Sta maar terug recht!

Over Marianne.
Het is geen geheim dat ik altijd al in haar kamp heb gezeten. Onvoorwaardelijk!
En dat is dan ook de reden waarom het hier wat stilletjes was de laatste tijd. Ik was niet weg maar sinds de verscheurde foto’s van Sandrine (dochter Geert) dacht ik haar nooit meer te kunnen vergeven. En het idee Marianne nooit meer kansen te kunnen/mogen geven maakte het mij enorm lastig.

Maar vrijdag kwam de vergeving spontaan.
Marianne zat toen met oprechte spijt (dat weet ik) haar vonnis af te wachten. Ze hoopte samen met mij op een straf zwaar genoeg om verlossing te brengen. 

En oh die kwam er. De straf werd zelfs onverdiend wreed dankzij Helene, die stond Geert daar even te steunen met een ongelooflijk triomfantelijk gezicht. Mevrouw had er duidelijk plezier in!

Geert heeft Marianne omgewisseld voor een exemplaar van hetzelfde slag. In plaats van het eindelijk rustig aan te doen, laat hij zich door Helene overtuigen de strijd verder te zetten. YES!! Schadeclaims, laat maar komen.

Wat verder in de aflevering werd er een muzikaal intermezzo ingezet. Ik heb het over een van die stukjes waarin ze een nummer laten horen terwijl ze verschillende personages laten zien. Dat doen ze wel meer en dat doen ze goed maar deze keer was het toch anders!
Ze gebruikten daarvoor ‘wise up’ van Aimee Mann. Een nummer waar ik heel bekend mee ben. Het is namelijk onlosmakelijk verbonden met een van mijn favoriete films. Magnolia. Het nummer werd zelfs voor de film geschreven.

Kort samengevat, de film toont ons een dag uit het leven van verschillende personages. Wat hen bindt is hun onmacht in het leven. De vraag is vooral of het hier om toeval gaat of dat ze alles niet vooral aan zichzelf te danken hebben. Als je niet even stilstaat en terugkijkt, maak je snel dezelfde fouten. Dit is een zwakke samenvatting maar het is hier niet nodig  om een 3 uur durend meesterwerk uit te leggen. Wat wel belangrijk is, is die bepaalde scene met ‘wise up’. Het is een kantelmoment, we zien de personages even stilstaan, de tekst van het nummer heeft betekenis. De muziek is meer dan een soundtrack. Zo belangrijk dat ze ook meezingen.

Het fragment kan je hier bekijken.

Wat het allemaal nog specialer maakte (en nu komt het) was mijn rage-quit post van 2 jaar geleden. Die eindigde zo:

Uit het bericht van 10/04/2013. Let vooral op de laatste woorden!

2 jaar geleden drukte ik mijn ongerustheid uit met een verwijzing naar wise up. Sinds die dag zat ik te wachten op dat besef bij onze vrienden uit Thuis. Nu maar hopen dat de keuze van dit nummer niet toevallig is en iedereen zich bewust is van de betekenis ervan.

He Marianne, ik ben terug!
Ik ben eigenlijk nooit weggeweest.

It’s too late

Too late.
To say.

You’re sorry.

Heartbreaking

Oh wat vond ik het allemaal zielig! Het was al lang duidelijk dat er iets moest gebeuren. Ik begreep Mayra wel maar ik dacht dat zij en Ann zouden verhuizen. Maar wat blijkt dan? Marianne moet het huis uit! Waanzin!

Hoe durven ze. Dat lieve oude vrouwtje zomaar uit haar huis zetten.
Oh Marianne, ik zou haar zo graag vastnemen en zeggen dat het allemaal goed komt.

Haar vader zaliger

Oh Marianne!!
Ik weet nog hoe blij je was toen Tom besloot zich in te schrijven bij de balie.

 Het zag eruit als de start van een mooie carrière. Hoe trots was je. En vooral, hoe trots zou jouw vader zijn.

Het kan raar lopen, het leven. Mag dat ook in je schriftje?

Mijn mening hé

Ik kan mij wel voorstellen dat mensen soms denken.
“Nee, Blokje, dat vind ik niet.” of
“Hmmm, daar zit je toch fout hoor.” of
“Ja seg, maar bekijk het eens van de kant van Rosa?”

Ik heb ook heel de tijd gezegd dat Ann in mijn ogen overdreef en haar problemen boven die van haar omgeving zette. Ja, ik vond dat. En daar neem ik niets van terug.
Nu er sprake is van een depressie, liggen de zaken anders. Ik vind nog steeds dat ze zichzelf beter niet had afgezonderd, het had er echt wel anders kunnen uitzien. Maar dat maakt niet uit, want voor een depressie kies je niet.

