De week die komt: tips & tricks

Jah! Hier is ze … die eerste week.
De eerste dagen kunnen wij het nog hebben over de thuis-finale. Voor diegenen die inmiddels al onder de mensen zijn geweest, is dit onderwerp helaas al uitgeput.
Dus wat morgen? Tijdens de lunch? Over wat praat je dan?

Wel, hoor eens hier. Het enige wat je nodig hebt is een gemeenschappelijk onderwerp. Natuurlijk begin je tijdens de lunchpauze niet over die eerste kus of dat eerste gebroken hart.
Wat dan wel? Ik geef een voorbeeld.
Alles begon op een avond onder vrienden, we waren druk bezig plannen te smeden voor de toekomst … je kent dat wel.

Ik moet toegeven dat het op die moment niet zo leuk was. Maar mijn vrienden gaven achteraf toe dat ze dat vroeger ook dachten en dat ik er zeker niet mee moet inzitten.

Dus mijn vraag is: wanneer en hoe ontdekte jij dat het niet Disnep was maar Disney?

EN WAT MOETEN WIJ NU

Het is helemaal niet eeeeerlijk.

Even dacht ik dat het aan mij lag, dat thuis kijken op zo’n hoog niveau zijn gevolgen had. Een obsessie?
Nee, laat het duidelijk zijn, de makers van thuis trokken in die laatste week alle registers open. Wij zagen vanalles, er werd gelachen, gedanst, vaak gehuild, zelfs één keer door Madame Marianne.
Die scene waar Peggy bovenaan de trap stond te luistervinken was helemaal Hercule Poirot.
En wie had nog verwacht dat dat ging uitkomen van die messteek! Zo groot als Bram was, zo groot waren wij ook.

Eigenlijk weet ik niet goed wat schrijven en dacht ik de laatste 2 afleveringen als een zoethoudertje te houden, om ze later te bespreken.
Maarja Bruno zegt ook:
“De mensen zullen iets verwachten.”

Dus omdat ik hier eigenlijk niks aan toe te voegen heb, zal ik eindigen met even sterke woorden als die van een andere klassieker. Mijn kleine oorlog.
SCHOP DE MENSEN
TOT ZIJ EEN GEWETEN KRIJGEN

Met dezelfde kracht, in de geest van Boon.

BIJT OP UW TONG
TOTDAT ZE BLOEDT
Julia, 27 mei 2011

Danku.

De acteerprestatie in de acteerprestatie

Hihi, Jenny kan goed acteren. Ik heb het niet over Janine Bischops maar over Jenny zélf.
Ik dacht ook dat het écht een heel groot probleem was dat die tafel voor niks gedekt was!!

Gisteren kwamen wij dankzij Radio 2 ook te weten dat de eetgewoontes van Peggy door de jaren heen gegroeid zijn. Alle gewoontes van de personages zijn speciaal op hen afgestemd. Zelfs als ze de was opvouwen.
Daar schrik ik natuurlijk niet van, dat is waarom ze zo geloofwaardig zijn.

Oh! Ik ga ze missen deze zomer, onze vrienden uit de dreef. Zelfs Luc!
En ben vooral blij: dat het weer koekenbak is tussen die twee.

Welkom!

Yes! Ook zij die de weg naar deze blog al gevonden hadden, zullen ze hier en daar hebben zien opduiken. De Blokje’s Blog reclame posters. Vandaag zijn de promo girls en boys in actie geschoten, het resultaat zal ongetwijfeld volgen.

Zelf heb ik ook niet stilgezeten, ik ben zelfs (zo ben ik) een paar uur later nog eens gaan kijken. Helaas, niemand had een kaartje afgescheurd. Welja, eentje maar dat was omdat ik een collega gedwongen heb dat te doen.
Maar oké, dat geeft niet. Ik mag dat niet pushen zo’n dingen.
En ook: als ik één iemand heb bereikt en zo heb geholpen de zomer te overleven … is mijn doel bereikt!

Dus aan die enkeling, die daar zit met het contactbriefje nog vast … Welkom!
Ik zal mij nog eens voorstellen. Mijn naam is blokje en sinds een maand volg ik nu wat er op tv te zien is. En ook al gaat 99 percent van mijn berichten over thuis, stopt het niet daar!

Tot snel!

Lachen gieren brullen

Ohhohohooo NEEJE.

Oh dat zag er plezant uit gisteren in de keuken van Ter Smisse!
Voor zolang het daar mag duren want ook al loopt het misschien allemaal goed af met die verkoop enzo, op ’t einde van de week is het toch gedaan. Voor 3 maand!

