Deel 3, dat is het laatste. Volgens mij moet dat volstaan.
We zouden het belangrijkste, nog vergeten. De bruid.
Wie het gezien heeft zal het beeld nooit vergeten. De mensen die er niet bij waren zitten met één grote vraag.
En. Was ze schoon?
Ja, ze was schoon.
Ze was prachtig.
Ik ga beginnen bij dokter Ann die zich gisteren in mijn ogen ongelooflijk slecht heeft gedragen. Ze moest zich schamen!
Ann De Decker is nooit de vlotste geweest en dat zal ze nooit zijn. Dat geeft ook niet. Ja?
Maar ze heeft het wel altijd makkelijk gehad. Beschermd door familie en een omgeving die haar respecteert als dokter. In tijden dat het minder gaat, moet een mens beseffen dat je respect moet en kan verdienen.
Om te beginnen had ze helemaal niet moeten komen. Serieus. Ann kent daar bijna niemand. Natuurlijk was ze welkom. Maar ze had gerust kunnen passen. Ik kan mij trouwens niet herinneren haar ooit gezien te hebben op een ander feest. Ik kan mij vergissen.
Ze had nochtans haar best gedaan. Ann had een feestjurk aangetrokken en iets speciaal met haar haar gedaan. De manier waarop was niet de beste keuze. Je haar opsteken in iets wat Bruno omschrijft als een ‘Virginia Woolf kapsel’ is misschien niet gepast voor een lijdende vrouw die naar een feest wordt getrokken omdat het haar goed zal doen.
Uitstraling is belangrijk en dit is niet de manier om ergens binnen te komen.
Dan lopen de mensen weg ja. Tibo en Franky kennen Ann zelfs maar vaag.
Ze had hen vriendelijk kunnen toeknikken. Ze had kunnen vragen: Waar is de gelukkige? De meest logische en volgende stap is de bruid en bruidegom feliciteren.
Wat je zeker niet doet is meteen een bord nemen en om eten gaan zonder iemand een blik te gunnen. Dat is onbeleefd en dan gaan de mensen kijken ja. Niet omdat ze een moordenares zien staan. Iedereen heeft daar wel iets op zijn kerfstok.
Kijk naar Femke.
Of Peggy! Weer helemaal in haar nopjes. Ze neemt een bordje en dient zich zomaar aan. Een gesprek met haar aangaan was voor Ann de perfecte manier om op te gaan in het feest. Maar nee hoor.
Met zo’n ‘weet ik veel’ gezicht maak je je niet populair.
Gelukkig kon Peggy al snel weer lachen. Over haar maak ik mij wel wat zorgen.
Iets met die ogen, die blik … we houden het in ’t oog!
Bovenstaande samengevat, Ann moet zich ofwel herpakken of ze moet het goed doen.
Alles daartussen is pure aanstellerij.
Ik vraag mij af. Op welk moment van de dag speelt zich bovenstaande af? Buiten is het nog licht dus het moet voor 18u zijn of na 8u de volgende morgen. En Geert lijkt mij niet echt het type om … Lees verder
Oh boo hoo.
Let me play a sad song for you … 
Mayra zou het beter eens zeggen. Het is genoeg geweest. Het was leuk dat dokter De Decker voorstelde om te helpen maar Mayra wil gewoon doorwerken.
In de tijd dat ze het uitlegt, doet ze het zelf. Is het ook niet wat laat voor Ann om zich te gaan interesseren in het werk van Mayra?
Als ze indertijd naar het verhaal van de stenenzetter had geluisterd, wist ze dat toch al.
Ze loopt al weken rond als een gekwetst vogeltje.
Ja sorry hoor! Ik wil de schorsing niet relativeren maar …
Ze kan eindelijk tijd doorbrengen met haar dochter of wat klusjes doen in ’t huis. Of die pallet en betonblokken zelf gaan weghalen want de overburen zijn het precies niet van plan. Zo op het voetpad, dat is toch geen zicht? Nee, ze kan op zoek gaan naar een eigen appartement, voor de boel ontploft. Al is het maar voor Mayra.
Echt, ze zou beter verdergaan met haar leven, want het (luister goed Geert) wordt echt pathetisch.
Bijna net zo pathetisch als het woord pathetisch te gebruiken in het echte leven. En als het dan al gebruikt mag worden, wel zeker niet door Geert.
Marianne is impulsief, hard, egocentrisch en dus een mens. Jij, Geert, bent nen ijzeren hekken.
Stamel stamel.
Die eerste verliefdheden. Heerlijk!
Naar een fuif gaan in de hoop dat je vlam er is. Als die ene er niet is, meteen door willen gaan.
