Het dagboek van Dina Tersago: achter de schermen van boer zkt vrouw

Dina reed de auto tot op het einde van het veldweggetje en zette de motor uit. Ze schreeuwde het uit en sloeg keihard op haar stuur. Ze stopte niet tot ze haar pols bezeerde.

“ROT TOCH ALLEMAAL OP!” riep ze.

Voor de eerste keer in haar carrière had Dina het moeilijk gehad om haar cool te bewaren. Ze was nochtans met veel goesting aan de opnames van boer zoekt vrouw begonnen. Maar dit moesten wel de vreselijkste weken uit haar televisiecarrière geweest zijn. Die mensen haalden het bloed vanonder haar nagels.

Om te beginnen waren het de boeren en boerinnen zelf die constant naar eigen goeddunken de regels van het programma veranderden. En de productie ging daar gewoon in mee. Toen boer Patrick wou stoppen omdat zijn vrouwen te oud waren, tilde Dina daar helemaal niet zwaar aan. Maar uiteindelijk bleek het een voorbode te zijn van hoe heel het seizoen zou lopen.

Eentje kon niet komen en werd toch geselecteerd. Een andere afwezige komt toch langs, maar dan wel zonder te verwittigen. Dan heb je Timothy die eigenlijk te laat was met zijn brief, geen probleem. Kom allemaal maar af!

Toen Dina stond te kijken naar de salsa-les van boer Luc, werd ze weggeroepen voor een gesprek met Kelly. Toen de camera’s begonnen te draaien had ze geen idee waarom Kelly haar wou spreken. Het was gewoon een mededeling. Ook Kelly zou niet verdergaan met het programma omdat ze toch voor Antoine zou kiezen en ze de tijd van andere mensen niet wou verspillen. Dina verslikte zich even toen ze dat hoorde.

Ze had toen willen zeggen dat Kelly haar eigenlijk voor een voldongen feit zette. Dat Antoine mocht komen was al een uitzondering, een die Dina écht wel wou maken. Ze wou vragen of Kelly wel goed en wel besefte wat zo’n tv-programma maken inhield. Wat zou Kelly ervan vinden als Dina haar zou uitnodigen om met een paar prijsbeesten op de jaarmarkt te komen staan en de dag zelf daar zou zeggen: goh Kelly ’t gaat toch niet door.

Maar bon, ze had haar woorden ingeslikt omdat het wel duidelijk was dat de beslissing toch al genomen was. En omdat Dina altijd professioneel bleef.

Bij de briefing aan het begin van de week had Dina nogal bitsig gereageerd toen ze hoorde dat ze zouden gaan filmen bij Patrick en Kelly. “Waarom?” had ze gezegd, “die mensen zijn er toch zelf uitgestapt?” Er was toen een nogal ongemakkelijke stilte gevallen. Hilde, die de planning doet, had verbaasd haar wenkbrauwen opgetrokken en had gevraagd of er een probleem was. “Nee”, had Dina gezegd, “er is geen probleem.”

Bij Patrick en Kelly aangekomen bleek dat Antoine daar helemaal niet was. Hij kwam wel hoor maar Dina zou op hem moeten wachten. Gelukkig had ze taart bij. En gelukkig is Kelly een goeie prater. Dina was een beetje aan het wegdromen toen Kelly over nieuw leven begon waardoor Dina dacht dat Kelly zwanger was. Gelukkig had Kelly het over een nest pups en ja Dina moest mee gaan kijken. Kijken volstond niet eens, ze kreeg meteen een van die beesten in haar handen gedrukt.  Even was ze bang dat Kelly zou zeggen dat ze een van de pups Dina had genoemd. Dat was gelukkig niet zo. Daarna gingen ze buiten op de oprit staan wachten op Antoine, die nog ‘heel veel straten’ weg was.

Ook de (bij uitzondering) teruggeroepen Timothy was te laat. Door het verkeer (alsof Dina niet met de auto moest komen). Net als Nathalie’s vader was Dina geïrriteerd. Maar in tegenstelling tot hem mocht zij dat niet laten merken. Nee, ze had een half uur vriendelijk knikkend naar de opmerkingen van die mopperende pa staan luisteren.

En ook bij de andere boeren hield niemand zich aan de planning. De een moet naar een ‘lang op voorhand geplande’ opleiding. De andere moet gaan werken. Het was voor de kandidaten zelfs te veel gevraagd om zich vrij te maken.

Ze vroeg zich af of het voor die mensen allemaal wel hoefde.