Haar omgeving heeft het door dus ik hoop dat het allemaal goed komt met haar.
Zelfs Marianne ziet eindelijk wat er aan de hand is. Die uitval van Ann eerder deze week was niet normaal. Dat irriteert mij omdat het niet eerlijk is. Ik vond de reactie van Ann het meest menselijke dat ik haar ooit heb zien doen. De paranoia van Marianne liep de spuigaten uit. Marianne zal altijd een van mijn favorieten zijn, maar genoeg is genoeg.

Dus nee, mijn visie ligt niet vast. Zo heb ik Luc een hele week lang ‘sympathiek’ gevonden. En zo vind ik Tom de laatste tijd ook meevallen. Misschien moet ik dat af en toe zeggen.
Daarom is het tijd voor een kleine tussenstand!

Laat ons beginnen met die award voor de grootste aansteller. Waar Ann wekenlang zonder enige concurrentie op de eerste plaats stond. De cry baby van deze week is ……

Tibo, een groot klein kind.

De prijs voor het meest herkenbare personage gaat dan ook naar Franky. Ik voel zijn irritatie, verontwaardiging en het is duidelijk dat hij het gedrag van Tibo bij momenten eerder lachwekkend vindt. Want oh, wat drijft die man het ver. Hij zou zichzelf moeten bezig zien.

En dan, om in negatieve sferen te blijven. De grootste sfeerbederver is dan weer wel een vaste waarde. Rosa. Om duidelijke redenen.

Net zoals bij Franky en Tibo zorgt haar partner voor het tegengewicht. Waldek is de redelijke en optimische stem. Samen zijn zij het duiveltje en het engeltje op de schouder van Peggy.

Dat brengt ons bij de laatste award. De prijs voor de meest onstabiele persoonlijkheid is voor Peggy. Niet alleen omdat zo gemakkelijk te beïnvloeden is.

Want geef toe, die doet soms raar he?

Wijze woorden

Eindelijk!!!
Eindelijk gebruiken Peggy en Ann hun verstand. Eindelijk laten ze zich niet leiden door hun moeders. Peggy reikte gisteren haar hand en Ann nam ze aan.

Marianne was er in het begin gerust in. Ze was er wellicht van overtuigd dat Peggy meteen frontaal in de aanval zou gaan.
Maar Peggy had echt iets te zeggen deze keer. Toen Marianne deze wijze woorden hoorde, wist ze dat ze moest ingrijpen. Het was een wanhopige poging maar wel die met de grootste kans op slagen. Marianne moest Ann niet overtuigen, Marianne moest Peggy kwaad krijgen.

Pas op, ze was er bijna in geslaagd hoor. Even leek het alsof Peggy door het lint zou gaan.

No no, filthy lies! She wants the precious. We mustn’t listen!
They’ll steal it from us. Sneaky little liars. Wicked, tricksy, false!

Maar Marianne had het fout en ik moet toegeven, Peggy verraste me. Ze heeft zich werkelijk als een dame gedragen. Een die klaar is om haar verantwoordelijkheid te nemen. Ik geloof in haar.

Eén ding moet ik nog zien gebeuren. Als Rosa weer afkomt met dat ‘gedoe’ van haar, wil ik dat Peggy haar de mond snoert. Want het moet maar eens gedaan zijn met die negatieve energie. Eén iets steekt nog altijd bij mij. Dat hele gesprek met Peter spookt nog steeds door mijn hoofd. Samengevat in één zin.

Er zijn bepaalde dingen die je niet zomaar kan zeggen om dan achteraf te doen alsof er niets is gebeurd.
Sommige dingen blijven hangen en ik vind dat verontschuldigingen op hun plaats zijn hier!

Het belangrijkste is dat we weer met een goed gevoel kunnen kijken naar onze favoriete reeks!

Kookpunt bereikt

Dit moet het zijn.

De uitdrukking op mijn gezicht tijdens de aflevering van gisteren. Het werd me even te veel. Wat een rotaflevering! Waarmee ik niet wil zeggen dat het geen goeie was he. Ik leef gewoon heel erg mee.
Waar zijn die eigenlijk mee bezig allemaal? Doe eens even normaal seg. Om te beginnen …

Ze overdrijft niet alleen, ze verdraait de waarheid. Lowie gelooft wat hij wil maar de mensen die net zijn beginnen kijken, moeten even heel goed luisteren.

Op het oudejaarsfeest zei Jana dat ze zo reageerde omdat Bram haar op regelmatige basis bedroog. Is dat zo dan? Jaloezie is een eigenschap als een ander, daar kan ik mee leven. Maar dat was ze al van in het begin.
Het enige dat wij weten van bedriegen is een paar sms’jes die Jana gelezen had van een meisje dat ze niet kende.
Daarin stond gewoon dat het een leuke avond was. En gisteren zei ze weer zoiets. Ze insinueerde dat Bram vertrokken is omdat het te serieus werd.

