… onofficieel. Gewoon voor de fun!
Stem hier.
Omdat de suggestie-optie niet goed werkt, mag je je eigen namen doorsturen.
Per mail of de snelste manier: in de comments!
Ik zet hem er dan zo snel mogelijk bij en dan kan je eens hij erop staat voor jouw naam kiezen.
Remember! Je kan maar één keer stemmen.
Oooh die Ann, zo liegen! Dat had ik nu niet van haar verwacht! En zo slecht liegen dan nog.
Kon ze dat niet opzoeken in haar agenda ofzo?
En dan heel dat gedoe met haar nieuwe collega en die ijsjes. Ze zat te lonken. Het deed me zelfs aan iets denken.
Remember? –> FLASHBACK
Overdreven? Misschien wel. Maar dokter Ann leek mij altijd zo degelijk.
Ik hoop écht dat ik er naast zit.
Laat ons hopen dat de avonturen van Dr. Anne Maas iets dichter bij de realiteit liggen.
Sandrientje.
Ik vind het altijd zo grappig als Marianne en co het hebben over hun oogappel. Hoe die geen 2 minuten had kunnen zwijgen over het grootouderfeest. Dat ze zo blij was met haar dokterssetje. Dat ze Geert zo graag ziet.
Awel, ik zie dat dus niet …
En als Ann dan zo vertederd staat te kijken. Dan vraag ik mij écht af wat Sandrientje ervan vindt.
Wat zit er in dat hoofdje …
Ben je daar écht graag Sandrientje?
Geert moet er altijd maar zijn voor Rosa en Waldek.
En als hij dan eens echt wil helpen, krijgt hij dit …
Jezus Rosa, je begon zelf over een therapeut.
Geert wou alleen maar helpen. Doe even normaal.
Vonden jullie het ook zo erg? Die reactie van Yvette?
Wij zagen natuurlijk aankomen dat Madeleintje deze keer niet wakker zou worden.
Hartverscheurend was het, hoe Yvetje de gordijnen opendeed.
Hoe ze dan haar kamergenote probeerde te wekken, zich van geen kwaad bewust.
Eerst vrolijk. Dan in vibrato.
MadelEiieeEenneeEEeiiinnneeeEEeeEEEeee!
Wakker worden! MaDeLeiEIIIIIIINNNNNNEeEEeEeeEeEeeeEEee!
Afschuwelijk!
Oh Madeleintje, vorig jaar nog een bijrol, niet eens een goeie.
Dit seizoen wist je op zeer korte tijd een plaatsje in mijn hart te veroveren. We zullen je nooit vergeten!
Yvette, ook al is dit waarschijnlijk niet echt jouw fout.
Je had die boterhammen niet mogen opeten.
DIT VERGEEF IK U NOOIT!!!
Oké, weet je?
Ik wou er iets over schrijven maar omdat ik geen woorden vond, heb ik het toen zo gelaten.
Maar ik kan het niet laten gaan hoor. Dus ik ga de beelden gewoon voor zich laten spreken.
Ik hoop echt dat jullie het aan de praat krijgen.
En soms is het een goed idee om toch te kiezen voor een iets duurder model.
Dat het doet wat het moet doen. Snapje?
Amai seg! Ze doet dat goed hé ons Femke.
Nooit gaat ze de confrontatie uit de weg. Op de meest ongepaste momenten komt zij ergens binnen omdat ze daar moet zijn. Je zou haast denken dat er maar 2 kamers zijn in Winterlicht.
En als er wat fout gaat, komt zij toevallig voorbij met haar kar. Zelfs Yvette schiet zij te hulp.
En dan haar antwoord.
‘Wat komt U eigenlijk het beste uit? Dat ik uit een raam spring of dat ik U gewoon vriendelijk probeer te helpen? Laat de koffie U smaken.’
Daar had Yvetje niet van terug. Die droop af en liet de koffie smaken.
Femke veegt intussen voort, gedienstig, discreet maar met een doel voor ogen. Vastbesloten haar leven te beteren. Nog even volhouden!
Katrien daarentegen, dat is wat minder. Helemaal alleen met Luc in één huis en als enige erfgenaam in het testament van een dementerende Madeleine? Zonder extra verzekering?
Hmmm … we hebben er al met betere kaarten tegen de grond zien gaan.
Oela, laat het duidelijk zijn. Met Madeleintje wordt niet gesold.
