Wat zou er aan de hand zijn met Lowie? Eerst leek het een gewone verkoudheid te zijn maar dat niezen is toch wel vreemd. En in de voorstukjes zagen we dat hij na zijn doktersbezoek tegen Olivia zei dat ‘het niet goed was’. Is hij ernstig ziek? Of vonden ze bij de standaard-tests iets anders dat niets te maken heeft met dat niezen?
Of ….. of is hij allergisch aan katten? En vliegt de kat van Olivia dan al even snel terug buiten?
Of is hij niet helemaal niet allergisch en WILLEN ze dat wij dat denken?
Groeit er iets moois tussen Waldek en Simonneke? En als er dan niets mooi groeit tussen Waldek en Charité, kan er dan iets moois groeien tussen Charité en Ann? En wat dan met het huis?
Zullen Ann en Mayra Judith en Tom inlichten over hun beslissing om toch een bod te doen en vice versa? Of zal iedereen het weer wijzer vinden om niets te zeggen. Omdat ze toch niet weten of hun bod aanvaard wordt en er dan ‘spanning’ zou zijn om niets. (GUYS)
Neemt er vanavond iemand een rationele beslissing? Al iets het iets kleins? Please?
Ik was al lang niet meer van plan mijn idee te geven. Laat de reeks nu maar gewoon zijn werk doen, dacht ik. Uiteindelijk, hoe doordacht mijn dossier ook was, het zou gespeculeer blijven. Maar in de aanloop naar het nieuwe seizoen, zag ik dat de mensen rondom mij minder terughoudend waren.
Eén naam blijft terugkomen. Tibo … en weet je waarom? Die had een bebloede vuist.
Kom zeg. Tibo heeft het niet gedaan nét omdat ze die vuist in beeld brengen. En zeg maar niets, ik weet dat dat niet telt als tegenargument. Dit is een ongeldige reden omdat opbouw van spanning en keuze van scenes niet kunnen tellen als échte bewijzen in een onderzoek. Waarom Tibo de dader zeker niet was? Tibo was de enige die slim genoeg was niet over zijn alibi te liegen. Jammer dat hij daar toe werd gedwongen door zijn lieftallige echtgenoot. Nu, van Eddy en Frank wil ik graag geloven dat zij oprecht denken dat liegen het beste is dat ze kunnen doen. Frank had gewoon moeten zeggen dat het goed scheef zat tussen hem en zijn broer. Zijn eerlijkheid had hem minder verdacht gemaakt. Maar nee hoor, laat ons allemaal liegen. Julia, Lowie, Bram, Franky, ze doen het allemaal.
Waar zaten deze mensen toch met hun gedachten, zijn ze dan zo naïef te denken ongezien een kerkdienst binnen te wandelen?
Weten zij niet dat zoiets uitkomt? Kennen zij die vrouwen niet, tussen de 50 en de 70? De Yvetjes die daar altijd zitten? (Meteen een dikke pluim voor karakteracteur Chris Boni voor volgend beeld.)
Voor wie het nog niet heeft mogen meemaken. Dit is de nasty blik die de random oudere dame je zal toewerpen bij het te laat binnenkomen (of het te laat uitschakelen van je gsm).
En je zal hun afkeuring gezien hebben, daar zullen ze wel voor zorgen.
Wie kwam als laatste binnen? Was het maar zo gemakkelijk. In die dienst, beste vrienden, zullen we het antwoord niet vinden.
De sleutel zit in de blijde uittrede. De wandeling, de reacties voor en na de gruwelijke ontdekking en dan vooral de blikken. Ik zou jullie graag de hele reeks beelden laten zien en misschien doe ik dat nog. Maar ik hou het voorlopig liever kort. Hier zijn ze, mijn daders.
Waarom verdenk ik hen? Omdat Julia en Lowie als enige naar Luc bleven kijken. Ze kijken niet op, ze kijken niet rond, zelfs niet naar elkaar. De rest heeft ongetwijfeld een eigen confrontatie met Luc gehad maar dan wel een die niet zo fataal was als de laatste. Frank en Eddy kijken naar elkaar, omdat zij meteen de andere verdenken. Iedereen kijkt op, omdat ze weten dat de dader waarschijnlijk een van hen is. Behalve Lowie en Julia. Die staan daar wat te staan.
Verder hoef je het echt niet te zoeken hoor mensen.