In het begin van haar carrière waren mensen blij dat ze op tv mochten komen. Ze pasten zich aan. Wie zaterdag bezoek kreeg van een cameraploeg, pakte vrijdag al vrij! En nu? Doe maar op!

Bij het bezoek aan boer Luc en zijn pasgeboren kalfje waren de stoppen bij Dina doorgeslagen. Ze kon het opeens niet meer verdragen en dan werd dat kalf nog naar haar genoemd. Tegen de crew had ze gezegd dat ze alvast alleen zou doorrijden naar de boerderij van Peter-Jan. Ze moest zogezegd een brief posten.

Ze was rustig naar de auto gelopen en had zich zelfs voor het instappen omgedraaid om even te wuiven naar Luc en zijn dames. Ze zag hoe hij een van hen in een kruiwagen had gegooid om er dan té wild mee over het veld te scheren. Niemand zag haar. Alleen Stijn de regisseur had haar bezorgd nagekeken.

Dina zat nu al een uur voor zich uit te staren in haar auto. Haar GSM ging. Stijn. “ça va?” Vroeg die. “ça va? ZE HEBBEN GODVERDOMME EEN KALF NAAR MIJ GENOEMD!”

Het bleef even stil aan de andere kant van de lijn. En Dina kon alleen maar huilen. Met lange hartverscheurende snikken. “Dina,” zei Stijn uiteindelijk. “Je moet me geloven als ik zeg dat ik je begrijp. Het zijn geen gemakkelijke opnames geweest. Na dit alles moeten we allemaal eens rond tafel gaan zitten voor een goed gesprek. Er zullen afspraken gemaakt worden … dat beloof ik … en .. Dina?”

“Jaahhh.” Het kwam eruit als een lange zucht. “Sorry,” fluisterde ze.
“Geen probleem”, zei Stijn. “Zien we je vandaag nog?”
“Ja.”
“Kan je rijden?”
“Jaja.”
“Neem je tijd, wij zijn hier al bezig.”
“Oké.” snikte Dina.

“Ellen heeft een bloemstuk voor je gemaakt.” zei Stijn nog.
“Voor mij?” Snotterde Dina.
“Een voor Peter-Jan en een voor jou. In de les cirkel en cilinder, ’t is heel mooi.” Giechelde Stijn.
Dina kon ondanks haar tranen een glimlach niet onderdrukken. Voor de eerste keer sinds lange tijd voelde ze zich terug vrolijk.

“Oké”, zei ze, “ik kom eraan.”

Talent (h)erkend!

He kom zeg Sam!!

De ontwerpen die ik zag leken meer op een aanzet dan op een serieus plan. Vinden jullie niet dat jullie heel snel gaan? Is er geen plaats voor een derde voorstel?

Met zijn grote ruimtes heeft dit huis ontzettend veel mogelijkheden. Sam heeft dus niet overdreven. Maar toch denk ik echt dat ze er meer kunnen uithalen. De ontwerpen zijn gelijkaardig. Kijk ‘s. Ze werken allebei met schuine muren.  En in plaats van het huis te verdelen in verdiepingen, kiezen ze ervoor het verticaal op te delen. Nu, als je het ontwerp van Sam omdraait zul je merken dat de beide ontwerpen wel heel sterk op elkaar lijken. WACHT EENS EVEN
Zelfs identiek zijn. -_-

Reden te meer voor een derde opinie.
Hier de ontwerpen van Lowie en Sam.

Hieronder het mijne. Ik ben vrij trouw gebleven aan hun idee. Dat wil zeggen dat ook ik in mijn versie de schuine muren behouden heb (ook al ben ik daar geen voorstander van). Een paar tussenwanden heb ik wel rechtgetrokken.

1. Zoals Sam vroeg heb ik hier een extra badkamer voorzien. Waarschijnlijk wil ze die daar omdat ze de badkamer dichtbij de keuken wil, wat makkelijk is als je je klaarmaakt ’s morgens. Vandaar dat er ook een extra deur is voorzien die uitgeeft op de leefruimtes.

2. De keuken van de studenten heb ik verkleind maar blijft ruim genoeg met een grote tafel zodat Lowie nog steeds omeletjes kan maken voor zijn gasten zonder de ruimte te moeten verlaten.

3. Door de keuken te verkleinen kan deze kamer gebruikt worden als relax-ruimte met een zithoek met tv en een groot bureau (schraag-systeem). Ik denk niet dat zij twee eetruimtes nodig hebben.