Dat ze die eerste dag al de taart van Yvette opat, was misschien een beetje overdreven. Maar Yvette verdiende het wel en ik was blij dat iemand haar gedrag eens in vraag stelde. ’t Was nodig. Nu is het gewoon eng. Femke was misschien een beetje in fout, die stoot had ze niet zien aankomen. Ze had het ook niet verdiend.
Een bloedneus? Allez zeg!!
Nu is het Madeleine die moet opletten. Want zij kent Femke niet zoals wij ze kennen. Femke kan echt wel ver gaan als ze onder druk staat.
Sommigen noemen haar zelfs: een tikkende tijdbom. Madeleintje kan er misschien niets aan doen maar dat is bij Femke net zo. She just can’t help it.
Harder dan Femke worden ze niet gemaakt.
Marianne Bastiaens.
Onaangetast, harder dan ooit en toch …
Franky en Tibo, 2 dingen moeten jullie weten.
1. Als een vrouw haar tandenborstel achterlaat, is dat voor sommige mannen al reden tot paniek. Misschien is dat vaak onterecht maar wat ik wil zeggen is: een vrouw, zelfs een meisje, een kamer laten inrichten naar eigen smaak, dat is een big nonononononononononono. Het is maar tijdelijk he!
2. Misschien hopen ze dat Jana voor afleiding kan zorgen, want sinds Bram weg is valt het daar toch wat tegen. Alleen weet ik niet of dat gaat lukken met Jana ‘ik haat u‘ Blomaert. Komaan Tibo, Jana is een donderwolk, niet het zonnetje in huis. Dus moedig haar niet aan.
TEKEKENTEEKTJEKKEEKETKTKEKEKTKTKETEKEKEKTKEKTKEKTKEKTEKKTEKTKEKEKEKEKRKEKTEKEKTKEKTEKTKETKEK
Dus hoe leuk jullie het ook vonden, lieve papaatjes, kijk een beetje uit. Mmmmjes?
Voor jullie en voor ons, wij hebben ook een hele dag gewerkt.
Soms, héél soms heb ik het gevoel dat het toch wat vreemd is, zo’n blog over ‘Thuis’.
Ik vind het geweldig om erover te schrijven. Ik ben lang niet de enige, we kunnen er uren over doorgaan en toch …
Een ding moet je weten over Thuis, het zegt veel over ’t leven. Je kan het nooit allemaal eens zijn en dat is oké. Daar hangt niets van af, het maakt het allemaal iets interessanter. De situatie in ‘Thuis’ is zo heeeeeeeerlijk te overzien. Je kan er een beetje van weten en meepraten met mensen die zich alles herinneren. Soms vergis je je en dan zet een ander iets recht, zo leer je bij.
Soms zou ik iets willen vertellen dat écht belangrijk is, over de dingen die gebeuren in ons land. Maar dan kijk ik naar het nieuws en dan vraag ik mij af wat ze zeggen, wie die mensen zijn en vooral … ‘waarom zien ze er zo raar uit’? En waarom zou mijn mening belangrijk zijn.
Kunnen jullie geloven dat ik vroeger dacht dat Monica De Coninck en Sandra De Preter één en dezelfde persoon waren?
Als ik echt moet zeggen wat ik ervan denk? Van hoe het zou moeten en wat er dan precies moet gebeuren?
Dan is mijn antwoord: Ingrid Lieten mag kiezen.
En als het mag van haar, dan ben ik er graag bij. Ik zou zo graag aan haar arm lopen, overal mee naartoe. En ik zal haar kaftje vasthouden terwijl ze iets zoekt in die grote handtas van haar en zij kwaad op zichzelf zegt ‘dat is weer zo typisch iets voor mij‘. We zullen lachen om haar verstrooidheid want haar parkeerticket zat in haar jaszak want anders zou ze het verliezen, dat had ze nog tegen mij gezegd. En na haar bezoek aan ’t parlement gaan we nog een kleinigheid eten. Dat zou echt gezellig zijn.
En misschien zegt ze dan:
Seg Blokje, ik keek nog eens naar Thuis, dat is jaren geleden. Ik ken natuurlijk Frank en Simonne wel. Maar wie is die Lowie waar Luc het over had? En waarom komen de broertjes Bomans niet overeen?
En dan zal ik zeggen: Ingrid, dat zal ik u vertellen bij een fles wijn want dat is moeilijk samen te vatten in een paar minuten.
En Ingrid zal teken doen en dat rood wijntje bestellen dat ze mij nog wou laten proeven en ik zal beginnen bij meneer Vercammen en diens dochter Leontine. Omdat het daar toch wel begon.
