De kleine verhalen achter de grote gebeurtenissen

Het is geen geheim. Ik heb het de laatste tijd nogal moeilijk met wat ik zie gebeuren op tv. Maar omdat ik besef dat het niet altijd kan gaan zoals ik het wil en omdat ik toch wel wil volhouden tot ‘de strafste finale’ ooit focus ik mij vanaf nu op een klein fijn verhaallijntje dat gaat zoals ik het wil. Klein kan je ’t zelfs niet noemen, het sleept nu toch al een half jaar aan. Ik heb het over de strijd tussen Sam en Frank over het al dan niet aannemen van Eddy.

En o jongens wat ziet dat er goed uit voor mij. Want tot hier toe heeft Sam geen enkele blijk van twijfel gegeven. Hoe vaak Frank er ook over begint, het antwoord blijft nee en het ziet er naar uit dat dat zo zal blijven. Zoals gisteren toen Sam stond te klagen over haar zoektocht naar nieuw werkvolk. Wie komt daar binnen? Eddy natuurlijk!

En als Frank dan weer begint over Eddy die ander werkt zoekt. Frank Eddy beschrijft als ‘het beste van ’t beste’. Ja, dan geef ik toe dat ik even bang ben dat Sam zal zeggen: ‘allez, ’t is goed’. Dat ze een vinger zal opsteken om iets heel duidelijk te maken. ‘Eén kans Frank, één kans’. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik op die momenten niet heel zenuwachtig word.

Gelukkig reageerde ook Sam ‘not amused’.
Het was goed dat ze het nog eens heel duidelijk gezegd heeft.

Nee. Nee. Neen.
Njet. Jamais. Nee Frank.
(wat kan die man aanhoudend zijn)
NEEN.

Eddy komt NIET voor ‘de kabouters’ werken.
Zet dàt op den almanak.

Say what?!

Dat hadden wij nog nodig! Een huwelijksaanzoek!

Het was al een vruchtbaar seizoen voor de crew van Thuis. Eerst krijgen ze de kans om op te nemen in een écht ziekenhuis (dat was geleden van september).
Ze moesten wel even creatief zijn met het script maar omdat ze dit echt niet konden laten schieten, kwamen Lowie, Bram, Waldek én Tim daar terecht. Tim maakt zelfs kans op aids. De uitslag zullen we pas over 3 maand kennen, met deze nieuwe verhaallijn zijn we dus wel even zoet.
Nu hebben ze blijkbaar ook ergens een kerk kunnen regelen. Dus wie van plan was te trouwen, dat kan nu!

Alleen …
Had ik Marianne dan niet horen zeggen dat ze tussen Ivo en haar niet meer dan vriendschap zag?
Had ik meester Courtois niet horen zeggen dat ze het dan rustig aan zouden doen? Ofwel heeft die man een ernstig gehoorprobleem, ofwel maakt het hem geen sikkepit uit wat Marianne wil of niet wil. Dat kan al tellen als begin. Nee?

Het wordt een beetje een constante. De mannen bedriegen en liegen en de vrouwen kijken toe. De mannen werken zich in de problemen en de vrouwen lossen het op terwijl ze bemiddelen en vergeven. Ik weet echt niet wie zich de laatste tijd beledigd moet voelen, de mannelijke of de vrouwelijke thuis-kijker. Puberende coma-zuipers of jonge tienermoeders?

Het wordt tijd dat Simonneke eindelijk eens zegt: “Nee Frank! Genoeg, tot hier! Buiten!”
Ik weet wel, Frank en Simonne 4-eva. Maar na 100 laatste kansen, mag ze nu wel eens doorzetten. Laat Frank en Eddy samenhokken in het appartement en laat Nancy bij Simonne wonen. Dat zij ook even kan uitblazen terwijl haar dochter komt kuisen. En laat Femke eindelijk dat geld aannemen. Laat Simonne de sterke vrouw zijn die ze duidelijk is.

EN GOD.
Ik hoop dat Marianne nee zegt. Dat zij zich niet laat meeslepen in deze afschuwelijke stroom van willekeur.
Wij snakken naar gevestigde waarden, naar standvastigheid. Paulien en Katrien, kunnen zij niet terugkomen? Of als het echt moet, haal Eva terug uit Zuid-Afrika. Ze kan opnieuw het kapsalon opendoen. Nandje is volgens mij iets ouder dan Lowie (al is het mij onduidelijk hoe ze dat daar berekenen). Als je ziet hoe Lowie teruggekomen is uit Mexico, wat voor een badass zal Nandje nu dan zijn?

En als Tim inderdaad positief test, dan hoop ik dat ze het binnen een paar jaar niet vergeten. Zoals men ons dat vroeger geflikt heeft met Kaat & Co. Ik snap dat het voor de schrijvers verleidelijk kan zijn die jongen ziek te maken, maar ze kunnen zich nu nog perfect bedenken.

Er zijn wel andere manieren om een saai personage wat op te fleuren. Denk ik hé.