Dat is niet erg mensen. Familie blijft een maand langer duren en je zou dat niet eerlijk kunnen vinden. Maar een echte thuisfan moet daar begrip voor hebben, want iedereen ziet dat er in de productie van Thuis veel meer tijd en zorg kruipt. (WAARMEE IK NIET WIL ZEGGEN DAT FAMILIE GEEN GOED PROGRAMMA IS … gewoon, anders)

Praktische info:
Deze week sta ik met de dagploeg en dat wil zeggen dat ik thuis op zijn gewone uur kan volgen! Deze zondag gaat Villa Vanthilt van start en zorg ik voor live  verslaggeving vanaf 22u vanop de grote markt van Dendermonde … ik zal ook steeds een gast uitnodigen, dus als je eens een avondje mee wil met een professioneel tv-kijker, inschrijvingen kunnen via mijn facebookpagina!

http://www.facebook.com/pages/Blokje/217807018246039?ref=ts

Ik kan echter niet garanderen hier op tijd te zijn aangezien ik tot kwart voor 10 werk en dan nog parking moet zoeken!

De kleren en de man

Die Tom! Jullie weten dat, is niet mijn beste vriend.
Ik mag ‘m niet door wat hij doet, over zijn kleren heb ik het niet, want het is niet mooi iemand af te rekenen op zijn uiterlijk. Tom draagt afschuwelijke hemden met motiefjes. Zijn lievelingshemd laat mij steeds hoofdschuddend afvragen waarom iemand die werkt aan de balie geen mooi sober pak op maat laat maken.
Ik hoor jullie al zeggen in koor: ‘Blokje dat is heel flauw van jou want ook al is dat waarschijnlijk niet op maat gemaakt, dat weet jij helemaal niet.’
Correctie, ik wist dat niet! Want wie kocht nu net hetzelfde hemd? De Franky.

Nah ja kijk, over smaken en kleuren enzo …

We kunnen ook niet allemaal zijn als Julia en dochters, zij stemmen niet alleen hun outfits op elkaar af, maar ook op hun interieur. Voor een jongen als Bram, niet gemakkelijk, want die ene keer ging hij toch zwaar op zijn bek tegen het rode team.

Right on Katrien!

Twee man en een paardenkop

En was ze schoon?
Schoon, goh ja … speciaal.

Iedereen zal het willen weten! Want niemand was erbij.
Die trouw, ik vond het wat triest. Dat staat volledig los van Waldek die tegen alle verwachtingen in tòch verscheen.
Om te beginnen, die vrijgezellenavond … arme Luc, een bak bier drinken in de zaak en dan gaan stappen met je neefje en diens beste maat.
Bij alles wat ik zag, dacht ik: “oei, dat had ik toch anders gedaan” of  “hm, toch niet zo goed voorbereid precies”.
Vraagt die Jenny 5 minuten voor ze gaan vertrekken of ze toch de getuige mag zijn, Rosa had dus nog niemand. Anders had ze toch wel gezegd: “hm ok maar er zal wel iemand teleurgesteld zijn”.
Franky die dezelfde dag zijn broek moet laten omzomen en niks van speech of zo heeft voorbereid. Frank die in Ter Smisse gaat eten in plaats van daar voor één dag buiten te blijven. Luc die toch een kater heeft ook al had hij gezegd dat hij niet ging overdrijven.
Allez mensen. Focus nu eens, jullie zitten met een trouw!

Ach ja, het gegeven liefde en relaties in thuis.
Voor een Disney-kid als ik: zeer ontnuchterend. Want het is de realiteit.
Maar tegelijkertijd is het ook zo schoon, want we zien ook die prille liefde, vrij van intriges. De weg van het hart tegen beter weten in.

Want de manier waarop Ann zegt:

Laat mij uitkijken naar de volgende keer dat die ene mij vraagt …
of ik zin heb in een etentje.

Thuis voor gevorderden

Gisteren was een topdag met ont-zet-tend véél bezoekers.

Ik heb 2 dingen geleerd.
1. statistieken zijn verslavend
2. de lat ligt hoog, erg hoog

Men klampt mij aan, wijst mij op fouten, stuurt sms’en met tips en vragen.
Ik krijg dankmails van mensen die thuis zijn gaan volgen. Of beter zijn gaan volgen.

Veronique uit Merksem vertelt mij dat ze vroeger altijd haar strijk deed tijdens thuis, terwijl ze nu gezellig in de zetel gaat zitten en na jaren van stilzwijgen terug praat met haar man. Soms leidt dat tot verhitte discussies (meestal over dat co-ouderschap) maar er wordt ook weer gelachen. En is dat niet wat telt? Is dat niet net de kern van ‘Thuis’?

