Goed nieuws ten huize Bastiaens! Marianne is terug bij bewustzijn.
Zelfs Mayra is verheugd dat te horen. Ja toch, Mayra?
Iedereen lijkt nu wel te beseffen dat het allemaal een beetje te ver is gegaan.
Zullen ze eruit leren? Waarschijnlijk niet. Ann blijkt nog even kinderachtig als tevoren.
Dat lijkt wat streng, maar opgelet! De rust is nu wel even weergekeerd. Maar binnenkort zal onze nieuwe dokter haar aandacht niet over 2 maar 3 patiënten moeten verdelen! En die derde is een zwaar geval!
Misschien hebben ze er echt uit geleerd. Hopelijk houden ze zich recht voor Sandrine.
Het is mooi te zien dat zij zich kranig houdt, wat heeft dat kind toch allemaal al gezien. Ze zal hier nog sterker uitkomen. Later als ze groot is, wordt ze topdokter. Als men haar dan vraagt waarom ze arts is geworden, zal ze vertellen over vroeger. Over haar zware jeugd, over de straffe toch niet zo sterke vrouwen rondom haar. Haar principiële Opa, haar fragiele moeder, haar gekke blinde biologische moeder, …
En vooral over de zorgen voor haar lieve oma, waarvoor niemand tijd had, omdat ze het allemaal steeds te druk hadden.
Oh Marianne …
Blokje kijkt TV. 
Mooie post, Blokje! Heb gisteren net hetzelfde zitten denken…
Buiten dat ik het niet mooi van hem vond dat Geert niet eens op de rechtbank aanwezig was om zijn vrouw te steunen (hij had blijkbaar wel tijd om hout te hakken bij zijn moeder, en dat telefoontje tussen hem en Marianne was te tenenkrommend voor woorden. Als hij Marianne graag ziet dan liet hij dat toen toch echt even niet merken), was er blijkbaar ook nergens bereik op de plekken waar hij naar verzorgingshuizen zocht? Of waar hij boodschappen ging doen? Vreemd verhaal vind ik het, hoor…
Om over het gedrag van Ann en Mayra de laatste maanden nog maar te zwijgen.
Maar ik ben heel blij om te zien dat iedereen tot inkeer gekomen lijkt te zijn, want dat is toch heel wat prettigere tv om naar te kijken dan het gemanipuleer van Mayra en het onbeschofte gekrijs van Ann de laatste tijd. Ik hoop echt dat dit zo blijft, al vertrouw ik het toch nog niet helemaal… 😉