Bram is niet vertrokken omdat Jana te dichtbij kwam. Bram is vertrokken omwille van zichzelf.
Tibo was niet blij met hem. Begrijpelijk, waarschijnlijk was hij ook niet de juiste jongen voor Jana. Maar hij probeerde wel. De scheldtirade van Tibo tijdens het feestje dat Bram daar georganiseerd had voor Jana was buitenproportioneel. Bram had Tibo niet mogen slaan, akkoord. Maar hij stond ook zo te roepen. De reactie van Jana was de druppel. Bram voelde zich toen echt de loser waarvoor iedereen hem hield en is gaan nadenken. Niet over Jana, over zichzelf. Hij is even alles op een rijtje gaan zetten en ik hoop dat hij daarna terug komt. Om orde op zaken te stellen.

Eddy is lui, onverantwoordelijk, ongeïnteresseerd, een regelrechte egoïst. Daarbovenop heeft hij altijd een uitleg klaar. Onbegrijpelijk dat Nancy dit blijft pikken. Eerst is hij te tam om Britney te helpen met haar leesoefeningen (1 blaadje). En nu is het te veel gevraagd hulp te zoeken? Hij is gewoon te lui om tot daar te gaan.

Waar zitten Rosa en Peggy toch weer over te stressen? Rosa blaast het weer eens allemaal op nog voor er iets is gebeurd. En ze moet Jenny met rust laten.

Over Ann zou ik mij geen zorgen maken. Die psychologe is daar met een bepaalde reden, als iemand iets vertelt dan plaatst ze dat. Ann was gisteren een beetje onredelijk tegen Peggy. Haar mening is duidelijk gekleurd en daar houdt die vrouw rekening mee. Daarom is ze daar ook.
Of dachten jullie nu echt dat jullie een goede indruk aan het maken waren? Toen jullie daar allemaal samen stonden te knuffelen achter de tap? Toen het ging over de taxi’s en tante Jenny? Eerlijk, het was een beetje raar.

Zo blij als een …

Sandrientje.
Ik vind het altijd zo grappig als Marianne en co het hebben over hun oogappel. Hoe die geen 2 minuten had kunnen zwijgen over het grootouderfeest. Dat ze zo blij was met haar dokterssetje. Dat ze Geert zo graag ziet.

Awel, ik zie dat dus niet …
En als Ann dan zo vertederd staat te kijken. Dan vraag ik mij écht af wat Sandrientje ervan vindt.
Wat zit er in dat hoofdje …

Ben je daar écht graag Sandrientje?

 

Guess who’s back

Marianne Bastiaens.
Onaangetast, harder dan ooit en toch …

Zoals we ze kennen.

Like a lady

 

Een hart breekt zij in stijl. 

En blozen dat ze deed

Eén nieuwtje, Geert! Eén nieuwtje uit de sportbijlage.
Was dat nu echt te veel gevraagd?

Marianne doet zo haar best en Geert heeft genoeg kansen gehad.
Vanaf nu is het David helemaal gegund. Onze zegen heeft hij.

Fado ♥

Yeah baby

Omdat het zo onnozel en grappig was en je dat dan niet wil vergeten …

Hihi! Marianne toch!

Burglary!

Die inbraak bij Marianne eerder deze week … verdorie! Ze laat mij niet los.

Het zag er zo knullig uit met die muts en dat zakje waar de juwelen in verdwenen vooraleer de inbreker zijn rooftocht verder zette. Waar kende ik dat toch van? Ze hadden hem of haar net geen zwart wit gestreept truitje gegeven.

En toen wist ik het weer!
THE SIMS!

Iedereen die ooit de sims speelde weet hoe belangrijk een goed alarmsysteem is. De inbreker geraakt dan wel binnen, maar komt meestal niet verder dan de eerste kamer. Onbegrijpelijk dat ze dat bij Marianne thuis niet hebben.
Misschien had Geert, goed dronken, zelfs daar niets van gemerkt. Tim Cremers was sowieso meteen gekomen.

Sloddervos

Nu weet ik waarom ik Marianne zo veel vergeef.
Dat is omdat haar schattigheid het uiteindelijk altijd wint van haar boosaardigheid.

Want ik geloof dokter Smekens als hij zegt dat het echt niet bewust was.
Marianne mag gewoon haar schriftje niet laten rondslingeren.

Het oog van de storm.

Is iedereen wat gekalmeerd? Heeft het weekend rust gebracht? Even testen.

