Meneer de directeur

Het is intussen algemeen geweten dat Katrien en Paulien ons binnenkort zullen verlaten. Wij vinden dat allemaal heel erg, dus misschien moet Katrien dat voorstel van Winterlicht maar gewoon aanvaarden. Zo meteen na je stage aan de slag kunnen, dat is toch niet voor iedereen weggelegd?

En als hij dan toch bezig is, wie weet kan de directeur dan ook Paulien overtuigen.

Wij zouden hem voor eeuwig dankbaar zijn!

Two lovers sat on a park bench

Bram Schepers mag dan wel een grote mond hebben, van vrouwen heeft hij het nooit kunnen halen.
Vroeger bij Paulien thuis kreeg hij het altijd zwaar te verduren, vooral van Katrien. En Lynn was ook al zo’n moeilijke.

Maar die Jana is nog het ergst van al. Bram zal zich na dat gesprek van gisteren wel afvragen wat hij precies verkeerd heeft gezegd.
Het antwoord is: helemaal niets, dit kon hij niet winnen.

Da meiske da ge gisteren gezien hebt, da was Paulien, da’s … 
Uw ex waarschijnlijk.
(knikt)
Die reageerde zo raar, precies alsof ge een stommiteit aan’t begaan waart.
(zwijgt)
Is da zo? Ben ik een van uw stommiteiten?
Ma nee, anders zou ‘k hier toch niet zitten. Ben trouwens  speciaal naar haar geweest om u te verdedigen.
Ge hebt haar dus nog gezien. — Oppassen!
Ja, omdat ik niet wou dat ze ons zou verraden, ‘k wil niet dat ge miserie krijgt.
’s Wel een mooi meisje, waarom hebt ge het gedaan gemaakt met haar?
(zwijgt)
“Of heeft zij het uitgemaakt met u?”
(zwijgt)
Waarom zegt gij niks? Mag ik het niet weten ofwat?
Da’s nogal ingewikkeld. 
Ge denkt da ik het niet ga verstaan, ik ben dus wel te jong.  — Uh?
Als ge het écht wilt weten, Paulien heeft een abortus gehad.
Ze was in verwachting … van u …
We waren onvoorzichtig geweest … ge wou het toch weten.
Is er zo nog iets dat ik moet weten?
Nee. Dat is voorbij hé, Paulien is verleden tijd, ik zie u graag, u alleen.
Ik éh … ik weet niet of ik dit nog wil. Sorry. 

WAT?

Ja Brammeke, ni gemakkelijk hé?