Kom! Aan!

Ik wil niet op de feiten vooruit lopen. Maar gaat Paulien Rafaël opnieuw vergeven?

Mensenlief. Schrijvers! We hebben het wel begrepen. Het personage van Rafaël is gevaarlijk, onvoorspelbaar maar tegelijkertijd beschikt hij over de charme mensen steeds opnieuw rond zijn vinger te draaien.

Als er mensen zijn die dit wel nog spannend vinden, is het misschien een goed idee het personage uit de reeks te schrijven en hem zijn eigen spin-off te geven.

De telenovelle Rafaël … ik ga er alvast niet naar kijken.

Bruno zegt dat hij het een kans zal geven.

Anneke 1, Anneke 2

Agnes, die ken ‘k ni.
Alicia … ooooh ja, da was bingo.
Anneke 1, da’s die blonde, da was bingo.
Anneke 2 … ooooh … lekkere desuttere
.. en dan, ja Anja, die kennen we.

Ik weet dat ze maar een half uur hebben en dat het wat vooruit mag gaan. Maar van mij had Frank gerust het hele boekje mogen voorlezen!

 

Addergebroed

Hij heeft die pillen dan toch écht besteld.
De abortuspil, ik had er wel eens van gehoord maar wat het precies was, wist ik niet.
Ik werd er een beetje koud van, is dat gewoon vrij te verkrijgen?

Gelukkig kan ik steeds op de kennis van anderen rekenen en niet alleen op die van Bruno.
Zonder daarom te moeten vragen, vond ik het antwoord op mijn facebook-page. Waarvoor dank!

Mifepriston is een synthetisch steroïde met antiprogestagene werking dat gebruikt wordt bij abortus provocatus en voor het opwekken van de weeën wanneer het ongeboren kindje is gestorven in de baarmoeder.

De aflevering kan enkel gebeuren door een ziekenhuisapotheker na voorleggen van een voorschrift en een verklaring van een arts, eigenhandig en in dubbel opgesteld.
em. prof. dr. Van den Brande

Kijk, op internet kan je alles bestellen. Die sites zijn niet altijd even betrouwbaar, in dit geval een geluk. De kans bestaat dat die pillen niet werken omdat het rommel is.

En toch, als ze niet werken, vindt Rafaël wel wat anders. Het is intussen wel duidelijk dat dit niet goed afloopt. Wat dan ook, laat het alstublieft snel gaan, want ik heb geen zin in nog een seizoensfinale met Rafaël!
Want met die jongen komt het niet meer goed. Het is de zoon van de Mikkie, de vuiligheid loopt uit zijn ogen. Eddy mag dan wel wat in de war zijn sinds zijn terugkeer uit Wit Rusland, nu zat hij er wel op.

Ik weet het wel, ’t is nog lang. Maar laat ons eerlijk zijn, thuis gaat niet altijd even snel. Daarstraks dacht ik even terug aan vorige zomer, toen vroegen we ons allemaal af of Femke de brand zou overleven. Ze is genoeg gewaarschuwd, ze heeft het zelf zo ver laten komen.

https://tvblokje.wordpress.com/2011/08/24/ons-fem/ 

Dat ze haar plan trekt!

Didn’t we, my friend?

Lieve mensen, voor mij is het vandaag een droeve dag.
Na Michael en Amy, was het nu de beurt aan Whitney.

Het is toch altijd een beetje vreemd. Je staat op, neemt een koffie en zet je gezellig achter de computer.
Het eerste wat ik dan doe is de site van De Morgen of De Standaard bezoeken. Niet omdat ik per se wil weten wat er gebeurd is, eerder uit gewoonte. Of omdat je toch een beetje bij moet blijven.
En dan zie je dat er iemand dood is. Soms doet het je niet veel, soms voelt het alsof iemand je in je maag trapt. Zoals vandaag.

Nee hoor, ik lach er niet mee, ik ben bloedserieus. Of je nu houdt van haar muziek of niet, je kan niet ontkennen dat ze veel heeft betekend voor de muziek.
Ik heb er een hekel aan als mensen naar haar muziek verwijzen met ‘dat gekweel’. Ik weet wel dat het in bepaalde milieus ‘not done’ luidop te zeggen dat het wel iets heeft, ik zou toch willen vragen haar een kans te geven. Vergeet ‘The Bodyguard’ en haar meest recente werk, ga terug in de tijd. Misschien zit er wel iets bij voor jou.