Rustig mensen, het is maar een soap. ’t Is niet echt. Donderdag voelde ik al nattigheid, vrijdag was ik in alle staten. Nu zie ik het allemaal anders.
Guy die wou toch gestraft worden? Eigenlijk wou die gewoon met rust gelaten worden. Nee?

Maar wat krijgt hij? De vrijspraak. Met Luc als enige vriend, die laatste kennende neemt die Guy meteen terug in dienst en gaan ze ’s middags lunchen in de Noorderzon. Julia gaat niet weten op wie nog kwaad te zijn.

Deze week wordt ongelooflijk interessant!
Want eens het oog van de storm gepasseerd is, waait de wind steeds de andere richting uit.

It’s gonna be great!!

De test

Voor de eerste keer aan tafel bij je schoonfamilie, het is sowieso spannend.
Al denk ik niet dat een vrouw als Mayra zich zenuwachtig maakt om zoiets.

Maar hoe maak je in godsnaam indruk op Marianne!
Je doet dat zeker niet door lang in bed te blijven liggen.

Even dacht ik het een erwt onder de matras was die Mayra had wakker gehouden, daar gelegd door Marianne.
Want zo teer van huid, dat kan alleen maar een prinses zijn.

Neenee, om indruk te maken op Marianne hoef je het niet zo ver te zoeken.

Een klassedame maak je blij met een mooie bos bloemen … een ruiker met zo veel stijl dat je meteen weet van waar ze komen.

Dat is kwaliteit!

Ja hoor, Mayra heeft mét glans de prinsessentest doorstaan.

Ruiters van Bastiaens

Marianne Marianne Marianne.
Marianne en haar ongelooflijke vertrouwen in haar zoon Tom. Toegegeven, ze speelt het toch weer klaar hé. Even was ze aan de verliezende hand, dat wist iedereen, ook Marianne.
Toch bleef zij doorgaan over hoe zij morgen met Tom zou uitrijden, herenigd, zij aan zij, onder dezelfde banier. Bastiaens zou voor eens en altijd komaf maken met de barbaren van Ter Smisse.

Madame Marianne had géén plan, vergis u niet! Het was pas na het bezoek van Rosa dat ze voor de zekerheid even langs Tom ging. Had ze echt gedacht dat Tom zich zou bedenken als ze geen deurwaarder zou sturen? Ik denk het niet. Dat was een wanhoopspoging.
Dat ze zichzelf zou verdedigen, dat meende ze. Pas toen Tom zei dat er brandhout zou gemaakt worden van haar en ze de bezorgdheid in zijn ogen zag, werd het bluf.
We zagen het allemaal toch? Marianne klaarde op. Toen ze rechtstond werd haar wanhoop gespeeld.
Verliezen was geen optie.

Even had ik gedacht dat Tom zijn moeder toch zou steunen. Pijnlijk was het toen hij niet voor haar kwam maar voor mevrouw Vanbelle, das da madamtje da viele biglierde hiet hen (goed genoeg West-Vlaanderen?). Marianne Bastiaens kreeg eindelijk haar verdiende loon, ze is te ver gegaan. Ze verloor. Het was pas toen de zusjes Verbeeck champagne zaten te drinken, dat ik terug voor Marianne koos. Jammer dat Rosa terug met Waldek is, met Luc aan haar zijde vond ik het makkelijker een hekel aan haar te hebben.
En Jenny, oh Jenny. Yvetje is misschien niet de sympathiekste maar wat jullie doen is heel erg lelijk.

Eigenlijk ben ik een beetje als dokter Smekens, ik keur niet goed wat Marianne doet maar ik zie haar graag en zal haar altijd steunen. En als ze haar oorlog tegen Jenny en Rosa wil verder zetten, dan doet ze dat maar.

BASTIAENS VOORUIT!!!!!

Terug naar de balie.

Ik vergeet nooit hoe ik opkeek naar mijn vader als hij daar stond met zijn plechtige toga.

De kip of het ei.

Het is weekend en dan is het even stil. Daarom buigen wij ons vandaag over de langste en misschien meest interessante verhaallijn uit thuis. Die eeuwigdurende vete tussen Marianne en Rosa. In thuis is er vanalles gebeurd. Ze hebben mekaar allemaal bedrogen, bestolen, verweten enzovoorts … toch wordt dat altijd vergeten of dan toch vergeven. Behalve tussen Rosa en Marianne. Ik denk even zo ver ik kan terug in de tijd en toen had Rosa een affaire met de man van Marianne, en later heeft Marianne het kapsalon dat Rosa huurde gekocht, als wraak.

Maar puur op’t gevoel, achter wie sta jij?

Ge moogt uw keuze altijd toelichten in de comments, anoniem blijven mag gezien de gevoeligheid van de situatie, natuurlijk ook.

En oh … Marianne you rock. Rosa, jij niet.