Zware jongens

On-be-grij-pe-lijk.
Ik kan nog steeds niet geloven dat Frank in zee is gegaan met die twee prutsers.
Goedkope imitaties van designkranen installeren bij klanten en de extra winst in eigen zak steken. Gedoemd om te mislukken. Daar zijn drie redenen voor.

1. Frank zal nooit veranderen, hij kiest meestal de korte weg in plaats van ervoor te werken. Simonne hoeft dat meestal niet te weten. Vroeger had hij niets te verliezen maar nu is hij wel mee eigenaar, hij licht zijn eigen firma en klanten op. Net nu het met Simonneke al wat beter gaat, zet Frank hun toekomst nog maar eens op het spel. En oh ja, ze doet de boekhouding.

2. Eddy is onbetrouwbaar. Volgens mij zou hij zelfs Nancy verkopen, mocht hij de kans zien. De voornaamste reden om dat niet te doen is omdat hij dan zelf zou moeten koken, wassen, winkelen, werk zoeken. Eddy toont alleen spijt als hij uiteindelijk zelf mee slachtoffer wordt van zijn eigen stommiteiten. Tijdens dat brouwerijverhaal alleen al heeft hij minstens drie keer geprobeerd zijn vrienden op te lichten, tegelijkertijd is hij te dom om het af te maken.

3. En dan vooral. De Lorre. Zucht.
Deze oude kennis van Eddy ziet er zo louche uit dat het lachwekkend is. Hij is een echte wannabe bad boy die je in films enkel ziet als de domme handlanger van de echte gangster. Dat hij in dit geval alleen handelt en het allemaal organiseert, is geen goed voorteken. Ik zou er ook niet van opkijken als zou blijken dat hij altijd een vuurwapen bij zich draagt, vanachter in zijn broek. Waarschijnlijk de .357 magnum Smith & Wesson, special edition (genummerd). Zorgvuldig uitgezocht, maanden getwijfeld, laten overkomen uit de VS, betaald met VISA.

Intussen doet hij er alles aan om zich te profileren als de pro die het geklungel van groentjes kan missen als kiespijn. Eerst doet hij er alles aan om Eddy te overtuigen mee te doen, dan zo opeens uit het niets steekt hij een tirade af omdat Frank aan het panikeren is en panikeren altijd miserie is.
Met zoiets moet je bij Frank niet afkomen natuurlijk en hij diende ‘de Lorre’ snel van antwoord.

Een volwassen mens laat zich door zo’n flauwe opmerking niet uit zijn lood slaan. (Niveau hoor, Frank). De Lorre daarentegen?

Ik weet niet wat de Lorre precies verstaan heeft maar aan zijn gezicht te zien, heeft Frank hem écht gekwetst. En nog iets, om te beginnen was er van paniek gaan sprake. Frank stond gewoon met Luc te bellen. Is die man doof? -_-

Dit was de eerste deal mensen! En het loopt al mis. De vraag is hoe en wanneer. Eén ding staat vast. Wie zal het op ’t einde weer allemaal mogen oplossen? Hun vrouwen.

Badje

Oké, weet je?
Ik wou er iets over schrijven maar omdat ik geen woorden vond, heb ik het toen zo gelaten.
Maar ik kan het niet laten gaan hoor. Dus ik ga de beelden gewoon voor zich laten spreken.

Ik hoop echt dat jullie het aan de praat krijgen.
En soms is het een goed idee om toch te kiezen voor een iets duurder model.
Dat het doet wat het moet doen. Snapje?

Met getrokken messen

Jajaja! Ze zijn weer helemaal terug.

Razend spannend met die Guy, Jens is wat van plan, zitten Katrien en Paulien mee in het spel en vinden de kijkers nog steeds dat Guy moet boeten?
Toen Katrien MOORDENAA had geschreven op de auto van Guy was het ook even schrikken met die muziek!

Er werd ook een paar keer naar het verleden verwezen … naar Jean Pierre en de Walter. Naar gebeurtenissen die zich jaaa-ren geleden voordeden. Alsof ze er ons aan willen herinneren vanwaar we komen. En dat we niet mogen opgeven omwille van één vreselijk vervelende verhaallijn.
Zelfs een scène van het vorige seizoen werd opgehaald. Niet toevallig een erg sterke scène!!

Ik wist meteen weer waarom het zo leuk is een blog bij te houden. Je kan zo eens herinneringen ophalen.
Even eentje uit de oude doos. Voor degenen die het toen niet gezien hebben …

Zo zag die eerste ontmoeting eruit. We zijn nu een jaar later en Ann en Mayra zijn nu een mooi koppel.
In de aflevering van gisteren blijkt Ann niet alleen een ietwat verlegen vrouw te zijn …

… ze is ook ontzettend grappig.

Vanwaar de titel van deze post?
Eigenlijk ging het eerst over wat anders.

Het viel me op dat er nogal met messen gezwaaid werd deze aflevering. Eerst Frank en twee scènes erop aan tafel bij Julia. En elke keer ging het over Guy.

Toeval? Zeker weten.
Maar één ding staat vast.

ER GAAT WAT GEBEUREN!!

