Vrijdag 30 september, het zou een prachtige dag worden.
Bruno en ik zouden terug tv kunnen kijken, ik zou terug bloggen en genieten van al die aandacht en warme reacties.
De installateur van Scarlet zou langskomen en alle aansluitingen in orde brengen. De digicorder en kabels stonden al 5 weken netjes in een doos in de living. Ik had de dag vrij genomen want zo’n afspraak wil je niet missen, ze lappen er dan zo nog eens 5 weken bij.
Het was hard hoor, het televisieseizoen ging van start zonder mij.
Ik liet me zeker niet ontmoedigen door mensen die met opgetrokken wenkbrauwen luidop durfden zeggen wat ik eigenlijk al vreesde, er kon nog zo veel misgaan. Ze komen te vroeg, ze komen te laat, ze hebben iets niet bij, de aansluiting is fout doorgegeven … noem maar op. Daar luisterde ik niet naar.
Eén zin hield me sterk. Een gespecialiseerde technicus zorgt voor de volledige installatie; hij gaat pas weg bij u thuis wanneer alles functioneert!
Maar wat doe je dan als die man zegt: “Oei dat gaat niet. Nee die aansluiting is hier niet voorzien. De tv-aansluiting vandaag in orde maken is onmogelijk.” Ga je dan in de deur staan met je armen in je zij?
NEE JIJ GAAT NIET WEG
Nee dat durfde ik niet. Sorry guys, ik heb nog steeds geen tv-aansluiting.
Alle respect voor alle fijne mensen die ik 5u lang heb proberen bereiken, heb gesproken en waarmee ik heb gechat op de Scarlet helpdesk. Ook al vind ik het niet netjes dat jullie mij zomaar van de lijn gooiden, kan ik mij wel voorstellen dat het minder makkelijk allemaal is dan gedacht.
En mijn excuses aan de Belgacom-klantendienst die ik belde over een probleem met Belgacom TV omdat ik Scarlet niet kon bereiken. Want terwijl u de zoveelste Scarlet klant duidelijk probeert te maken dat hun probleem het jouwe niet is, voeren jullie toplui een idiote vertoning op in de media.
Kader van Belgacom, kader van Scarlet, shame on you, shame on you, shame on both of you.
Blokje kijkt TV. 