4. Keuken voor Sam en Tim. Het toilet heb ik weggehaald, wat geen probleem is met de extra badkamer.

5. Ik heb deze ruimte gelaten hoe ze is omdat het me niet duidelijk is hoe ze ze willen invullen. Sam en Tim zijn wat ouder en hebben waarschijnlijk wel behoefte aan een grote eetkamer. De tv-ruimte kan voorzien zijn op een andere verdieping.

Je ziet het, ook ik heb hier een zekere aanleg voor. Toen ik 10 jaar was, wilde ik architect worden. Ik had toen een heus portfolio dat ik overal mee naartoe nam en aanvulde door mensen te vragen of ik voor hen een huis mocht tekenen. Ik begon mijn sessie steeds met, ‘wilt u een L-vormige living’. Die vraag werd meestal beantwoord met een verwarde blik. Waarop ik de klant dan wees op de voordelen van een L-vormige living en die dan zei: ‘ja, doe maar dan’.

Helaas was er hier geen plaats voor een L-vormige living.
Ik zou zeggen, Sam en Lowie, bekijk het eens.

Huisbezoek

Zou het helpen, als ik eens langs zou gaan bij Judith?
Dat vroeg Ann gisteren aan Tom.
Nee, dat denk ik niet Ann. Zei ik.
Misschien, je kan het in ieder geval eens proberen. Zei Tom.

Eh ja, waarom niet he?
Misschien omdat Ann en Judith in ruzie uit elkaar zijn gegaan? Omdat Ann de partner van Mayra is en haar zien Judith misschien herinnert aan de dood van Kurt? Omdat het Tom zelfs niet lukt haar te troosten, dat ze het zelfs soms moeilijk heeft met zijn aanwezigheid?

Maar laat Ann eens proberen. Want Ann weet toch altijd precies wat ze moet zeggen.
Of wacht nee, ik verwar Ann even met Waldek. Hihi.

Nee, daar aangekomen wist Ann eigenlijk niet goed hoe of wat. Ze was een beetje vergeten dat Judith eigenlijk kwaad op haar was. Of misschien hoopte ze dat Judith het vergeten zou zijn. Maar ook al verliep het stroef, dokter De Decker probeerde wel! Veel mensen hebben de neiging om iemand die in de put zit uit de weg te gaan, omdat ze niet weten hoe ze zich moeten gedragen. Ann gaat in al haar ongemakkelijkheid toch de confrontatie aan. Dat kan het zijn.
Maar eigenlijk denk ik dat Ann niet beseft dat dat bezoek totaal ongepast was. Waarschijnlijk dacht ze achteraf gewoon dat het te vroeg was.

Ik weet niet wat het is, maar als ik Ann en Mayra bezig zie. Ik begrijp die mensen niet. Die kunnen van die dingen zeggen …

Zoals gisteren, Ann zegt dat de praktijk terug opengaat en dat ze de mensen daarvan op de hoogte wil brengen. Mayra stelt voor Ann daarbij te helpen. Want: ‘mailen en bellen is niet vermoeiend.’
Het antwoord van Ann: ‘Vertel dat aan mensen die dat als werk doen.’
Waarop het voorstel van Mayra volledig van tafel wordt geveegd.

Dan vraag ik mij af, wie van de twee onderschat hier callcenter-werk. Mayra, die zegt dat zoiets niet vermoeiend is? Of Ann, die denkt dat je patiënten contacteren te vergelijken is met een fulltime job als telefonist(e).

Kom zeg, laat die vrouw een paar patiënten opbellen. En laat haar dat mailtje versturen (één standaardmail lijkt me toch voldoende).

Zoveel werk zal dat niet zijn, toch?
Of vergis ik mij?

Case closed?

Wie zit er achter de verdwijning van Emma?

Volgens Judith en de politie is dat duidelijk. Geert is Gui Tarstar. En om Emma terug te vinden, moeten ze hem breken. Klaar!

Ikzelf was er nog voor de verdwijning van Emma van overtuigd dat het Danny is.
Mijn vermoedens werden de laatste dagen enkel bevestigd, Danny stuurt het onderzoek. En als ik rondkijk op internet, kan ik enkel vaststellen dat het Danny-kamp groeit! Wie niet overtuigd was, was dat wel toen hij die ip-adressen per se zelf wou laten natrekken.

Het zag er dus naar uit dat ik weer eens gelijk zou hebben. ^_^

—

Tot ik een paar dagen geleden per sms een tip kreeg van een bevriende thuiskijker. Die had het over een derde verdachte. Toon.

En hoe meer ik erover nadenk, hoe meer ik Toon ga verdenken.

