Tijden van …

Het is bijna Kerstmis!
Nog leuker dan de feestdagen, is de aanloop ervan. Mensen zetten hun kerstboom, brengen versieringen aan en maken zich klaar om zich te verzoenen met de mensen die hen niet zo goed liggen. Ook in Thuis.
Hier en daar worden ook subtiele hints gegeven voor kerstcadeaus. Misschien lag het er bij Lowie nogal dik op, volgens mij was het toch gewoon een hint. Uiteindelijk kennen ze elkaar niet he, nog niet. Kon hij weten dat Luc meteen een smartphone wou gaan kopen? Laten we hem nu maar gewoon het voordeel van de twijfel geven. In ieder geval. Julia moet zo niet kijken. Luc heeft geld genoeg en ze zal er genoeg van mogen meegenieten.

Lowie mag wel iets beleefder zijn en niet zo duidelijk laten blijken hoe onnozel hij Julia vindt. School kan toch ook plezant zijn? Ze probeert alleen maar toenadering te zoeken hé.
Ik kijk al uit naar het kerstdiner bij de familie Snackaert-Bomans.

Ook Ann en Mayra trokken gisteren hun badjassen aan.
Ik vermoed elk om een andere reden. Mayra om te zeggen dat het tijd is voor een nieuwe. Ann om te zeggen dat ze al een goeie heeft en er dus geen nieuwe nodig heeft.
Een gok waarmee ik niet wil zeggen dat ik het exemplaar van Ann mooi vind. Ik weet gewoon hoe moeilijk het is een badjas te vinden die comfortabel én mooi is. ‘Er mee kunnen doorgaan’ is meestal meer dan genoeg.

Nu alleen maar hopen dat tegen de feestdagen Ann iets meer oog heeft voor Mayra. Want hoe die de laatste weken bezig is?
Ik zou er niet van verschieten dat Marianne de taak van kerstshoppen op zich zal nemen, Sandrientje zal niet vergeten worden. Mayra zal er naar kunnen fluiten vrees ik.
En Ann zal zeggen dat Mayra dat moet begrijpen. Dat ze wel andere dingen aan haar hoofd heeft.

Nog een kerstdiner om naar uit te kijken! Was het maar al zover.

Balletje balletje

Verdorie wat gebeurt hier toch!!
Het speelt zich af voor je ogen en je weet dat er iets niet klopt, maar je kan het niet zien. Hoe hard je ook weet dat er iets gebeurt, je kan het niet zien.

Arme Luc die er zo vaak bijna was en er dan toch niet in slaagde omdat niemand het hem gunt. Want komaan de Luc? Ge weet toch hoe dat hij is. 

Daarom probeert hij het helemaal anders. Door te doen alsof het hem allemaal niet interesseert.

Hij laat ons als een goochelaar één voor één zijn kaarten zien, terwijl hij ze openlegt op tafel. Hij laat ons de kaarten bekijken, omdraaien en vergelijken. Ja, dit zijn echt gewone kaarten.
Bij het ondertekenen van het contract had hij het even moeilijk. Heel dat moment schreeuwde uit, dit is verdacht. Hij wou het zeggen hoor, het lag op zijn lippen … Frank, it’s an offer you can’t refuuuuse. Maar hij wist, geen risico’s, intomen. Nadat hij het contract uit diens handen trok, had ik verwacht dat hij boosaardig zou gaan lachen maar zelfs dan hield hij zich koest. Dit was maar een stap in zijn meesterplan.
En sinds gisteren vrees ik, een plan van nog grotere omvang dan eerst gedacht. Met gevolgen voor iedereen.

Julia is iets minder goed in het spel, want zelfs voor haar doen was die reactie op het nieuws van Jens niet normaal. Zo vals dat mijn haar er recht van ging staan. Alsof er een val was opgezet en die beslissing van Jens het enige was waar ze alleen maar op konden hopen.

Wat zien wij hier over het hoofd?

De vraagprijs van de Noorderzon was € 200 000.

Jens heeft € 150 000 en voor hem gaat Peggy € 50 000 onder de prijs.
Zij blijft dan over met € 150 000.

De brouwerij heeft 5 aandeelhouders met elk een gelijk aandeel van € 50 000.
David trekt zijn € 50 000 uit de zaak. Geert brengt € 50 000 in en verdubbelt zo zijn aandeel. Waldek, Frank en Eddy behouden voorlopig hun aandeel van € 50 000.

We kunnen het nog niet zien omdat we een ding niet weten.
Hou je vast … DE PRIJS VAN EEN AANDEEL IN SANITECHNIEK.

En diegenen die dat wel weten zitten er te dicht op.
Er is een reden waarom hij achterhoudt dat hij de aandelen kocht. Hij moet nog één spelletje spelen.
Balletje balletje, het onschuldige spelletje met de bekertjes die hij begint te verschuiven en organiseren tot Franky hem stopt en zegt: Ik snap het al, dat kan niet Luc. Je vergeet één ding, de aandelen van Bram.

En dan eindelijk de grand finale, Luc zal zijn show afmaken als een echte heer.
Hij zal de bekertjes laten staan en Franky heel vriendelijk de kans geven hem te doorzien.
Hij zal vragen: dat is waar, heel belangrijk, de aandelen van bram. Weet jij waar ze zijn?

En als Franky dan heel zelfzeker een bekertje kiest, draait Luc het om. En er zal niks liggen.

Franky zal het niet begrijpen en kijken naar Tibo.
Vragen wat er nu net is gebeurd, heeft Luc dat balletje nog weg kunnen halen?
Was hij stom geweest? Had hij er gewoon zijn voet op moeten zetten? Had hij dan gewonnen?

En Tibo kan dan brullen, deze keer helemaal terecht:
MAAR NEE POEPIE DAT ZIJN DE TRUKEN VAN DE FOOR
JE KON DIT NIET WINNEN, ER IS NOOIT EEN BALLETJE GEWEEST
HOE KUNT GE DA NU NIET WETEN .. GIJ SE IDIOOT.

Anneke 1, Anneke 2

Agnes, die ken ‘k ni.
Alicia … ooooh ja, da was bingo.
Anneke 1, da’s die blonde, da was bingo.
Anneke 2 … ooooh … lekkere desuttere
.. en dan, ja Anja, die kennen we.

Ik weet dat ze maar een half uur hebben en dat het wat vooruit mag gaan. Maar van mij had Frank gerust het hele boekje mogen voorlezen!