De vreemdheid

Waarschijnlijk ligt het aan mij maar de laatste tijd brengt Thuis me in de war. Het is alsof de personages die ik al heel mijn leven ken aan het vervreemden zijn voor mij.

Om te beginnen. Jenny, vrolijke Jenny. Ze doet kinderachtig en dat moet stoppen.
Als Julia een ticket verkeerd intikt, grijpt ze in. Maar in plaats van de situatie onder controle te krijgen, besluit ze het probleem uit te vergroten waar de klanten bij zitten. En Julia moet als straf de 2 koffies die ze aanbood zelf betalen. Dat is maar één voorbeeld. In de ogen van Jenny kan Julia niets goed doen.

Mensen die thuis niet écht volgen kunnen denken dat het misschien gewoon niet klikt tussen die twee of dat het alleen Rosa was die iemand extra wou aannemen. Julia heeft inderdaad haar fouten, om te beginnen die vreselijke onzekerheid die ook mij op de zenuwen zou werken.

Maar nee! Dat is het niet. Ook voor Jenny was Julia meer dan welkom.
De problemen zijn begonnen met de door Rosa spontaan georganiseerde pannenkoekenwedstrijd. Julia zag dat niet meteen zitten en het was zelfs Jenny die haar aanmoedigde. Julia deed mee omdat dat van haar verwacht werd. De sfeer zat toen nog goed. Tijdens de voorbereidingen stonden de twee zelfs te dollen in de keuken.

Julia haalt een grapje uit door te doen alsof Jenny haar pannenkoeken aan het verbranden zijn. Gefopt!

Even later ging het mis. Julia won en meteen had ze het bij Jenny verkorven.
Het zit bij Jenny nog steeds zo diep dat ze zelfs haar totaal overwerkte zus geen tripje naar Polen gunt. Gewoon omdat ze dan even alleen met Julia zou zijn. Gewoon omdat mevrouw verloren is met de pannenkoekenwedstrijd.

Dan had je de double date van Judith, Tom, Ann en Mayra. Waarom die 4 keer op keer jeugdhuis/poolcafé Frens uitkiezen, is mij een raadsel. Maar goed, ze hebben het naar hun zin en Ann vindt het tijd dat ze  haar broer iets betaald zet (lang verhaal). Ze doet dat door hem zonder zijn medeweten in te schrijven voor de karaoke.  Maar Ann kent haar grenzen hoor.
Om het niet te erg te maken bezorgde ze Jens een opname van het nummer, zodat Tom enkel moet playbacken.
Hij had die eerder deze week mogen inzingen zodat hij wist wat hem te wachten stond. Alleen niet wanneer.

En kijk! Tom blijkt een natuurlijke entertainer. Aangemoedigd door Mayra die ‘yeah’ roept terwijl ze luid en vooral uit de maat op haar been zit te kloppen, weet hij even voor verstrooiing te zorgen bij de rest van het cliënteel. En zo ziet een van de cafébazen de kans schoon om even met zijn geliefde in de privé te verdwijnen. Op de tonen van ‘meisjes’ vinden zij elkaar terug, zetten zij de Frens in vuur en vlam met een heerlijke, sensuele kus.

Toen de aftiteling liep, zei Bruno: ‘Ik kan dit gewoon niet aan.’
En zo bleven wij gisteren toch wel een tijdje verweesd achter.

Mijn mening hé

Ik kan mij wel voorstellen dat mensen soms denken.
“Nee, Blokje, dat vind ik niet.” of
“Hmmm, daar zit je toch fout hoor.” of
“Ja seg, maar bekijk het eens van de kant van Rosa?”

Ik heb ook heel de tijd gezegd dat Ann in mijn ogen overdreef en haar problemen boven die van haar omgeving zette. Ja, ik vond dat. En daar neem ik niets van terug.
Nu er sprake is van een depressie, liggen de zaken anders. Ik vind nog steeds dat ze zichzelf beter niet had afgezonderd, het had er echt wel anders kunnen uitzien. Maar dat maakt niet uit, want voor een depressie kies je niet.

Haar omgeving heeft het door dus ik hoop dat het allemaal goed komt met haar.
Zelfs Marianne ziet eindelijk wat er aan de hand is. Die uitval van Ann eerder deze week was niet normaal. Dat irriteert mij omdat het niet eerlijk is. Ik vond de reactie van Ann het meest menselijke dat ik haar ooit heb zien doen. De paranoia van Marianne liep de spuigaten uit. Marianne zal altijd een van mijn favorieten zijn, maar genoeg is genoeg.