Dit was mijn gok, wilder vind je ze niet.
Deze blog is begonnen als tv-blog. Al snel ging hij bijna uitsluitend over Thuis. Tot voor kort is dat nooit een probleem geweest. Gisteren heb ik uiteindelijk de knoop doorgehakt. Ik neem even afstand van Thuis. Ik ben boos!
Waarom? De scenaristen hebben Lynn vermoord. Bruno zegt dat ik overdrijf maar luister eens …
Het begon allemaal met Nancy die het bleef hebben over de lo-go-po-dist. Je kan je één keer vergissen maar logopedie is geen moeilijk woord. Voor de ‘simpele kuisvrouw’ die Nancy moet voorstellen, duidelijk wel. Op een bepaalde manier is dat beledigend. Bij de andere personages gaat het net zo. Het zijn stuk voor stuk karikaturen geworden van hun vroegere zelf.
Ik had zo’n beetje mijn hoop op Lynn gevestigd. Ik had haar graag. Ze is hard en vaak gemeen. Maar diep in haar zag ik vooral een meisje dat schrik heeft om gekwetst te worden. Jammer dat ze nu net verliefd moest worden op die ploert van een Tom. Hij zet haar 2 keer aan de kant en deed dat tot nu toe ongestraft. Dat Lynn zich gebruikt voelde was normaal maar de manier waarop ze hem terugpakt is laag en onvergeeflijk.
En meester De Decker is niet het enige slachtoffer. Lynn treft alle vrouwen die aangifte doen maar niet geloofd worden. Hoe ongeloofwaardig ik deze verwikkeling ook vind, we kunnen niet meer terug. Lynn has to go. Tom mocht van mij boeten. Maar in plaats van gestraft te worden, wordt hij het slachtoffer van een verwend nest en een duivelse advocaat. Ah!! Het onrecht!!
Maar oké. Dat was vorige week. Ik heb geprobeerd mij erbij neer te leggen maar het mocht niet baten.
Wat de druppel dan wel was? Hier sé! Dit was de druppel.
Eddy komt terug van Brussel en wil de opbrengst met Luc delen. Maar wat blijkt? Hij had er eerst al € 200 uitgehaald.
NEE ECHT? Whola! Character development? Iemand?
Zo voorspelbaar, zo gemakkelijk, zo ongeloofwaardig. Oh zo irritant.
Hela, geen paniek.
Een stop zal het niet zijn. Het zal hier gewoon niet meer allemaal over thuis gaan.
Ik heb nog heel veel te vertellen. En ik heb nog steeds een schat aan beeldmateriaal.
Sorry Marianne, jou zal ik missen. En Jenny ook.
Maar met de rest van dat stelletje ongeregeld uit de Dreef, ben ik nu wel even klaar.
Kerstmis, oud en nieuw. Ik vind het allemaal fantastisch. Maar de voorbereidingen ervan en dan vooral inkopen doen? Toch iets anders dan het zou kunnen zijn. Was het maar zo gezellig. En leerde ik het maar. Uitstellen heeft geen zin. … Lees verder →
Verdorie wat gebeurt hier toch!!
Het speelt zich af voor je ogen en je weet dat er iets niet klopt, maar je kan het niet zien. Hoe hard je ook weet dat er iets gebeurt, je kan het niet zien.
Arme Luc die er zo vaak bijna was en er dan toch niet in slaagde omdat niemand het hem gunt. Want komaan de Luc? Ge weet toch hoe dat hij is.
Daarom probeert hij het helemaal anders. Door te doen alsof het hem allemaal niet interesseert.
Hij laat ons als een goochelaar één voor één zijn kaarten zien, terwijl hij ze openlegt op tafel. Hij laat ons de kaarten bekijken, omdraaien en vergelijken. Ja, dit zijn echt gewone kaarten.
Bij het ondertekenen van het contract had hij het even moeilijk. Heel dat moment schreeuwde uit, dit is verdacht. Hij wou het zeggen hoor, het lag op zijn lippen … Frank, it’s an offer you can’t refuuuuse. Maar hij wist, geen risico’s, intomen. Nadat hij het contract uit diens handen trok, had ik verwacht dat hij boosaardig zou gaan lachen maar zelfs dan hield hij zich koest. Dit was maar een stap in zijn meesterplan.