Yes, ik zou mezelf geen fan noemen, maar ik ken mijn klassiekers. Mijn respect voor Whitney Houston is torenhoog.
Mijn facebook-fans weten dat, of toch degenen die mijn favoriete quote bij info zagen. In ‘Didn’t we almost have it all’ heeft Whitney Houston het over een op de klippen gelopen relatie waarvan ze zich vooral de mooie momenten herinnert.

The ride with you was worth the fall.
 Ze vat het idee achter dit nummer prachtig samen in die ene zin.

’t Is mooi wat Bruno zei daarstraks.
‘We hebben haar muziek nog om van te genieten.’

Dag Whitney! Het ga je goed!

Je hebt van die momenten

Ik ga beginnen met een verontschuldiging. Niet aan Femke want ik vind het nog steeds erg dom. Wel aan de scenaristen omdat ik te snel was in mijn vorige post en op een bepaalde manier insinueerde dat de verhaallijn van Thuis voorspelbaar zou zijn.

Niet alleen werd wat dokter Ann zei bevestigd in de test, deze week eindigde niet met een cliffhanger. (Dat met Rafaël telt niet want wie geloofde dat hij zijn medicatie echt nam?)

Gelukkig maar, want één scène was zo mooi dat ze eigenlijk al mijn aandacht verdient. Terwijl Mariannes gezicht ontdooide, begreep ik waar het allemaal om draait.

Het is niet anders dan in het echte leven. De meest grootse momenten worden gestuurd door emoties.
Zo schoon, zo warm, prachtig gedaan!

…

Ik ging eergisteren niets van zeggen. Omdat ik niet snel wou zijn om haar te veroordelen. Omdat ik haar een kans wou geven … 

Maar ik houd het gewoon niet meer.

Femke, waar zit jij met je hoofd!!!!!
Eerst zeg je niets omdat je het zeker wilt weten. En nu blijkt dat de resultaten er nog niet eens zijn.
Nu, dat begrijp ik niet.

Morgen heb ik de uitslag.
Morgen is een vrijdag.

Sowieso een Campo.  

Creatief met hout

Nee hoor! Ze stellen ons weer niet teleur.
Gisteren vroeg ik mij af wat ze gingen aanvangen met de boomstammen. Vandaag werd die vraag beantwoord. Waarschijnlijk zal Mayra de takken gebruiken om haar juwelen te presenteren.

Dat zal Nancy niet leuk vinden. Niet alleen pakt ruw hout enorm veel stof. Ze zal bij het kuisen van het atelier ook elke keer herinnerd worden aan het probleem van Eddy. Het zit haar weer eens niet mee.

Tegen de waanzin

Je kan eens onnozel doen, er mag eens gelachen worden.
Peggy, slaaf van haar impulsen, drijft het altijd iets te ver.

Even dacht ik.
’t Is gebeurd!
She lost it. Peggy is gek geworden.

Maar nee hoor, het is nog steeds dezelfde. We weten hoe ze is …

Te nemen of te laten.

Desoriëntatie

Het heeft even geduurd maar de eerste fase van de verbouwingen ten huize Bastiaens is dan toch achter de rug. Vandaag werd de eerste kamer opgeleverd. Het atelier van Mayra.

Mijn eerste indruk is: niet zo mooi en ook wel een beetje vreemd.

Ik weet nog precies hoe het plannen van de atelierruimte gebeurd is. Frank en Waldek kregen daar bijna vrij spel. Het maakte voor onze ontwerpster zelfs niet uit hoe haar foto’s omhoog werden gehangen, de loodgieters mochten daar zelf een systeem voor bedenken. Waldek noteerde het allemaal op een papiertje.

Dus ofwel hebben Frank en Waldek zichzelf eens laten gaan en zullen ze zich in de toekomst iets meer gaan profileren als interieurvormgevers. Niet zo dom! Zo zouden ze niet langer rechtstreekse concurrenten zijn van Sanitechniek.

Ofwel is Mayra achter de rug van de kijkers toch specifieker geweest in haar briefing. Dat kan maar dan hadden ze dat moeten tonen.

Als ik het langs de andere kant bekijk denk ik.
WAT??

Mensen, ik kan mij vergissen.

Maar ik zou zweren ….
Dat daar de keuken was.
Ik dacht dat het atelier kwam in de vroegere kantoren van “Uit en Thuis”.
En in mijn herinnering is dat achter Marianne.

Hoe dan ook, ben ik benieuwd wat ze gaan doen met de boomstammen.
Ik hoop het morgen te zien in het eindresultaat!