The looks

Modellenbureaus, fotografen, fotoshoots. Voor veel mensen klinkt het wat louche.
Dat een moeder daar wantrouwig tegenover staat kan je dus helemaal begrijpen. Als Paulien en Katrien Julia’s toestemming willen, zullen ze het goed moeten aanpakken.

Alleen … als die moment er dan is, laat hem dan niet voorbij gaan.

Sorry meisjes, kans gemist.
Zo goed gezind zullen wij haar dit seizoen niet meer zien!

Oost west as best

Flauwe woordspeling maar geef toe, deze kon ik nu toch niet laten liggen hé!
En over asbest gesproken, hoe zit dat nu? Het is mij niet helemaal duidelijk waarom er nu opeens asbest in die B&B gevonden wordt, om de tijd te rekken? Of gaat er wat gebeuren?
Er kan iemand ziek worden of gewond raken tijdens de werken.

Of het kan gewoon een manier zijn om de mensen te informeren, om ons er aan herinneren dat je asbest moet verwijderen en dat je dat eventueel zelf kan doen. Met de nodige bescherming!
Net zoals we er vandaag even aan herinnerd werden dat je bij het inhalen steeds opzij moet kijken om de persoon naast jou goed te bekijken, om te zien of die auto niet uitwijkt.
Kijk, als mensen mij aankijken terwijl ze mij voorbij steken, voel ik mij altijd zo stom. Nu niet meer, want dat moet!

Polletje!

Kiezen en verliezen

Al meer dan een week erger ik mij aan Leo, al even lang wacht ik op iemand die Leo eens goed op zijn plaats zet. Desnoods Rosa. Leo, als je iemand kwetst, geef dat dan toe!! Yvetje heeft ingezien dat ze niet kwaad kon blijven, ze is jou bloemen komen geven op je feestje. Jullie dachten allemaal dat ze een beroerte ging krijgen, nee hoor ze kwam iets afsluiten. Maar zelfs dat gunde je haar niet. Jij moest de betere zijn. Jij moest naar haar thuis gaan omdat je dacht dat ze je nodig had. En toen ze daar niets van wou weten, was jij gekwetst en zei je schouderophalend dat jij een hand had uitgestoken en dat je niet méér kon doen.
Verdorie Leo, nooit is iemand er in geslaagd zo snel de ‘thuis personages van leuk naar stom’-ladder af te donderen. Van het midden tot helemaal beneden.

Er is slechts een iemand die onder jou blijft staan.
Niet Rafaël, niet Guy. Wel Luc Bomans.
Een verdienste! Want zonder belangrijke verhaallijn, zonder veel dialoog, zonder intriges en zonder ontbijtjes weet hij mij telkens opnieuw te raken! Steeds opnieuw, nu drie dagen op rij weet hij zijn gluiperige persoonlijkheid samen te vatten in één woord.
Joewlia.
Joewlia.
JOEWLIA.

Luc, op zijn Amerikaans, I love to hate him.

Die Italiaanse gastvrijheid

Een restaurant runnen, niet gemakkelijk.
Zeker op tv, want niet alleen moet je kunnen omgaan met kritiek, ontevreden klanten zijn altijd zo teleurgesteld.

De mensen in je zaak hebben een hele week gewerkt en 2 uur gereden om bij jou te komen eten. De ene keer is Sofie er niet … en de mensen, ze kwamen speciaal voor haar.

Of die vrouw die 200 kilometer had gereden en ons tijdens de hoofdschotel van het lunchmenu met trillende stem vertelde hoe graag zij een ravioli met gorgonzola had gegeten. Nu kon ze toch niet à la carte eten zeker?
Maar de Italiaanse gastvrijheid die geldt voor iedereen. Aldus maakte de chef speciaal voor hen toch dat gerecht nog klaar.
Hij kwam het zelfs persoonlijk naar hun tafel brengen.

Buon appetito!
GRACIAS

“Daar kan ik nu ni tegen!” zegt Bruno.

Maar die moet niet stom doen want Italianen verstaan Spaans, toch?