En sinds gisteren vrees ik, een plan van nog grotere omvang dan eerst gedacht. Met gevolgen voor iedereen.
Julia is iets minder goed in het spel, want zelfs voor haar doen was die reactie op het nieuws van Jens niet normaal. Zo vals dat mijn haar er recht van ging staan. Alsof er een val was opgezet en die beslissing van Jens het enige was waar ze alleen maar op konden hopen.
Wat zien wij hier over het hoofd?
De vraagprijs van de Noorderzon was € 200 000.
Jens heeft € 150 000 en voor hem gaat Peggy € 50 000 onder de prijs.
Zij blijft dan over met € 150 000.
De brouwerij heeft 5 aandeelhouders met elk een gelijk aandeel van € 50 000.
David trekt zijn € 50 000 uit de zaak. Geert brengt € 50 000 in en verdubbelt zo zijn aandeel. Waldek, Frank en Eddy behouden voorlopig hun aandeel van € 50 000.
We kunnen het nog niet zien omdat we een ding niet weten.
Hou je vast … DE PRIJS VAN EEN AANDEEL IN SANITECHNIEK.
En diegenen die dat wel weten zitten er te dicht op.
Er is een reden waarom hij achterhoudt dat hij de aandelen kocht. Hij moet nog één spelletje spelen.
Balletje balletje, het onschuldige spelletje met de bekertjes die hij begint te verschuiven en organiseren tot Franky hem stopt en zegt: Ik snap het al, dat kan niet Luc. Je vergeet één ding, de aandelen van Bram.
En dan eindelijk de grand finale, Luc zal zijn show afmaken als een echte heer.
Hij zal de bekertjes laten staan en Franky heel vriendelijk de kans geven hem te doorzien.
Hij zal vragen: dat is waar, heel belangrijk, de aandelen van bram. Weet jij waar ze zijn?
En als Franky dan heel zelfzeker een bekertje kiest, draait Luc het om. En er zal niks liggen.
Franky zal het niet begrijpen en kijken naar Tibo.
Vragen wat er nu net is gebeurd, heeft Luc dat balletje nog weg kunnen halen?
Was hij stom geweest? Had hij er gewoon zijn voet op moeten zetten? Had hij dan gewonnen?
En Tibo kan dan brullen, deze keer helemaal terecht:
MAAR NEE POEPIE DAT ZIJN DE TRUKEN VAN DE FOOR
JE KON DIT NIET WINNEN, ER IS NOOIT EEN BALLETJE GEWEEST
HOE KUNT GE DA NU NIET WETEN .. GIJ SE IDIOOT.
Belangrijk voor elke blogger.
Het aantal bezoekers en goed weten hoe mensen hun weg vinden naar je blog.
De zoekwoorden zie je staan bij je statistiekjes. Meestal zijn dat gewoon kernwoorden maar af en toe zijn het ook echte vragen zoals ‘wie is vermoord soap thuis guy?’ of ‘fien waarom dood winterlicht getuige?’.
Omdat die mensen nooit echt antwoord kregen, heb ik besloten vandaag een paar van de meest recente vragen te beantwoorden.
De eerste vraag werd 2 keer gesteld door mensen die ofwel niet goed opletten ofwel net zijn beginnen kijken.
‘soap thuis hoe is kasper overleden’ – ‘hoe gestorven kasper uit thuis’ Awel, Peggy had pepperspray besteld vanop internet. Waarom? Alex is terug vrijgekomen en Peggy had schrik gekregen en dat dan maar zomaar besteld. Een ander mens is dan op zijn hoede of gaat misschien niet op haar eentje de Noorderzon afsluiten als het al lang donker is buiten. Peggy daarentegen moest de held weer spelen. Dus Peggy is alleen in de Noorderzon en wie komt daar binnen? Kasper. Die brave jongen komt het geld terugbrengen dat hij de vorige nacht had gestolen uit de kluis (dat is nooit echt uitgesproken maar de oplettende kijker wist dat omdat hij een sleutel had met het logo van de noorderzon en een enveloppe met daarop net hetzelfde logo en een dik pak geld). Soit, je hoort me al komen. Peggy denkt dat het Alex is en spuit haar pepperspray leeg in het gezicht van haar broer. Die valt met zijn hoofd op een trapje en raakt zo in coma. Hersendood. Het wordt al snel duidelijk dat hij niet meer te redden is dus besluiten ze zijn organen af te staan om zo andere mensen te redden. Kasper had dat zo gewild. Maar wat zegt Peggy dan op de koffietafel? ‘Ik ga ook orgaandonor worden’. Ha! En dan verschieten dat Waldeck zo reageert. Bruno vond het overdreven maar ik blijf erbij … Peggy had haar mond moeten houden. IN PLAATS VAN WEER DE HELD TE GAAN SPELEN.