Ook leuk zijn die dingen die ik zelf had gemist. Het was mij nooit opgevallen dat Jens vaak een strip leest, dus zeker niet dat het al weken dezelfde is. Deze ochtend toen ik de aflevering van gisteren bekeek zag ik het wel!

Hij heeft hem trouwens nog een 2e maal opnieuw opengedaan. Waarom? Ik denk dat hij dat gewoon een erg mooi boek vindt, aan zijn blije gezichtje te zien.

Heel even dacht ik dat op een manier als deze tv kijken een slecht idee was … waanzin!
Maar nu ik zelf mijn kruiswoordraadsel aan de kant heb gelegd en thuis bekijk met meer aandacht dan ooit, geniet ik nog meer.

Leo liet zich gaan en terwijl Rafaël verdween, zwelde de muziek aan.

Feel the vibe, feel the terror, feel the pain.
It’s driving me insane …
Mad about you.

Op het einde van deze aflevering werden wij beloond met een prachtscène die mag worden toegevoegd aan mijn favo-filmbeelden aller tijden (tussen het begin van de eerste LOTR en het moment dat de cowboys eraan komen in ‘once upon a time in the west’)

Dus wil ik de thuiskijker bedanken die mij wees op ‘Kiekeboe in Tiznoland’!
Dankuwel!

Als Peggy op verplaatsing speelt

Als Peggy op verplaatsing speelt, zal ze zich nooit overhaasten. Ze verkent de boel, kijkt eens rond en wacht af. Die eerste dagen bij Marianne at ze nauwelijks, Peggy dacht na.

Gisteren was ze dan eindelijk klaar voor een eerste experiment!
Ik bracht het met plezier voor jullie in beeld.

En … actie!
Tom die belt, de rest wacht af. Peggy begint eraan.
Ze weet hoe lang de scene is, ze weet wat ze gaat doen. Hop hop hop, snel en vakkundig legt ze de eerste laag, 3 sneetjes, weet ik veel van wat.

Tom is woedend, Marianne natuurlijk ook. Maar Peggy werkt onverstoord verder. Ze slaagt er zelfs in de 2e laag beleg in beeld te brengen zonder dat je haar ziet. Als Marianne het woord neemt, zien we een potje confituur. Dat is niet alles! Ze toont ons zo op geniale wijze het contrast tussen haar en Peggy. Marianne die eet een broodje zoals het hoort. Een keizertje keurig in 2 gesneden met niet meer beleg dan nodig. Eigenlijk laat de ontbijttafel van Marianne niet anders toe. Maar Peggy laat zich niet kennen. Ze hebben haar uitgedaagd.

Dan wordt het een beetje tricky, het moeilijkste deel. Als het ergens misloopt is het hier. Ann maakt zich klaar om de kamer uit te stormen en Peggy weet dat ze niet veel tijd meer heeft. Een paar seconden om de 3e laag aan te brengen en dan is het gedaan. Peggy haast zich, dat zie je aan de kromming van haar rug.

Oef! Net op tijd. Confituur, bosbessen denk ik, 4 cm dik.
Terwijl Ann verdwijnt, neemt Peggy alvast een hapje, in afwachting van wat komt.

Over naar Ter Smisse, waar ze ook ontbijten. Een tafel met iets meer mogelijkheden, met ontzettend veel beleg, een pot yoghurt en zelfs restjes van de vorige dag. Ze hebben het over Peggy, over hoe die zich in het hol van de leeuw begeeft. Trots zijn ze, en daar hebben ze reden toe.

De laatste scene.
Nom nom. Terwijl de mensen praten, smikkelt Peggy trots haar broodje op.

En als ze wordt betrokken in het gesprek, plukt ze heel beleefd kleine stukjes van haar broodje.

Maar eigenlijk kan het haar allemaal niet zo veel schelen … 

… en denkt ze: “Laat mij toch met rust, laat mij genieten van mijn lekkere broodje.”

Klauw klauw

Ik zeg het vaak. Over wat gebeurt in thuis verschillen de meningen. Vind jij dat Leo bij Yvetje moet blijven? … dan zal er wel iemand zijn die het opneemt voor Jenny. Ik weet dat niet. Eigenlijk vind ik hem bij niemand passen. Maar Yvetje is het meer gegund. En ik hoop van harte dat ze vertrekken naar het zwarte woud, al vrees ik er wat voor.
Om eerlijk te zijn, alleen als het over ‘Thuis’ gaat, kan ik het verdragen dat iemand een andere mening heeft dan de mijne. Heeft Tom recht op co-ouderschap? Nee. Maar denk jij er anders over? Vertel het mij.

