Jani.
Geslaagde lunchdate? Meh, niet echt.
Maandelijks archief: mei 2014
De kleine verhalen achter de grote gebeurtenissen
Het is geen geheim. Ik heb het de laatste tijd nogal moeilijk met wat ik zie gebeuren op tv. Maar omdat ik besef dat het niet altijd kan gaan zoals ik het wil en omdat ik toch wel wil volhouden tot ‘de strafste finale’ ooit focus ik mij vanaf nu op een klein fijn verhaallijntje dat gaat zoals ik het wil. Klein kan je ’t zelfs niet noemen, het sleept nu toch al een half jaar aan. Ik heb het over de strijd tussen Sam en Frank over het al dan niet aannemen van Eddy.
En o jongens wat ziet dat er goed uit voor mij. Want tot hier toe heeft Sam geen enkele blijk van twijfel gegeven. Hoe vaak Frank er ook over begint, het antwoord blijft nee en het ziet er naar uit dat dat zo zal blijven. Zoals gisteren toen Sam stond te klagen over haar zoektocht naar nieuw werkvolk. Wie komt daar binnen? Eddy natuurlijk!
En als Frank dan weer begint over Eddy die ander werkt zoekt. Frank Eddy beschrijft als ‘het beste van ’t beste’. Ja, dan geef ik toe dat ik even bang ben dat Sam zal zeggen: ‘allez, ’t is goed’. Dat ze een vinger zal opsteken om iets heel duidelijk te maken. ‘Eén kans Frank, één kans’. Ik zou liegen als ik zou zeggen dat ik op die momenten niet heel zenuwachtig word.
Gelukkig reageerde ook Sam ‘not amused’.
Het was goed dat ze het nog eens heel duidelijk gezegd heeft.
Nee. Nee. Neen.
Njet. Jamais. Nee Frank.
(wat kan die man aanhoudend zijn)
NEEN.
Eddy komt NIET voor ‘de kabouters’ werken.
Zet dàt op den almanak.
Blokje kijkt TV. 