Dus nee, mijn visie ligt niet vast. Zo heb ik Luc een hele week lang ‘sympathiek’ gevonden. En zo vind ik Tom de laatste tijd ook meevallen. Misschien moet ik dat af en toe zeggen.
Daarom is het tijd voor een kleine tussenstand!

Laat ons beginnen met die award voor de grootste aansteller. Waar Ann wekenlang zonder enige concurrentie op de eerste plaats stond. De cry baby van deze week is ……

Tibo, een groot klein kind.

De prijs voor het meest herkenbare personage gaat dan ook naar Franky. Ik voel zijn irritatie, verontwaardiging en het is duidelijk dat hij het gedrag van Tibo bij momenten eerder lachwekkend vindt. Want oh, wat drijft die man het ver. Hij zou zichzelf moeten bezig zien.

En dan, om in negatieve sferen te blijven. De grootste sfeerbederver is dan weer wel een vaste waarde. Rosa. Om duidelijke redenen.

Net zoals bij Franky en Tibo zorgt haar partner voor het tegengewicht. Waldek is de redelijke en optimische stem. Samen zijn zij het duiveltje en het engeltje op de schouder van Peggy.

Dat brengt ons bij de laatste award. De prijs voor de meest onstabiele persoonlijkheid is voor Peggy. Niet alleen omdat zo gemakkelijk te beïnvloeden is.

Want geef toe, die doet soms raar he?

Frens of the Family

Het begint inderdaad op te vallen.
Franky Bomans, certainly not …

The only gay in the village.

Een nieuwe naam voor de Noorderzon!

… onofficieel. Gewoon voor de fun!
Stem hier.

Omdat de suggestie-optie niet goed werkt, mag je je eigen namen doorsturen.
Per mail of de snelste manier: in de comments!
Ik zet hem er dan zo snel mogelijk bij en dan kan je eens hij erop staat voor jouw naam kiezen.
Remember! Je kan maar één keer stemmen.

Aarde aan de papaatjes

Franky en Tibo, 2 dingen moeten jullie weten.

1. Als een vrouw haar tandenborstel achterlaat, is dat voor sommige mannen al reden tot paniek. Misschien is dat vaak onterecht maar wat ik wil zeggen is: een vrouw, zelfs een meisje, een kamer laten inrichten naar eigen smaak, dat is een big nonononononononononono. Het is maar tijdelijk he!

2. Misschien hopen ze dat Jana voor afleiding kan zorgen, want sinds Bram weg is valt het daar toch wat tegen. Alleen weet ik niet of dat gaat lukken met Jana ‘ik haat u‘ Blomaert. Komaan Tibo, Jana is een donderwolk, niet het zonnetje in huis. Dus moedig haar niet aan.

TEKEKENTEEKTJEKKEEKETKTKEKEKTKTKETEKEKEKTKEKTKEKTKEKTEKKTEKTKEKEKEKEKRKEKTEKEKTKEKTEKTKETKEK

Dus hoe leuk jullie het ook vonden, lieve papaatjes, kijk een beetje uit. Mmmmjes?
Voor jullie en voor ons, wij hebben ook een hele dag gewerkt.

De jonge garde

Zei die nou …?

Jawel! Franky noemde Tibo een foemp.

Sinds donderdag maken wij ons ernstig zorgen over het leeftijdsverschil.

Hartverwarmend

O wat was het mooi gisteren! Zelfs de meest koele persoonlijkheid moet gisteren een traantje hebben weggepinkt.

Frank was weer Frank en zonder Tibo was het niets geworden. Cava, hapjes en verzoening, of niet helemaal maar dan toch de eerste stapjes. De openingsreceptie had wat weg van een kerstfeest.

Het is nog geen sinterklaas geweest maar weet je?
Wat. Dan. Nog. Bij deze maak ik de overstap naar de groep mensen die kerst begint te vieren voor 5 december. Omdat dat zo gezellig is.

Dus hier zijn mijn nieuwjaarswensen, voor al mijn lezers:
Ik wens jullie een prettige kerst en een zalig nieuwjaar. Fantastische feesten en gezellige winteravonden rond de kerstboom.

Met dank aan Leo, voor het prachtige ontwerp.