Als die hij of zij er wel is u niet amuseren en toch als laatste blijven.
Of beste maatjes zijn, 2 jaar lang. En u slecht voelen als er iemand in die andere zijn leven komt.
Erger nog, die andere gelukkig maakt. En dat jij dat nog hebt gezegd: ga ervoor!!
Vriendinnen die zeggen: Allez die gast ziet u echt graag.
Vrienden die zeggen: Misschien is ze jaloers?
Wat? Hoezo?
Maar nee, we zijn vrienden?
Vrienden? Ja … soulmates. Toch?
De stiekeme blikken, blozende wangen, gebroken harten. Dawson’s Creek. Melige brieven. Steentjes tegen het raam. In hetzelfde werkgroepje willen zitten op bezinning. Teleurgesteld zijn als dat niet zo is. Dan zomervakantie. Thuis huilen. Niet kunnen eten.
Heerlijke tijden, het was goed hoe het was, pijnlijk en veel te gevaarlijk mocht het een heel leven zo zijn.
Lowie en Jana, ik vind het zo erg voor hen. Dat ze dat allemaal zomaar hebben overgeslagen en het leukste hebben gemist.
Hij, vol levenlust is daar twee weken. Nog niet één dag school gelopen. Geen ander meisje gezien.
Altijd binnengezeten. En dan verliefd. Te snel? Nee, niet per se. Maar toch, hij had even kunnen wachten.
Dat is schoon, zo een herinnering. In het rommelkot van de Frens, het café van zijn neef.
Overgaan tot bekentenissen omdat je de taartschep niet vindt. Jana had verward kunnen weglopen en een kus kunnen uitstellen.
Maar nee! Ze kon het niet laten!
Het zag er romantischer uit dan het was.
Kijken jullie geen films dan? Kennen jullie Leo niet? En Des’ree? Dat is romantiek ❤
Voor wie twijfelt: druk op play, scroll naar boven, lees de tekst en bekijk de foto’s nog eens.
Lowieke, je moet geduld hebben in het leven. Je lijkt meer op je vader dan je denkt. 😦
Kerstmis, oud en nieuw. Ik vind het allemaal fantastisch. Maar de voorbereidingen ervan en dan vooral inkopen doen? Toch iets anders dan het zou kunnen zijn. Was het maar zo gezellig. En leerde ik het maar. Uitstellen heeft geen zin. … Lees verder
Het is bijna Kerstmis!
Nog leuker dan de feestdagen, is de aanloop ervan. Mensen zetten hun kerstboom, brengen versieringen aan en maken zich klaar om zich te verzoenen met de mensen die hen niet zo goed liggen. Ook in Thuis.
Hier en daar worden ook subtiele hints gegeven voor kerstcadeaus. Misschien lag het er bij Lowie nogal dik op, volgens mij was het toch gewoon een hint. Uiteindelijk kennen ze elkaar niet he, nog niet. Kon hij weten dat Luc meteen een smartphone wou gaan kopen? Laten we hem nu maar gewoon het voordeel van de twijfel geven. In ieder geval. Julia moet zo niet kijken. Luc heeft geld genoeg en ze zal er genoeg van mogen meegenieten.
Lowie mag wel iets beleefder zijn en niet zo duidelijk laten blijken hoe onnozel hij Julia vindt. School kan toch ook plezant zijn? Ze probeert alleen maar toenadering te zoeken hé.
Ik kijk al uit naar het kerstdiner bij de familie Snackaert-Bomans.
Ook Ann en Mayra trokken gisteren hun badjassen aan.
Ik vermoed elk om een andere reden. Mayra om te zeggen dat het tijd is voor een nieuwe. Ann om te zeggen dat ze al een goeie heeft en er dus geen nieuwe nodig heeft.
Een gok waarmee ik niet wil zeggen dat ik het exemplaar van Ann mooi vind. Ik weet gewoon hoe moeilijk het is een badjas te vinden die comfortabel én mooi is. ‘Er mee kunnen doorgaan’ is meestal meer dan genoeg.
Nu alleen maar hopen dat tegen de feestdagen Ann iets meer oog heeft voor Mayra. Want hoe die de laatste weken bezig is?
Ik zou er niet van verschieten dat Marianne de taak van kerstshoppen op zich zal nemen, Sandrientje zal niet vergeten worden. Mayra zal er naar kunnen fluiten vrees ik.
En Ann zal zeggen dat Mayra dat moet begrijpen. Dat ze wel andere dingen aan haar hoofd heeft.
Nog een kerstdiner om naar uit te kijken! Was het maar al zover.
Blokje kijkt TV. 