En dan heb je: ‘muziek uit soapserie thuis kasper overlijden’. Er is inderdaad op een bepaald moment verwezen naar de muziek die tijdens de dienst werd gespeeld. Ik ga ervan uit dat het hierover gaat. Nancy én Jenny hebben allebei gezegd dat de muziek prachtig was. Rosa wist ons te vertellen dat de muziek gekozen is door Waldeck. Dat wekt natuurlijk enige nieuwsgierigheid op. En ook ik vroeg mij even af wat dat dan wel was. Jammer genoeg is dat niet te weten want laat ons niet vergeten, het is niet echt .. en aangezien er geen beelden van de dienst zijn, is er ook niet écht muziek gespeeld. Zie je?
Maar laat ons één ding duidelijk zijn, het was niet ‘Antony en de Johnsons’.
En dan tot slot een vraag die steeds (meerdere keren per week, echt waar) blijft terugkomen en waarschijnlijk te danken is aan een post van twee jaar geleden. *klik hier*
Blijkbaar is er een enorme nood aan afscheidgedichten voor collega’s.
Speciaal voor de mensen die in de toekomst hier terecht zouden komen, heb ik er zélf een paar geschreven.
Afscheidsgedicht collega.
Een fijne collega, altijd te vinden voor een leuke babbel. Voor een knipoog of een troostende schouderklop. We zullen je missen!! Veel plezier met je volgende job/pensioen/aanslepende ziekte. (wat past)
Hopelijk tot ziens!!
—
De overzetboot.
Wie na jou komt, staat vast verstomd. Want wij zullen hem toebrullen: Je hebt grote schoenen te vullen!
Zo! Hopelijk hebben jullie er wat aan en wie weet volgen er in de toekomst nog.
En wie toch liever het origineel had, mag gerust deze afprinten.
Zat Femke echt achter ’t stuur? Alles lijkt erop te wijzen en toch … er klopt iets niet!!
Femke weet het zelf niet meer en Kasper kan liegen of zich vergissen. Plus, Simonneke had Guy herkend en die lijkt het echt wel niet gedaan te hebben.
Dus ik zat zo te denken en opeens was het daar! Eureka! ’t Is David.
Maar David lag toch in bed bij Marianne? Dat klopt! Maar de scènes liepen door elkaar en Simonne heeft daar héél lang gelegen. David is geopereerd aan zijn ogen, in het verleden is er eens tegen Mayra gezegd: seg, uw vader heeft mij bijna omver gereden!! Dat was dan wel voor de ingreep maar het kan een verwijzing zijn naar wat er in de toekomst zou gebeuren! David heeft net als Guy wit haar en dezelfde priemende ogen, daarom dacht Simonneke misschien Guy te herkennen.
Mijn laatste argument is dat David zo’n grote egoïst is dat hij zelfs zijn deur niet zou opendoen, mocht hij een bonk horen. Daar heeft onze levensgenieter geen tijd voor want wie had gedacht dat hij dat ooit nog zou mogen meemaken?
Veel te ver gezocht? Misschien, maar het is mijn buikgevoel. Jaren geleden won ik de weddenschap: wie heeft Mike neergestoken? Ik wist niet waarom maar ik dacht aan Eric en guess what, de pot was voor mij.
Daar wordt nog steeds over gesproken.
De Noorderzon, het is me toch niet helemaal duidelijk. Een combinatie van reisbureau, eetcafé, bar, …
Een tikkeltje ambitieus misschien maar geen slecht idee als het zou worden uitgevoerd door de juiste mensen.
En dat is het hem nu net. Ik weet niet of het eigenares Peggy duidelijk is maar volgens mij zit ze met een personeelstekort.
Ik kan me wel voorstellen dat het allemaal wat sneller gaat nu Simonneke er niet is. Julia kan nu eens *sjtak* goed door *stjak* werken *stjak* in plaats *tjak* heel de tijd te staan palaveren *tjak* terwijl ze tergend *tjak* traag een courgette snijdt.