De enige die mij momenteel nog vertederd kan laten glimlachen als ik haar zie op tv is deze belhamel.
Hihi koningin Fabiola, wat is ze toch weer aan ’t uitspoken! Zonder enige twijfel, Kattekwaad!
Een groot sjiek trouwfeest, ergens in een sprookjesachtig kasteel.
Ik vermoed voor de meesten meer dan een uur rijden.
Daar doet ge op 28 december lieve Nancy,
tussen Kerstavond en Nieuwjaar niemand een plezier mee.
Iemand had moeten ingrijpen en nu is het te laat.
Want er is een bom ontploft.
Ik begreep die kopstoot maar schrok toen ik de beelden iets later opnieuw bekeek.
Die waanzinnige blik, die donkere kant, de woede.
Zal het dan toch zijn gevolgen hebben gehad? Die jaren met Marianne, haar op het rechte pad houden en de onvoorwaardelijke steun?
Al die opgekropte emoties en kwaadheid … en daarna het bedrog?
Zal Geert als onbesproken blad, toonbeeld van trouw en slaaf van zijn principes, zich ontpoppen tot de gevaarlijkste, donkerste, wreedste smeerlap die we ooit hebben gehad?
Ik hoop het niet. 😦
Geert doe normaal. Uw petekind heeft U nodig.
En oh, Marianne … wat zal die hiervan zeggen?
‘Mensen veranderen niet, mensen evolueren.’
Zo midden op den dag. Bam, een inzicht over het leven.
Hoe dat je het ook benoemt Tom.
Ik vind u nog altijd een lul. 😦
Flauw hoor Yvetje, héél flauw.
Want wat gaat gij daar zitten doen, zitten stralen?
Als een zonnetje? Blij zitten kijken met uw lachend gezichtje?
Goedlachs, goedgezind. Met pretlichtjes in uw ogen?
Yvetje moet opletten want ook al kan ze zich thuis veel permitteren, zonder Simonneke maakt ze geen kans. Madeleine speelt duidelijk een paar niveaus hoger.
We zagen Yvette wel verschieten! … en dan zo heel stoer: Zagen? Ik?
Wat een matige counter, zo zwak dat Madeleine niet eens de moeite neemt het haar te tonen. Haar gezicht onbewogen, dat zegt: ‘this is the face of me not caring’.
Of in haar woorden:
Ooeech menske, zwijgt.
Verdorie wat gebeurt hier toch!!
Het speelt zich af voor je ogen en je weet dat er iets niet klopt, maar je kan het niet zien. Hoe hard je ook weet dat er iets gebeurt, je kan het niet zien.
Arme Luc die er zo vaak bijna was en er dan toch niet in slaagde omdat niemand het hem gunt. Want komaan de Luc? Ge weet toch hoe dat hij is.
Daarom probeert hij het helemaal anders. Door te doen alsof het hem allemaal niet interesseert.
Hij laat ons als een goochelaar één voor één zijn kaarten zien, terwijl hij ze openlegt op tafel. Hij laat ons de kaarten bekijken, omdraaien en vergelijken. Ja, dit zijn echt gewone kaarten.
Bij het ondertekenen van het contract had hij het even moeilijk. Heel dat moment schreeuwde uit, dit is verdacht. Hij wou het zeggen hoor, het lag op zijn lippen … Frank, it’s an offer you can’t refuuuuse. Maar hij wist, geen risico’s, intomen. Nadat hij het contract uit diens handen trok, had ik verwacht dat hij boosaardig zou gaan lachen maar zelfs dan hield hij zich koest. Dit was maar een stap in zijn meesterplan.
En sinds gisteren vrees ik, een plan van nog grotere omvang dan eerst gedacht. Met gevolgen voor iedereen.
Julia is iets minder goed in het spel, want zelfs voor haar doen was die reactie op het nieuws van Jens niet normaal. Zo vals dat mijn haar er recht van ging staan. Alsof er een val was opgezet en die beslissing van Jens het enige was waar ze alleen maar op konden hopen.
Wat zien wij hier over het hoofd?
De vraagprijs van de Noorderzon was € 200 000.
Jens heeft € 150 000 en voor hem gaat Peggy € 50 000 onder de prijs.
Zij blijft dan over met € 150 000.
De brouwerij heeft 5 aandeelhouders met elk een gelijk aandeel van € 50 000.