Iets makkelijker is:

Bram en Pauline.
De baby.
… en Julia.

De situatie lijkt eenvoudig!
Ze hebben voor de baby gekozen en gaan het er beste van maken.
Julia moet dat aanvaarden want zij is de enige die dwars ligt. Bij Bram zie je de twijfel meer en meer toeslaan, maar Julia kan dat niet weten en nogmaals: de baby komt er en Pauline heeft haar nodig. Iedereen heeft begrip voor Julia en we weten allemaal: die draait wel bij.

Dat dacht ik, tot nu! Julia ziet dingen die wij niet zagen, maar er wel zijn. Ik vind het jammer dat ik alle afleveringen gewist heb. Het zijn die kleine dingen die een moeder ziet. En ik zag het vandaag ook, ’t ging snel, ’t was onbelangrijk. Maar nu zag ik het ook.
Ongevraagd, met veel geweld, klauwt hij de verpakking aan stukken … voor een boterkoek.

Die jongen moet weg.

Emoties en poëzie

Af en toe, niet meer dan nodig, worden wij als Thuis-kijker eens extra verwend.
Toen Frank afscheid nam van Bianca, dat was zo’n momentje.

Thuis onderscheidt zich sowieso door de sterke acteerprestaties.
Van wisselend niveau? Misschien.
Maar de uitschieters maken de mindere momenten meer dan goed.

Was de scène in de rechtbank van een minder niveau? Nee hoor!
Dat was poëzie. Figurant 3 draagt ons een gedicht voor, getiteld: ‘collega’.

Rolmodel

Ik hou ervan hoe Marianne zegt:

Modern.

En ja Marianne, handwerk heeft toch weer altijd dat tikkeltje meer. ❤

Dat ik niet kan wachten

Ho nog even! En dan …
Een welverdiend avondje rust. Lekker knus in de zetel en drie afleveringen van thuis, zomaar na elkaar!
Bruno weet dat nog niet maar daarna mag hij iets kiezen. Hopelijk kiest hij Glee dan kan ik dansen en zingen. Maar hij is uiteraard
volledig vrij!
Behalve ‘de keuken van de meester’ of zo, na zo’n week liever iets waar je niet moet bij nadenken.

Tv kijken, ik doe dat graag. En wat je graag doet, doe je goed.

Tot straks!

Die ontbijtjes dan maar

Iets zinnigs schrijven over wat op tv gebeurt, het is niet altijd evident.

Maandag, 20u. Daar zat ik, aangemoedigd door de warme reacties op mijn blog, lichtjes opgewonden omdat het eindelijk weer zover was, pen en papier in aanslag. Maar er kwam niks. Opgelet! Thuis bracht ons weer een sterke aflevering … maar dat was dat en ik dacht sowieso wat te doen rond Pieter Loridon.
Want eindelijk gingen we weten of Liesbet en hij nu een koppel waren. Nou, Pieter was heel vaak aan het woord en zeer beschouwend, maar zei eigenlijk niets. En toen ze samen voor de rest van de dames verschenen, kwamen we te weten dat ze elkaar vaak zagen maar dat dat moeilijk was door hun drukke agenda’s. Allemaal erg warrig en slechte televisie. Een koppel was het niet maar gaat het daarheen? Dat blijft de vraag! Gelukkig merkte Pieter net op tijd dat humor beter werkte en deed hij snel een nep huwelijksaanzoek dat onthaald werd op een lachsalvo. Great save!
En dan was er ook nog Chantal die wat zei over het in huis halen van een heel varken voor alleen een klein worstje.

Dus toch maar over thuis.
Over Rosa haar obsessie voor samen ontbijten. En Luc zijn paars hemd en lichtpaarse das, oh ik heb jou echt niet graag. Maar dat doe je goed. Het zit hem allemaal in de details!

Bij de dokter

Je krijgt niet altijd de kans om het zo duidelijk te vragen aan je crush zonder dat het raar is. Alleen als je een dokter bent. Burgerlijke stand?
Gehuwd.

Auw …

Ook de naam van mijn man?

Dubbel auw.

En dan moeten die oorbellen nog aankomen 😦

‘De werf’

Oh ik ga dat zo missen die ontbijtjes samen.

Wij allemaal Rosa, wij allemaal.

