Babka

Krakau, Polen. We bevinden ons in het ouderlijk huis van Waldek. Ze zijn er nu een week en Rosa moet toegeven dat het tot hiertoe fantastisch was. Ze zitten in de keuken. Rosa kijkt hoe Waldek en Beate gezellig zitten te kletsen. Ze praten Pools en dat verstaat ze niet maar wat dan nog, die twee hebben elkaar 8 jaar niet meer gezien. Het doet haar goed Waldek zo te zien, hij ziet er gelukkig uit. Misschien zouden ze dit elk jaar kunnen doen. Ze zou het hem vertellen als ze terug in België waren, als alles goed was gegaan en het huis was verkocht. Anders zou hij misschien denken dat ze hem wil pushen.

Rosa zit op een stoel aan het raam dat uitkijkt op de grote tuin. Een man komt via het poortje de tuin binnengelopen. Hij is in pak maar zijn vest draagt hij losjes over zijn arm. Het is een prachtige zachte herfstavond, een van de laatste. Even slaat hij een praatje met Andrezej, een oude man uit de buurt die wel eens komt helpen in de tuin. Nog iemand die het huis eens verkocht, zal missen. Beate tikt op het raam en wenkt de man. De man komt binnen en wordt hartelijk begroet door Beate, zij kennen elkaar. Ook Waldek is heel blij hem te zien, hij schudt hem de hand en noemt hem Ulryk. De man gaat zitten. Beate schenkt thee en biedt de heren een stuk babka aan. Eigenlijk een paasgebak maar omdat Waldek er gek van is, bakte ze er nu ook een. Lieve Beate. Ze praten, eerst losjes, over koetjes en kalfjes. Dan wordt het zakelijk. De man haalt zijn leren aktetas boven en neemt er een kaft uit met 2 bundeltjes papier, één daarvan legt hij voor Waldek op tafel. Ook Waldek haalt iets boven, een dikke enveloppe. Daaruit haalt hij lachend een dik pak geld dat hij over de tafel schuift. Verrast telt Rosa mee met Ulryk. 50 000 euro.

Waldek, zegt Rosa. Eerst stil, dan harder. Waldek wat doe je? Waar heb je dat geld vandaan? Waldek is dat het geld van de brouwerij? Het geld dat ik je gaf toen? Dat is van mij, voor ons samen, maar wel van mij …

Maar niemand hoort haar. Dan beseft ze dat ze niet in dezelfde ruimte zit. Rosa zit in haar zetel en ziet Beate, Ulryk en Waldek op tv, alsof het een scène is uit een Poolse serie. Ze kan alleen toekijken hoe Waldek stralend tekent en tekent en tekent en …

Gillend wordt Rosa wakker. Godzijdank, het was maar een droom. Ze zoekt naar Waldek maar er ligt niemand naast haar. Dan weet ze het terug, Waldek is naar Polen en zij is thuisgebleven. Toch een beetje ongerust, neemt ze zich voor morgen de bankrekening te checken.

Zwetend word ik wakker. Het duurt even voor ik weet waar ik ben. Ik lig in bed, het regent, het is half 4.
Verdorie, ik heb weer over thuis gedroomd.