Anneke 1, Anneke 2

Agnes, die ken ‘k ni.
Alicia … ooooh ja, da was bingo.
Anneke 1, da’s die blonde, da was bingo.
Anneke 2 … ooooh … lekkere desuttere
.. en dan, ja Anja, die kennen we.

Ik weet dat ze maar een half uur hebben en dat het wat vooruit mag gaan. Maar van mij had Frank gerust het hele boekje mogen voorlezen!

 

De wijkagent

Soms lijkt het alsof er in Thuis maar één agent rondloopt.
Want toen Frank na een wilde achtervolging door de straten van een of ander dorp aan de kant werd gezet, was dat *VERRASSING* door Tim Cremers.

Voor de eerste keer in mijn leven riep ik:
Jezus man! Hebben jullie niets beters te doen? De moordenaar van Fien zoeken ofzo?

Frank kent Tim duidelijk niet want wat een idee inspecteur Cremers om te kopen met een pint. Dat werkt alleen omgekeerd, oh wat een vervelende gast is dat toch!
Voor de minder oplettende kijker, ze stonden aan de kant te wachten achter een bocht. En zelfs als dat toevallig was, zou Tim zich beter niet met zo’n zaken bezighouden. Iedereen weet toch dat hij op de verdwijning van Fien is gezet? En dan nog wel met zwaailichten en loeiende sirene. Niet slim.

Jammer want ik had gehoopt op een confrontatie tussen de twee broers. Als ik een van hen had tegengehouden, was het Luc geweest. Want als iemand er verdacht uitziet …

Hartverwarmend

O wat was het mooi gisteren! Zelfs de meest koele persoonlijkheid moet gisteren een traantje hebben weggepinkt.

Frank was weer Frank en zonder Tibo was het niets geworden. Cava, hapjes en verzoening, of niet helemaal maar dan toch de eerste stapjes. De openingsreceptie had wat weg van een kerstfeest.

Het is nog geen sinterklaas geweest maar weet je?
Wat. Dan. Nog. Bij deze maak ik de overstap naar de groep mensen die kerst begint te vieren voor 5 december. Omdat dat zo gezellig is.

Dus hier zijn mijn nieuwjaarswensen, voor al mijn lezers:
Ik wens jullie een prettige kerst en een zalig nieuwjaar. Fantastische feesten en gezellige winteravonden rond de kerstboom.

Met dank aan Leo, voor het prachtige ontwerp.

Emoties en poëzie

Af en toe, niet meer dan nodig, worden wij als Thuis-kijker eens extra verwend.
Toen Frank afscheid nam van Bianca, dat was zo’n momentje.

Thuis onderscheidt zich sowieso door de sterke acteerprestaties.
Van wisselend niveau? Misschien.
Maar de uitschieters maken de mindere momenten meer dan goed.

Was de scène in de rechtbank van een minder niveau? Nee hoor!
Dat was poëzie. Figurant 3 draagt ons een gedicht voor, getiteld: ‘collega’.

Gelijk een neiging.

Soms is het even rustig in thuis en dan is het moeilijk erover te schrijven. Dat hoeft ook niet altijd, dan geniet ik gewoon van de details. In Thuis worden namelijk niet alle grapjes uitgelegd, soms is het zelfs niet helemaal duidelijk of alle personages helemaal mee zijn. Zoals Roza die haar handen op haar buik legt als antwoord op de vraag waarom die trouw er snel moet komen. Luc die met zijn hand in zijn zij, blik naar beneden en wenkbrauwen omhoog met een slap vingertje zwaait en ik terug weet waarom ik het zo’n ploert vind. En Jenny die gekke smoeltjes trekt en verbaasde babygeluidjes maakt.
Tegen het einde dacht ik dat het weer zo’n aflevering zou worden. ’t Is alleen wel vreemd waarom Marianne zo gebrand is op het notarishuis, dat zegt toch weer veel over de plaats ‘Thuis’ … maar dat is iets wat ik bewaar voor de zomerstop.

En dan slaat opeens de spanning weer toe. BAM. Recht in je gezicht. En deze keer gebeurde dat onder de vorm van een zwart boek.

Er is duidelijk iets aan de hand hiermee. Jammer dat ze de kans niet hebben om de ‘werkplanning’ door te nemen want dokter Ann krijgt een dringende oproep binnen, ze moet meteen vertrekken. We keren terug naar het gesprekje van Waldeck en Frank en wat zien wij? Ik had het natuurlijk eerder moeten zien maar nu zitten die toch wel gewoon vlak naast de dokterspraktijk zeker? We zien Ann met gierende banden vertrekken. Waldeck kijkt zelfs nog even op.

Nog iets, als Frank terug bij zijn taxi staat passeert de dokter nog eens, ze vlamt met een rotvaart voorbij en Frank zegt. “Jaja dokter Ann”? Ze moeten dus op een soort van rotonde zitten dacht ik. Maar voor het huis van Marianne is geen straat meer dus dat kan ook niet. Een mogelijke verklaring is dat er werken waren in de straat die Ann wou nemen.

Over de gebeurtenissen daarna ga ik niet veel zeggen, te spannend, te snel.

Alleen dit:

Jaja dokter Ann?