David trekt zijn € 50 000 uit de zaak. Geert brengt € 50 000 in en verdubbelt zo zijn aandeel. Waldek, Frank en Eddy behouden voorlopig hun aandeel van € 50 000.
We kunnen het nog niet zien omdat we een ding niet weten.
Hou je vast … DE PRIJS VAN EEN AANDEEL IN SANITECHNIEK.
En diegenen die dat wel weten zitten er te dicht op.
Er is een reden waarom hij achterhoudt dat hij de aandelen kocht. Hij moet nog één spelletje spelen.
Balletje balletje, het onschuldige spelletje met de bekertjes die hij begint te verschuiven en organiseren tot Franky hem stopt en zegt: Ik snap het al, dat kan niet Luc. Je vergeet één ding, de aandelen van Bram.
En dan eindelijk de grand finale, Luc zal zijn show afmaken als een echte heer.
Hij zal de bekertjes laten staan en Franky heel vriendelijk de kans geven hem te doorzien.
Hij zal vragen: dat is waar, heel belangrijk, de aandelen van bram. Weet jij waar ze zijn?
En als Franky dan heel zelfzeker een bekertje kiest, draait Luc het om. En er zal niks liggen.
Franky zal het niet begrijpen en kijken naar Tibo.
Vragen wat er nu net is gebeurd, heeft Luc dat balletje nog weg kunnen halen?
Was hij stom geweest? Had hij er gewoon zijn voet op moeten zetten? Had hij dan gewonnen?
En Tibo kan dan brullen, deze keer helemaal terecht:
MAAR NEE POEPIE DAT ZIJN DE TRUKEN VAN DE FOOR
JE KON DIT NIET WINNEN, ER IS NOOIT EEN BALLETJE GEWEEST
HOE KUNT GE DA NU NIET WETEN .. GIJ SE IDIOOT.
Het is allemaal niet gemakkelijk in ‘t leven. Zeker niet voor Rosa.
Ze doet zo haar best om bij Waldek door te dringen. Maar één ding moet ze toch weten.
Vraag nooit iemand een verhaal, hoe grappig het ook is, opnieuw te vertellen aan iemand die het net heeft gemist. Want ik ken dat!
Jenny zal dat doen voor haar zus en overmoedig beginnen bij het begin terwijl Rosa al staat te gniffelen omdat ze weet wat er gaat gebeuren en Waldek door al die druk alleen maar kan hopen dat hij het misschien gewoon echt grappig vindt zonder geforceerd te moeten doen alsof. Want dat vindt hij zo erg voor Jenny.
En dan komt dat eerste grappige moment waar Waldek weet dat hij moet lachen maar het niet kan omdat Rosa naar hem kijkt met zoveel verwachting dat het alleen maar verlammend werkt.
Rond zijn ogen zit dat vreemde trekje dat mensen hebben die naar een mop luisteren waarvan ze weten dat het niet grappig zal zijn omdat ze moppen nooit zo grappig vinden en toch doen alsof en dan zeggen ‘ha ja, ‘s wel goe’ en zich de droogstoppel voelen die ze eigenlijk in de eerste plaats niet wilden zijn.
Want helemaal gek wordt hij daarvan. Van Rosa die daar staat te kijken en niet toelaat dat Jenny af en toe iets vergeet want ze moet het net zo vertellen als daarstraks … want allez, het was zo grappig en nu vertelt ze het helemaal fout. En voor hem geeft dat niet, maar ’t is zo erg voor Jenny.
Op het einde zal Jenny zeggen: ja sorry, ik was een stuk vergeten.
Waldek staat nog te grinniken want eigenlijk vond hij het toch niet zo slecht?
Nee, echt … hij vond het echt wel grappig. Zeker dat stuk waar Jenny de deur opendeed omdat hij het zich echt kan voorstellen. En dat het dan weer net die klant moest zijn. Dat is zo typisch, nee … écht goed.
En Rosa zal prevelen: ja maar daarnet vertelde ze het wel beter.
——
Dokter Geert had gelijk toen hij zei: geef hem tijd.
Nog heel even Rosa. Laat Waldek gewoon doen.
Sinds gisteren gaat het de goede kant op.
En als hij er klaar voor is, zal hij aan Jenny vragen:
Vertel mij nu maar dat wc-rollen verhaal.
En dan kan zij zeggen …
Al is het maar uit respect voor de verhalen van Jenny.
Zoals we ze kennen. 
Blokje kijkt TV. 