De kleren en de man

Die Tom! Jullie weten dat, is niet mijn beste vriend.
Ik mag ‘m niet door wat hij doet, over zijn kleren heb ik het niet, want het is niet mooi iemand af te rekenen op zijn uiterlijk. Tom draagt afschuwelijke hemden met motiefjes. Zijn lievelingshemd laat mij steeds hoofdschuddend afvragen waarom iemand die werkt aan de balie geen mooi sober pak op maat laat maken.
Ik hoor jullie al zeggen in koor: ‘Blokje dat is heel flauw van jou want ook al is dat waarschijnlijk niet op maat gemaakt, dat weet jij helemaal niet.’
Correctie, ik wist dat niet! Want wie kocht nu net hetzelfde hemd? De Franky.

Nah ja kijk, over smaken en kleuren enzo …

We kunnen ook niet allemaal zijn als Julia en dochters, zij stemmen niet alleen hun outfits op elkaar af, maar ook op hun interieur. Voor een jongen als Bram, niet gemakkelijk, want die ene keer ging hij toch zwaar op zijn bek tegen het rode team.

Right on Katrien!

Gelijk een neiging.

Soms is het even rustig in thuis en dan is het moeilijk erover te schrijven. Dat hoeft ook niet altijd, dan geniet ik gewoon van de details. In Thuis worden namelijk niet alle grapjes uitgelegd, soms is het zelfs niet helemaal duidelijk of alle personages helemaal mee zijn. Zoals Roza die haar handen op haar buik legt als antwoord op de vraag waarom die trouw er snel moet komen. Luc die met zijn hand in zijn zij, blik naar beneden en wenkbrauwen omhoog met een slap vingertje zwaait en ik terug weet waarom ik het zo’n ploert vind. En Jenny die gekke smoeltjes trekt en verbaasde babygeluidjes maakt.
Tegen het einde dacht ik dat het weer zo’n aflevering zou worden. ’t Is alleen wel vreemd waarom Marianne zo gebrand is op het notarishuis, dat zegt toch weer veel over de plaats ‘Thuis’ … maar dat is iets wat ik bewaar voor de zomerstop.

En dan slaat opeens de spanning weer toe. BAM. Recht in je gezicht. En deze keer gebeurde dat onder de vorm van een zwart boek.

Er is duidelijk iets aan de hand hiermee. Jammer dat ze de kans niet hebben om de ‘werkplanning’ door te nemen want dokter Ann krijgt een dringende oproep binnen, ze moet meteen vertrekken. We keren terug naar het gesprekje van Waldeck en Frank en wat zien wij? Ik had het natuurlijk eerder moeten zien maar nu zitten die toch wel gewoon vlak naast de dokterspraktijk zeker? We zien Ann met gierende banden vertrekken. Waldeck kijkt zelfs nog even op.

Nog iets, als Frank terug bij zijn taxi staat passeert de dokter nog eens, ze vlamt met een rotvaart voorbij en Frank zegt. “Jaja dokter Ann”? Ze moeten dus op een soort van rotonde zitten dacht ik. Maar voor het huis van Marianne is geen straat meer dus dat kan ook niet. Een mogelijke verklaring is dat er werken waren in de straat die Ann wou nemen.

Over de gebeurtenissen daarna ga ik niet veel zeggen, te spannend, te snel.

Alleen dit:

Jaja dokter Ann?

Franky’s Creek

Wat is dat met die muziek? … precies een aflevering van one three hill.

Week om week

Als ik met de late sta, is het voor mij niet altijd mogelijk thuis te volgen (andere programma’s als de keuken van de meester, wie kiest pieter, oh oh tiro, krijgen dan voorrang). Gelukkig is er dan de blog van Ellie Vranken. Deze is ook te volgen op radio 2 (voor het nieuws van 18u denk ‘k). Ellie kent de personages persoonlijk waardoor ik vind dat haar stukjes vaak wat gekleurd zijn, toch is het zeker niet slecht de gebeurtenissen eens vanuit een andere hoek te bekijken! Ook jullie bemerkingen, raad en zelfs vragen zijn zéker welkom!

Thuis wikipedia.

Eindelijk terug thuis.

Het is lang geleden, maar vandaag kan ik eindelijk nog eens naar Thuis kijken. Ik hoop dat ik nog kan volgen. Vanavond zal Frankie zich outen aan Frank. Zegt Bruno.