En toch. Gisteren was het nog te veel gevraagd een bestelling van 2 x spaghetti, 2 x tapa en 1x salade niçoise klaar te maken. De volgende dag biedt ze zichzelf bijna aan Luc aan als specialiteit van het huis, heeft ze geen oog voor de andere klanten en speelt ze het klaar haar dochter koffie te laten halen. Julia kreeg er vanzelfsprekend ook een.
Ik kan me niet van de indruk ontdoen dat die koppen daar klaar stonden, kouwe koffie, vroeger die dag fout besteld. Paulientje hoefde ze maar op een plateau te zetten. Weet Peggy hiervan of zitten de details nog niet helemaal goed?
Want dat is niet alles. Slordigheden stapelen zich op, en niet alleen bij Julia. Kijk even mee naar volgende beelden.
Die eerste dagen van het nieuwe seizoen moet er natuurlijk nog vanalles in orde worden gebracht. Maar om dan nog even snel de koperen platen van de dokterspraktijk af te printen? Wij zien dat toch! Check hier de details!
En dan die inkom van Sanitechniek. Die afwerking! De kantoren van Sanitechniek kwamen vandaag niet in beeld, maar dat geeft niet want we weten allemaal wel hoe die er uitzien. Ja, als een hip meisjeskot. Door déze gang durf je toch geen klanten binnen te laten?
Opgelet! Dit is opbouwende kritiek! Niet alleen hebben ze ons al helemaal mee, dit laatste beeld maakte deze aflevering nu al legendarisch. Zeker met die muziek. Ieieiejeijeiejieerrrriiiirrrr.
Bruno maakt zijn eerste stapjes in de filmindustrie. Dat het nogal ruw is om de randjes maakt niet veel uit, hij is er vooral in geslaagd een ‘bepaalde sfeer’ mee te geven. Het resultaat is, laat ons zeggen … overweldigend.
Lieve mensen, voor mij is het vandaag een droeve dag.
Na Michael en Amy, was het nu de beurt aan Whitney.
Het is toch altijd een beetje vreemd. Je staat op, neemt een koffie en zet je gezellig achter de computer.
Het eerste wat ik dan doe is de site van De Morgen of De Standaard bezoeken. Niet omdat ik per se wil weten wat er gebeurd is, eerder uit gewoonte. Of omdat je toch een beetje bij moet blijven.
En dan zie je dat er iemand dood is. Soms doet het je niet veel, soms voelt het alsof iemand je in je maag trapt. Zoals vandaag.
Nee hoor, ik lach er niet mee, ik ben bloedserieus. Of je nu houdt van haar muziek of niet, je kan niet ontkennen dat ze veel heeft betekend voor de muziek.
Ik heb er een hekel aan als mensen naar haar muziek verwijzen met ‘dat gekweel’. Ik weet wel dat het in bepaalde milieus ‘not done’ luidop te zeggen dat het wel iets heeft, ik zou toch willen vragen haar een kans te geven. Vergeet ‘The Bodyguard’ en haar meest recente werk, ga terug in de tijd. Misschien zit er wel iets bij voor jou.
Yes, ik zou mezelf geen fan noemen, maar ik ken mijn klassiekers. Mijn respect voor Whitney Houston is torenhoog.
Mijn facebook-fans weten dat, of toch degenen die mijn favoriete quote bij info zagen. In ‘Didn’t we almost have it all’ heeft Whitney Houston het over een op de klippen gelopen relatie waarvan ze zich vooral de mooie momenten herinnert.
The ride with you was worth the fall. Ze vat het idee achter dit nummer prachtig samen in die ene zin.
’t Is mooi wat Bruno zei daarstraks.
‘We hebben haar muziek nog om van te genieten.’
Marianne Marianne Marianne.
Marianne en haar ongelooflijke vertrouwen in haar zoon Tom. Toegegeven, ze speelt het toch weer klaar hé. Even was ze aan de verliezende hand, dat wist iedereen, ook Marianne.
Toch bleef zij doorgaan over hoe zij morgen met Tom zou uitrijden, herenigd, zij aan zij, onder dezelfde banier. Bastiaens zou voor eens en altijd komaf maken met de barbaren van Ter Smisse.
