omdat haar dochter weer eens gekwetst zal worden. Jenny omdat ze echt wel dacht dat Peggy iets geleerd zou hebben na heel die situatie met haar Bianca.

Wie o wie heeft gelijk?

Ik volg Jenny.
Peggy geeft dan wel toe dat ze niet goed bezig is en even lijkt het alsof ze er iets aan gaat doen.

… toch zie ik het haar nooit écht proberen.
Nu niet en vroeger niet.

Tegen de waanzin

Je kan eens onnozel doen, er mag eens gelachen worden.
Peggy, slaaf van haar impulsen, drijft het altijd iets te ver.

Even dacht ik.
’t Is gebeurd!
She lost it. Peggy is gek geworden.

Maar nee hoor, het is nog steeds dezelfde. We weten hoe ze is …

Te nemen of te laten.

Chocolaatjes

Het gebeurde allemaal erg toevallig. Nancy vond een in vier gevouwen blad in de vuilbak van kamer 4 (of was het 2?) waarop te lezen stond:

Netheid van de kamers.
Kwaliteit bedden.
Kwaliteit ontbijt.

Dit leek wel een evaluatieformulier voor B&B’s te zijn! En niet zomaar één, deze kwam van …

Eén van de belangrijkste reismagazines van de Benelux!!

Normaal hoor je mensen dan zeggen dat ze die recensent zullen behandelen zoals elke andere gast. Maar misschien is dat omdat er dan camera’s bij zijn en geeft Thuis net een realistisch beeld van wat er gebeurt achter de schermen!
Neenee, Rosa besluit alles op alles te zetten en de meneer van kamer 4 in de watten te leggen. De thermostaat wordt hoger gedraaid (dat doen ze normaal NOOIT). Jenny zal haar beste kookkunsten bovenhalen en meteen ook de beste fles wijn uit de kelder.
Waldek stippelt wandelingen uit en al betwijfel ik dat meneer Janssens zal gaan wandelen, was het toch attent. Alsof dat nog niet alles is, meneer Janssens mag het persoonlijke netwerk van de zusjes Verbeeck gebruiken.

Dit alles staat in groot contrast met hoe de andere gast behandeld wordt. Ook al krijgt hij zonder problemen de handdoek waarnaar hij vroeg, het is duidelijk dat hij verwaarloosd wordt.
Even een wilde gok maar volgens mij is dat de meneer van kamer 2.

Hoe dan ook. Dames en heren. Kraai maar niet te vlug victorie.

De buit is nog niet binnen.

Een vrouw met ballen

Er zijn 2 dingen waar ik een hekel aan heb.
De uitdrukking ‘een vrouw met ballen’ en bananen (ik vind dat vies).

Maar toen Peggy, teleurgesteld omdat de confituur op was een banaan begon te eten, was mijn interesse gewekt. Peggy woont terug bij haar moeder! Zoals vroeger op de loft, zullen ze weer samen ontbijten.

Het echte voorsmaakje kwam pas toen ze ging kuisen in de Noorderzon.
Want dweilen doet ze op dezelfde manier als eten.

Zonder stijl.
Met overdaad.
Peggy is hoe zij zelf zou zeggen:
een vrouw met ballen.

‘De werf’

Oh ik ga dat zo missen die ontbijtjes samen.

Wij allemaal Rosa, wij allemaal.

Maar wat ik niet begrijp is dat je dan helemaal naar die werf gaat om te zeggen tegen Waldek dat je een paar weken in ‘Ter Smisse’ gaat logeren. (Wat had ik gezegd?)
Natuurlijk wil je dat even persoonlijk melden, ik heb gewoon te doen met de mensen die daar aan’t bouwen zijn. Dat huis wordt gebouwd op negatieve emoties en intriges.
En er kan nog veel gebeuren, want het seizoen loopt ten einde en dan krijgen we weer een van  cliffhanger van jewelste. In thuis is dat niet zelden een dode. En we weten allemaal hoe je een lijk het best laat verdwijnen. Natte cement, jawel!

Wat heb je daar, Peggy?

Gisteren viel mij toch weer iets op, niet toevallig in de keuken van Peggy en Rosa.

Tom: Maar ik wil ook een stukje.
Peggy: Smeert u zelf een boterham.

Aangezien ze wil dat Tom zijn boterhammen zélf smeert, ga ik er even van uit dat wat zij vast heeft een boterham is.
Maar zoiets heb ik nog nooit gezien.

Wat is dat Peggy? Wat is dat? En waarom toch weer zo speciaal?

De eetgewoonten van Rosa en dochter.

Deze week ben ik eindelijk terug thuis beginnen kijken, en guess what! … ik kan nog steeds volgen. Ik weet nog goed dat ik vorige keer blij was dat Peggy niet langer in de keuken van Ter Smisse kwam eten, zij en haar moeder hebben namelijk wansmakelijke eetgewoontes, iets waar ik sowieso nogal gevoelig voor ben. Wat zie ik nu? Ze delen opnieuw een keuken. Tijdens het bespreken van het baby-feest van Sandrine en de missing 800000 euro van Peter, speelde Rosa met een stuk gerookte ham, nogal duidelijk … nu vraag ik me af waar ze dat rond rolde, een paar keer, opnieuw. Ik denk dat het een dadel was. Iemand?