Domper op de feestvreugde

Da kan mijnen bruine ni trekken. Echt iets voor Luc om te zeggen.
Is er wel genoeg champie? Typisch Peggy.

Dat in een halve minuut en niemand die zich daar ooit stoort, die vier hebben mekaar echt wel gevonden.

X-(

Gelukkig was daar: Femke.
Ze komt aankondigen dat ze Peter heeft kunnen overtuigen terug op de loft te komen wonen. Tom, Rosa, Luc en Peggy krijgen 2 weken de tijd om te verhuizen. WEG SFEER.

Heerlijk, geweldig, dat zal ze leren, score Femke score.
Maar ook wel hard en niet helemaal eerlijk. Luc en Rosa hebben niks te maken met de verkoop van het notarishuis. Femke wil natuurlijk Tom een hak zetten.

Maar ach, we weten hoe dat gaat in Thuis, je woonst verliezen is daar zeker niet ongewoon. Je gaat dan gewoon enkele weken in Ter Smisse logeren en je eet er ’s middags een dagschotel. Dat zijn eenvoudige gerechten als een spaghetti of een croque madame, dingen die sowieso al op de kaart staan maar voor de gelegenheid nog eens extra in de picture worden gezet.
Dat is makkelijk voor Jenny.

Hihi

Gelijk een neiging.

Soms is het even rustig in thuis en dan is het moeilijk erover te schrijven. Dat hoeft ook niet altijd, dan geniet ik gewoon van de details. In Thuis worden namelijk niet alle grapjes uitgelegd, soms is het zelfs niet helemaal duidelijk of alle personages helemaal mee zijn. Zoals Roza die haar handen op haar buik legt als antwoord op de vraag waarom die trouw er snel moet komen. Luc die met zijn hand in zijn zij, blik naar beneden en wenkbrauwen omhoog met een slap vingertje zwaait en ik terug weet waarom ik het zo’n ploert vind. En Jenny die gekke smoeltjes trekt en verbaasde babygeluidjes maakt.
Tegen het einde dacht ik dat het weer zo’n aflevering zou worden. ’t Is alleen wel vreemd waarom Marianne zo gebrand is op het notarishuis, dat zegt toch weer veel over de plaats ‘Thuis’ … maar dat is iets wat ik bewaar voor de zomerstop.

En dan slaat opeens de spanning weer toe. BAM. Recht in je gezicht. En deze keer gebeurde dat onder de vorm van een zwart boek.

Er is duidelijk iets aan de hand hiermee. Jammer dat ze de kans niet hebben om de ‘werkplanning’ door te nemen want dokter Ann krijgt een dringende oproep binnen, ze moet meteen vertrekken. We keren terug naar het gesprekje van Waldeck en Frank en wat zien wij? Ik had het natuurlijk eerder moeten zien maar nu zitten die toch wel gewoon vlak naast de dokterspraktijk zeker? We zien Ann met gierende banden vertrekken. Waldeck kijkt zelfs nog even op.

Nog iets, als Frank terug bij zijn taxi staat passeert de dokter nog eens, ze vlamt met een rotvaart voorbij en Frank zegt. “Jaja dokter Ann”? Ze moeten dus op een soort van rotonde zitten dacht ik. Maar voor het huis van Marianne is geen straat meer dus dat kan ook niet. Een mogelijke verklaring is dat er werken waren in de straat die Ann wou nemen.

Over de gebeurtenissen daarna ga ik niet veel zeggen, te spannend, te snel.

Alleen dit:

Jaja dokter Ann?

Zoiets zou dat zijn.

Zoals eerder, soms zegt een beeld meer dan duizend woorden.

Terug naar de balie.

Ik vergeet nooit hoe ik opkeek naar mijn vader als hij daar stond met zijn plechtige toga.

Wat heb je daar, Peggy?

Gisteren viel mij toch weer iets op, niet toevallig in de keuken van Peggy en Rosa.

Tom: Maar ik wil ook een stukje.
Peggy: Smeert u zelf een boterham.

Aangezien ze wil dat Tom zijn boterhammen zélf smeert, ga ik er even van uit dat wat zij vast heeft een boterham is.
Maar zoiets heb ik nog nooit gezien.

Wat is dat Peggy? Wat is dat? En waarom toch weer zo speciaal?

De kip of het ei.

Het is weekend en dan is het even stil. Daarom buigen wij ons vandaag over de langste en misschien meest interessante verhaallijn uit thuis. Die eeuwigdurende vete tussen Marianne en Rosa. In thuis is er vanalles gebeurd. Ze hebben mekaar allemaal bedrogen, bestolen, verweten enzovoorts … toch wordt dat altijd vergeten of dan toch vergeven. Behalve tussen Rosa en Marianne. Ik denk even zo ver ik kan terug in de tijd en toen had Rosa een affaire met de man van Marianne, en later heeft Marianne het kapsalon dat Rosa huurde gekocht, als wraak.

Maar puur op’t gevoel, achter wie sta jij?

Ge moogt uw keuze altijd toelichten in de comments, anoniem blijven mag gezien de gevoeligheid van de situatie, natuurlijk ook.

En oh … Marianne you rock. Rosa, jij niet.

Franky’s Creek

Wat is dat met die muziek? … precies een aflevering van one three hill.

Week om week

Als ik met de late sta, is het voor mij niet altijd mogelijk thuis te volgen (andere programma’s als de keuken van de meester, wie kiest pieter, oh oh tiro, krijgen dan voorrang). Gelukkig is er dan de blog van Ellie Vranken. Deze is ook te volgen op radio 2 (voor het nieuws van 18u denk ‘k). Ellie kent de personages persoonlijk waardoor ik vind dat haar stukjes vaak wat gekleurd zijn, toch is het zeker niet slecht de gebeurtenissen eens vanuit een andere hoek te bekijken! Ook jullie bemerkingen, raad en zelfs vragen zijn zéker welkom!

Thuis wikipedia.

De eetgewoonten van Rosa en dochter.

Deze week ben ik eindelijk terug thuis beginnen kijken, en guess what! … ik kan nog steeds volgen. Ik weet nog goed dat ik vorige keer blij was dat Peggy niet langer in de keuken van Ter Smisse kwam eten, zij en haar moeder hebben namelijk wansmakelijke eetgewoontes, iets waar ik sowieso nogal gevoelig voor ben. Wat zie ik nu? Ze delen opnieuw een keuken. Tijdens het bespreken van het baby-feest van Sandrine en de missing 800000 euro van Peter, speelde Rosa met een stuk gerookte ham, nogal duidelijk … nu vraag ik me af waar ze dat rond rolde, een paar keer, opnieuw. Ik denk dat het een dadel was. Iemand?

Eindelijk terug thuis.

Het is lang geleden, maar vandaag kan ik eindelijk nog eens naar Thuis kijken. Ik hoop dat ik nog kan volgen. Vanavond zal Frankie zich outen aan Frank. Zegt Bruno.