Madame Marianne had géén plan, vergis u niet! Het was pas na het bezoek van Rosa dat ze voor de zekerheid even langs Tom ging. Had ze echt gedacht dat Tom zich zou bedenken als ze geen deurwaarder zou sturen? Ik denk het niet. Dat was een wanhoopspoging.
Dat ze zichzelf zou verdedigen, dat meende ze. Pas toen Tom zei dat er brandhout zou gemaakt worden van haar en ze de bezorgdheid in zijn ogen zag, werd het bluf.
We zagen het allemaal toch? Marianne klaarde op. Toen ze rechtstond werd haar wanhoop gespeeld.
Verliezen was geen optie.
Even had ik gedacht dat Tom zijn moeder toch zou steunen. Pijnlijk was het toen hij niet voor haar kwam maar voor mevrouw Vanbelle, das da madamtje da viele biglierde hiet hen (goed genoeg West-Vlaanderen?). Marianne Bastiaens kreeg eindelijk haar verdiende loon, ze is te ver gegaan. Ze verloor. Het was pas toen de zusjes Verbeeck champagne zaten te drinken, dat ik terug voor Marianne koos. Jammer dat Rosa terug met Waldek is, met Luc aan haar zijde vond ik het makkelijker een hekel aan haar te hebben.
En Jenny, oh Jenny. Yvetje is misschien niet de sympathiekste maar wat jullie doen is heel erg lelijk.
Eigenlijk ben ik een beetje als dokter Smekens, ik keur niet goed wat Marianne doet maar ik zie haar graag en zal haar altijd steunen. En als ze haar oorlog tegen Jenny en Rosa wil verder zetten, dan doet ze dat maar.
Het is weekend en dan heb ik de tijd om het eens over wat anders te hebben! Deze keer zal dat zijn: gezelschapsspelen.
Iedereen kent 999 games.
Maar wat voor de één garant staat voor kwaliteit betekent voor de andere niets meer dan het vooruitzicht op een lange saaie vervelende avond. Bruno en ik spelen alle twee graag spelletjes, helaas behoor ik tot de eerste en Bruno tot de tweede groep.
Hier volgt het eerste deel.
Vrijdag, een avond bij vrienden.
vrijdag, een avond bij vrienden
Wil je zien hoe dat afloopt morgen? Kom dan zeker terug!
Vrijdag 30 september, het zou een prachtige dag worden.
Bruno en ik zouden terug tv kunnen kijken, ik zou terug bloggen en genieten van al die aandacht en warme reacties.
De installateur van Scarlet zou langskomen en alle aansluitingen in orde brengen. De digicorder en kabels stonden al 5 weken netjes in een doos in de living. Ik had de dag vrij genomen want zo’n afspraak wil je niet missen, ze lappen er dan zo nog eens 5 weken bij.
Het was hard hoor, het televisieseizoen ging van start zonder mij.
Ik liet me zeker niet ontmoedigen door mensen die met opgetrokken wenkbrauwen luidop durfden zeggen wat ik eigenlijk al vreesde, er kon nog zo veel misgaan. Ze komen te vroeg, ze komen te laat, ze hebben iets niet bij, de aansluiting is fout doorgegeven … noem maar op. Daar luisterde ik niet naar.
Eén zin hield me sterk. Een gespecialiseerde technicus zorgt voor de volledige installatie; hij gaat pas weg bij u thuis wanneer alles functioneert!
Maar wat doe je dan als die man zegt: “Oei dat gaat niet. Nee die aansluiting is hier niet voorzien. De tv-aansluiting vandaag in orde maken is onmogelijk.” Ga je dan in de deur staan met je armen in je zij?
NEE JIJ GAAT NIET WEG
Nee dat durfde ik niet. Sorry guys, ik heb nog steeds geen tv-aansluiting.
Alle respect voor alle fijne mensen die ik 5u lang heb proberen bereiken, heb gesproken en waarmee ik heb gechat op de Scarlet helpdesk. Ook al vind ik het niet netjes dat jullie mij zomaar van de lijn gooiden, kan ik mij wel voorstellen dat het minder makkelijk allemaal is dan gedacht.
En mijn excuses aan de Belgacom-klantendienst die ik belde over een probleem met Belgacom TV omdat ik Scarlet niet kon bereiken. Want terwijl u de zoveelste Scarlet klant duidelijk probeert te maken dat hun probleem het jouwe niet is, voeren jullie toplui een idiote vertoning op in de media.