Ik moet toegeven dat ik nooit aan hem gedacht had. Als Toon de dader zou zijn, bleef hij bij mij buiten schot door één reden. Ik maakte dezelfde fout als Danny. Overtuigd door diens schuld, bleef ik blind voor andere mogelijkheden.

Vergezocht? Misschien … maar luister even. Dit spreekt tegen hem.

 —

• Die fietstochtjes met vrienden in de Ardennen: Het eerste argument van de tipgever. Klopt, maar waren die er niet vooral als uitvlucht tegenover Peggy? Het was in ieder geval een vreemd verhaal. Nu begint meneer opeens te trainen voor een triatlon. Is dat zo of is hij gewoon voorzichtiger geworden. Door ’s morgens sportkleren aan te trekken, te douchen, zijn werkkleren bij de kabouters te laten, houdt hij alles mooi gescheiden. En door iedereen te laten denken dat hij begonnen is met een serieuze training, geeft hij zichzelf meteen een alibi!
• Zijn karakter: Het is niet omdat de plooien tussen hem en Frank zijn gladgestreken dat we mogen vergeten waartoe Toon in staat is. De fratsen van Toon kon je niet onschuldig noemen. Die elektrocutie was voor mij niet het ergste, zo is het wel uit de hand gelopen. Als Adil er niet bij was, waren zijn pesterijen ronduit wreed (denk aan de kruiwagen en het schokken met de bestelwagen). Hij wou Frank niet zomaar buiten, hij had er plezier in.
  Toen Peggy zijn hulp vroeg om Peter en Femke een lesje te leren, had ze niet veel (niets) nodig om hem te overtuigen. Integendeel, Toon wou het allemaal nog wat verder drijven.
• Computer: Toon kwam enkele keren heel duidelijk in beeld met die laptop. Toon is ook geen binnenzitter, het werk bij Luc verveelde hem. Misschien waren de gesprekken met Emma een afleiding en is het later uit de hand gelopen.
• Emma zelf: Tegen Jana had ze het over haar vriendje. Toon is knap! Emma is verliefd! Terwijl het me ondenkbaar lijkt dat ze zoiets zou zeggen over Geert, kan ik me dat bij Toon perfect voorstellen.
• Gui Tarstar op de begrafenis: De dienst voor Kurt was in de Zus & Zo, het is dus goed mogelijk dat Emma hem daar gezien heeft. ( … en misschien was dat nu net niet zijn bedoeling.)

Als Toon het is, is het DNA van Emma toevallig tot in het huisje van Odette geraakt.
En anders is het daar geplaatst. Ik geloof niet dat Toon dat dan gedaan heeft (al zou hij ertoe in staat zijn). Als het geplaatst is, is het door Danny. Misschien is Danny gewoon te gefocust. Dat kan een perfecte verklaring zijn voor zijn gedrag. Hij heeft net promotie gekregen en wil nu bewijzen dat hij die verdiende. Toen Jens verdacht werd van ongepast gedrag, heb ik Danny weten zeggen dat zoiets altijd serieus moet genomen worden. Als ze Emma levend willen terugvinden moet hij druk zetten. Misschien wou Danny Geert laten denken dat ze bewijzen hadden.

Dus dit is ‘m. My prime suspect. Toon Vrancken.

En jullie, mensen, wie was het?

Goed nieuws

Goed nieuws ten huize Bastiaens! Marianne is terug bij bewustzijn. 
Zelfs Mayra is verheugd dat te horen. Ja toch, Mayra?

Iedereen lijkt nu wel te beseffen dat het allemaal een beetje te ver is gegaan. 
Zullen ze eruit leren? Waarschijnlijk niet. Ann blijkt nog even kinderachtig als tevoren.

Dat lijkt wat streng, maar opgelet! De rust is nu wel even weergekeerd. Maar binnenkort zal onze nieuwe dokter haar aandacht niet over 2 maar 3 patiënten moeten verdelen!  En die derde is een zwaar geval! 

Misschien hebben ze er echt uit geleerd. Hopelijk houden ze zich recht voor Sandrine. 
Het is mooi te zien dat zij zich kranig houdt, wat heeft dat kind toch allemaal al gezien. Ze zal hier nog sterker uitkomen. Later als ze groot is, wordt ze topdokter. Als men haar dan vraagt waarom ze arts is geworden, zal ze vertellen over vroeger. Over haar zware jeugd, over de straffe toch niet zo sterke vrouwen rondom haar. Haar principiële Opa, haar fragiele moeder, haar gekke blinde biologische moeder, … 
En vooral over de zorgen voor haar lieve oma, waarvoor niemand tijd had, omdat ze het allemaal steeds te druk hadden. 

Oh Marianne …