Maar wat ik niet begrijp is dat je dan helemaal naar die werf gaat om te zeggen tegen Waldek dat je een paar weken in ‘Ter Smisse’ gaat logeren. (Wat had ik gezegd?)
Natuurlijk wil je dat even persoonlijk melden, ik heb gewoon te doen met de mensen die daar aan’t bouwen zijn. Dat huis wordt gebouwd op negatieve emoties en intriges.
En er kan nog veel gebeuren, want het seizoen loopt ten einde en dan krijgen we weer een van  cliffhanger van jewelste. In thuis is dat niet zelden een dode. En we weten allemaal hoe je een lijk het best laat verdwijnen. Natte cement, jawel!

Leven van de liefde

HO MAAR!
Femke AUB!!!

Bekentenis en excuses aan Pieter Loridon

Toen Pieter net met zijn programma begon, vergeleek ik hem wel eens met Gaston van Belle en het Beest.

Als het over hem ging, zong ik van:

“Kijk hem nou gaan, is het geen spetter
Monsieur Loridon, oh wat een stuk
Mijn hart bonkt zich bijna te pletter
Wie hem ooit trouwt heeft heel erg veel geluk”

… steeds tot grote hilariteit van mijn gezelschap.

Welnu, ik heb mij vergist.

Pieter blijkt een gevoelige, eerlijke man te zijn, met de voeten op de grond, hij is heel gewoon gebleven. Neen! Die eerste indruk klopt helemaal niet.

Ik wil mij ook meteen excuseren voor de spotprent die midden maart verschenen is in het Oud Nieuw Gazetteke van Hemiksem.

Dat was niet mooi van mij.

Buitenhuis

– Ge zijt weer aan’t liegen.
– Godver Trine, ik lieg nooit.
– Maar ge zijt bezig.
– Ik lieg nooit.
– Maar ge zijt bezig.
– Trine, ik lieg nòòit.
– Maar ge zijt bezig.
– Ik lieg nooit.

Het kan misschien lijken alsof ik enkel Thuis volg, maar niets is minder waar! Het is gewoon dat het momenteel nogal magertjes is qua programmatie.

Gelukkig staan er nog zoveel mooie televisiemomenten op mijn netvlies gebrand dat ik nog wel even verder kan en zo misschien zelfs die afschuwelijke zomer kan overbruggen.
Vanaf september kunnen jullie je in ieder geval verwachten aan meer variatie!

Fanmail!

Vandaag vond ik bij de post deze prachtige tekening van Laura, 5 jaar uit Puurs. Zij toont ons hoe Tim een bende hooligans verslaat en zo een romantische film-marathon moet missen … als dat maar goed afloopt. Dankjewel Laura, zij vindt binnenkort een prachtige sticker van radio 1 in haar bus.

Laura, 5 jaar, Puurs

Ankerpunt 1: 1/5/2011;Femke;2031

Marianne zal het niet willen horen, maar Femke is zonder twijfel degene die het meest op haar lijkt, of is gaan lijken. Mevrouw Bastiaans is een klassedame, zij spreekt de taal van geld, om haar familie te beschermen kan ze ongelooflijk hard zijn, alsof ze geen geweten heeft. Hoe ze zo is geworden, dat weten wij niet. Maar van Femke weten wij dat wel. En als we over 20 jaar naar thuis kijken, zullen wij begrijpen waarom ze is wie ze is. Het zal Thuis een extra dimensie geven!

Speciaal daarvoor voeg ik een leuk aardigheidje toe aan deze blog, een nieuwe categorie: de ankerpunten. Een ankerpunt wordt toegevoegd aan een bericht en weer opgedist ergens in de toekomst, in dit geval over 20 jaar. Het is een nota voor de toekomstige kijker, dat kan een vraag zijn, een opmerking, vanalles!

Over Femke.
We weten nog allemaal hoe Femke in de Taxfree shop een flacon parfum stal, bang om Youssef te verliezen, die Aïsha complimenteerde met haar lekkere geurtje. Net op die manier dreef ze hem weg. Dat is maar één van de vele voorbeelden. Ze heeft heel veel meegemaakt, vroeger veel miserie en tegenslag. Femke is een vechter, is altijd weer opgestaan, zij weet als geen ander dat je moet vechten als je iets wil. Zij weet dat het niet genoeg is om vooruit te willen, je moet vooruit gààn.

Dus aan Femke. Zie je daar nou staan, een klassedame, vrouw van de notaris, je hebt ervoor gevochten en je hebt het verdiend. Maar vergeet niet waarom je het deed, je wou gewoon wat voor de rest zo makkelijk leek. En ook al zal voor jou de moeilijke weg soms korter lijken, die bewandel je wel alleen. Femke, ‘ons Fem’, goedlachse meid … je bent er.

EH.
Sorry, ik liet me even meeslepen.
Dat was het eerste ankerpunt.

Tot mei 2031!