Kader van Belgacom, kader van Scarlet, shame on you, shame on you, shame on both of you.
We zijn er bijna. Niet morgen maar de maandag daarna gaat ‘thuis’ weer van start. En weet je? Ook al ben ik blij dat de zomerstop er bijna op zit, het viel al bij al wel mee. Zo zijn er een hoop leuke programma’s die ik anders nooit zou bekijken. Om nog maar te zwijgen van reclamespots. Elke dag leer je wel een interessant product kennen dat je niet toevallig ook goed zou kunnen gebruiken!
Jah! Hier is ze … die eerste week.
De eerste dagen kunnen wij het nog hebben over de thuis-finale. Voor diegenen die inmiddels al onder de mensen zijn geweest, is dit onderwerp helaas al uitgeput.
Dus wat morgen? Tijdens de lunch? Over wat praat je dan?
Wel, hoor eens hier. Het enige wat je nodig hebt is een gemeenschappelijk onderwerp. Natuurlijk begin je tijdens de lunchpauze niet over die eerste kus of dat eerste gebroken hart.
Wat dan wel? Ik geef een voorbeeld.
Alles begon op een avond onder vrienden, we waren druk bezig plannen te smeden voor de toekomst … je kent dat wel.
Ik moet toegeven dat het op die moment niet zo leuk was. Maar mijn vrienden gaven achteraf toe dat ze dat vroeger ook dachten en dat ik er zeker niet mee moet inzitten.
Dus mijn vraag is: wanneer en hoe ontdekte jij dat het niet Disnep was maar Disney?
Yes! Ook zij die de weg naar deze blog al gevonden hadden, zullen ze hier en daar hebben zien opduiken. De Blokje’s Blog reclame posters. Vandaag zijn de promo girls en boys in actie geschoten, het resultaat zal ongetwijfeld volgen.
Zelf heb ik ook niet stilgezeten, ik ben zelfs (zo ben ik) een paar uur later nog eens gaan kijken. Helaas, niemand had een kaartje afgescheurd. Welja, eentje maar dat was omdat ik een collega gedwongen heb dat te doen.
Maar oké, dat geeft niet. Ik mag dat niet pushen zo’n dingen.
En ook: als ik één iemand heb bereikt en zo heb geholpen de zomer te overleven … is mijn doel bereikt!
Dus aan die enkeling, die daar zit met het contactbriefje nog vast … Welkom!
Ik zal mij nog eens voorstellen. Mijn naam is blokje en sinds een maand volg ik nu wat er op tv te zien is. En ook al gaat 99 percent van mijn berichten over thuis, stopt het niet daar!
Ho nog even! En dan …
Een welverdiend avondje rust. Lekker knus in de zetel en drie afleveringen van thuis, zomaar na elkaar!
Bruno weet dat nog niet maar daarna mag hij iets kiezen. Hopelijk kiest hij Glee dan kan ik dansen en zingen. Maar hij is uiteraard
volledig vrij!
Behalve ‘de keuken van de meester’ of zo, na zo’n week liever iets waar je niet moet bij nadenken.
Tv kijken, ik doe dat graag. En wat je graag doet, doe je goed.
Sommigen onder jullie zullen merken dat ik na een punt 2 spaties gebruik. Ik heb leren typen volgens de bin-normen. Bruno zegt dat dat suf en achterhaald is en microsoft geeft het aan als een groene fout, maar het zit er in, niks aan te doen. Ik werk er aan!
Ikzelf ben eerder een casual tv-kijker, Bruno dat is wat anders. Bruno die kijkt écht tv, die moet alles gezien hebben. Vroeger viel dat mee, want ge kunt niet alles gezien hebben, hij kon zelfs heel hard lachen om mijn gevatte en vaak grappige opmerkingen op wat er op het scherm gebeurde. Dat was altijd leuk en gezellig. Tot die verdomde digibox er kwam want zo’n digibox tilt tv-kijken naar een hoger niveau. Vroeger was het niet erg als je eens wat miste, maar nu dat allemaal digitaal is, wil Bruno alles gehoord hebben, omdat het kan. En elke keer ik wat zeg en Bruno denkt dat hij iets mist, spoelt hij terug. Zelfs bij de slimste mens. Dit is hoe het begon.
Blokje kijkt TV. 
